ویروس اچ پی وی در مردان، دانستنی ها

ویروس HPV یا ویروس پاپیلومای انسانی، عامل یکی از بیماری‌های مقاربتی (STD) است که با نام‌های عفونت HPV یا زگیل تناسلی شناخته می‌شود. مانند بیشتر بیماری‌های مقاربتی، ویروس HPV از طریق روابط جنسی دهانی، مقعدی و واژینال و همچنین تماس پوستی منتقل می‌گردد.
امروزه به جای عبارت «بیماری‌های مقاربتی» یا STD از عبارت «عفونت‌های مقاربتی» یا STI استفاده می‌شود. چرا که برخی عوامل بیماری‌زا مانند HPV همیشه باعث بیماری و بروز علائم نمی‌شوند. گاهی فرد ویروس HPV را دریافت می‌کند، به دیگران انتقال می‌دهد و عفونت فرد بدون هیچ علامتی و بدون اینکه او از عفونت مطلع باشد، خود به خود خوب می‌شود.
زگیل تناسلی یا عفونت HPV امروزه شایع‌ترین عفونت یا بیماری مقاربتی در سرتاسر جهان است. هرکسی که از لحاظ جنسی فعال به حساب می‌آید، در خطر ابتلا به این بیماری قرار دارد و بسیاری از افراد هم بدون اینکه بدانند، دارای عفونت HPV هستند.

شیوع
باید بدانید که HPV یک نوع ویروس نیست؛ بلکه خانواده‌ای شامل ۲۰۰ عضو از ویروس‌ها است. برخی از اعضای این خانواده می‌توانند موجب پاپیلوم‌ها یا همان زگیل‌های تناسلی شوند. برای همین اسم آن‌ها را ویروس پاپیلومای انسانی گذاشته‌اند.
ویروس HPV به قدری شایع است که گفته می‌شود حدود ۸۰ درصد افرادی که از لحاظ جنسی فعال هستند، حداقل یک بار در طول زندگی در معرض این ویروس قرار می‌گیرند. مثلاً در کشور ایالات متحده سالانه ۱۴ میلیون نفر مبتلا به عفونت HPV تشخیص داده می‌شوند.
مقاله‌ای در سال ۱۳۹۰ در شهر اصفهان به بررسی عفونت‌های نهفتهٔ ویروس HPV در ۱۸۰ زن متاهل بین ۱۸ تا ۶۰ سال پرداخت. این زنان علائمی از بیماری نداشته و پاپ اسمیر آن‌ها نیز طبیعی بود. جالب است بدانید که ۴۶ نفر از آن‌ها (یعنی یک چهارم‌شان) مبتلا به این ویروس بودند. این آمار بیانگر چیزهای بسیاری است.

انواع ویروس HPV
برخلاف باور عمومی، ویروس HPV توان رشد و تکثیر در خون، نخاع و اندام‌های داخلی را ندارد. این ویروس ترجیح می‌دهد که در لایه‌های سطحی پوست یا مخاط مرطوب زندگی کند. مخاط مرطوب در نواحی دهان، گلو، مجاری ادراری تناسلی و مقعد وجود دارد و ویروس می‌تواند در این مکان‌ها تکثیر شود. اگر پوست شما آلوده شود، زگیل‌هایی روی دست‌ها و پاها تشکیل می‌گردد.
همانطور که اشاره کردیم، امروزه بیش از ۲۰۰ نوع ویروس HPV شناسایی شده است. ۸۵ نوع آن‌ها به طور کامل شناسایی و دسته‌بندی شده‌اند و ۱۲۰ مورد دیگر به صورت جزئی شناخته شده‌اند. ویروس‌های خانوادهٔ HPV در دوستهٔ پرخطر و کم‌خطر قرار می‌گیرند:
ویروس‌های HPV کم خطر
چون این ویروس‌ها خطر ابتلا به سرطان‌های رحم را افزایش نمی‌دهند، به آن‌ها کم خطر گفته می‌شود. البته این دسته می‌توانند باعث ایجاد ضایعات پوستی و زگیل شوند. انواع ۶ و ۱۱ ویروس HPV امروزه شایع‌ترین نوع از دستهٔ کم‌ خطر بوده که باعث و بانی ۹۰ درصد زگیل‌های تناسلی هستند.
این دو ویروس نابکار می‌توانند باعث نوعی عفونت نادر در بخش‌های فوقانی مجاری تنفسی شوند. این بیماری که جورپ (JORRP یا پاپیلوماتوز تنفسی راجعهٔ عنفوان جوانی) نام دارد، معمولاً در نوزادانی دیده می‌شود که ویروس HPV را از مادر خود دریافت کرده‌اند.
ویروس‌های HPV پرخطر
پزشکان و دانشمندان ویروس شناسی معتقدند که این ویروس‌ها می‌توانند باعث ایجاد سلول‌های غیرعادی در رحم، آلت تناسلی مردان و مقعد شوند. اگر به این موارد رسیدگی نشود و عفونت ادامه پیدا کند، امکان ایجاد سرطان در این نواحی وجود دارد.
انواع ۱۶ و ۱۸ دردسر سازترین اعضای این دسته بوده و بانی اغلب سرطان‌های مرتبط با ویروس HPV هستند. دیگر انواع پرخطر عبارت‌اند از: ۳۱، ۳۴، ۳۹، ۴۵، ۵۱، ۵۲، ۵۶، ۵۸، ۵۹، ۶۶، ۶۸ و ۷۰.
در موارد نادر دیده شده که ویروس‌های کم‌خطر نیز می‌توانند سرطان‌زا باشند.

بیشتر عفونت‌های HPV خود به خود خوب می‌شوند
خبر خوبی که برای شما داریم این است که اغلب عفونت‌های HPV به خودی خود از بین رفته و حتی علائمی هم نشان نمی‌دهند. سیستم ایمنی بدن ما به خوبی قابلیت نبرد و نابودی ویروس‌های HPV را دارد. ۹۰ درصد از افرادی که به ویروس HPV مبتلا می‌شوند، ظرف حداکثر ۲ سال به طور کامل بهبود می‌یابند. به طور کلی هم ۷۰ درصد افراد مبتلا یک ساله خوب می‌شوند.
در تعداد بسیار کمی از افراد، امکان ماندگار شدن HPV وجود دارد. به این عفونت، عفونت پنهان گفته می‌شود. در این مواقع هرگاه سیستم ایمنی ضعیف شود (مثلاً به دلیل استرس) علائم بیماری پدیدار می‌گردد.
ویروس‌های پرخطر نیز می‌توانند باعث ایجاد تغییراتی شوند که در صورت عدم انجام درمان مناسب، امکان تبدیل شدن این تغییرات به سرطان وجود دارد.