علائم سرطان پستانها، چگونه قابل تشخیص اند؟

در این مقاله به دلایل ابتلا به سرطان سینه ، معاینات لازم جهت تشخیص سرطان و تفاوت تومورهای خوش خیم و بدخیم می پردازیم .

مهمترین عواملی که باعث افزایش خطر ابتلا به سرطان پستان می شوند عبارتند از :
- سابقه فامیلی ابتلا به سرطان پستان، بخصوص در مادر، خواهر یا دختر
- سابقه سرطان پستان در خود فرد
- سن اولین زایمان بیشتر از ۳۵ سال
- نازایی
- بلوغ زودرس
- یائسگی دیررس
- چاقی پس از یائسگی
- مصرف زیاد چربی حیوانی در رژیم غذایی
- سابقه تابش اشعه زیاد به قفسه سینه
- برخی از بیماریهای خوش خیم پستان
این عوامل احتمال ابتلا به سرطان سینه را افزایش میدهند و داشتن یک یا چند مورد از این موارد بالا به معنی داشتن سرطان پستان نیست.
معایناتی که در هنگام مراجعه به پزشک برای تشخیص سرطان پستان انجام یا توصیه می شود :
معاینه‌ی فیزیکی
سینه ها و پوست سینه توسط پزشک معالج جهت وجود مشکل یا ترشح در نوک سینه معاینه می شود. سینه ها و زیر بغل جهت بررسی و جست و جوی توده لمس می شوند.
مراقبت از بیمار و سرطان سینه

علائم سرطان سینه در زنان
سابقه‌ی پزشکی
پزشک در خصوص سابقه این بیماری در بستگان درجه اول و همچنین داروهایی که مصرف می کنید سوالاتی مطرح می کند. زیرا گاهی سرطان پستان به ژن ها مرتبط است و اطلاع دقیق از چگونگی اطلاع سرطان و نوع سرطان آنها به پزشک معالج کمک شایانی می کند.
ماموگرام
پزشک ممکن است درخواست عکس‌برداری با اشعه‌ی ایکس بدهد تا بتواند تشخیص بدهد توده‌ خوش‌خیم است یا بدخیم.
سونوگرافی
سونوگرافی می‌تواند تصویری از بافت را برای پزشک فراهم کند.
MRI
ممکن است پزشک در کنار سایر آزمایش‌ها MRI نیز درخواست کند. MRI یک روش تصویربرداری غیرتهاجمی است که برای بررسی بافت سینه می‌توان از آن بهره برد.
بیوپسی
برداشتن یک بخش کوچک از بافت سینه که می‌تواند برای آزمایش استفاده شود.
یادتان باشد که معاینات شخصی سینه‌ها را جدی بگیرید تا سریع‌تر بتوانید از تغییرات ایجاد شده در پستان و توده‌های جدید باخبر شوید. سرطان‌هایی که در مراحل اولیه تشخیص داده شوند درمان‌های موفقیت آمیزتری خواهند داشت.

در تمامی تومورها چه خوش خیم و چه بدخیم رشد سریع و زیاد سلولها وجود دارد. تفاوت این دو نوع تومور در این است که در تومورهای خوش خیم روند رشد سلولها در مرحله مشخصی متوقف می شود اما در تومورهای بدخیم به نحو غیر قابل مهار ادامه می یابد.
این رشد سلولی در تومورهای بدخیم که همان سرطان است تا حدی ادامه می‌یابد که در صورت عدم درمان تمامی قسمت‌های بدن را تحت تأثیر قرار داده و از کار می‌اندازد. اما این اتفاق، هرگز در تومورهای خوش‌خیم نمی‌افتد.

سلول‌های سرطانی می‌توانند از طریق خون یا جریان لنف از غده سرطانی خارج شوند به اعضای دیگر بدن مانند کبد، ریه یا استخوان‌ها منتقل شوند و در آنجا گسترش یابند . به خاطر این موضوع هنگامی که سرطان پستان در بیماری تشخیص داده می شود، پیش از شروع درمان، پزشک معایناتی انجام می‌دهد و آزمایشاتی نظیر آزمایش خون، رادیولوژی یا اسکن استخوان درخواست می‌کند تا مشخص کند که آیا سرطان به خارج از پستان منتشر شده است یا خیر.

توجه به این نکته هنگام تصمیم‌گیری‌های درمانی مفید است که اغلب سرطان‌های پستان به آهستگی رشد می کنند. به همین دلیل اگر چه منتظر شدن برای آگاهی از نتایج آزمون‌های تشخیصی، جهت تصمیم‌گیری، مشکل به نظر می‌رسد، اما بیمار برای کسب اطلاعات لازم در مورد نوع بیماری و در نظر گرفتن اینکه چه درمانی برایشان مناسب تر است، وقت کافی خواهند داشت.
متوسط زمان لازم برای دو برابر شدن سلول‌های سرطانی در پستان، ۱۰۰ روز می باشد . تحقیقات نشان داده اند که برای ایجاد توده سرطانی با اندازه یک سانتی متر وجود حتقریباً یک میلیارد سلول لازم است و این بدین معنی است که به طور متوسط بیشتر سرطان‌ها حدود ۶ تا ۱۰ سال قبل از اینکه به صورت توده قابل لمس درآیند یا در ماموگرافی دیده شوند، وجود داشته‌اند.
اغلب انواع سرطان پستان رشد آرامی دارند، اما برخی سریعاً رشد می کنند. اینکه یک تومور سرطانی با چه سرعتی رشد کند، بسته به نوع بیماری و شرایط بیمار، در هر فرد با دیگری متفاوت است و نمی توان پیش‌بینی دقیقی در مورد سرعت رشد سرطان در یک بیمار انجام داد.