میل به رابطه زناشویی، تفاوت آن در زنان و مردان

رانه یا میل جنسی مردان بالاتر، ولی لذت جنسی زنان بیشتر است. شاید شما هم این را شنیده باشید، اما آیا واقعیت دارد؟ آیا واقعاً مردان نسبت به زنان درایو، رانه‌، میل و هوس جنسی قوی‌تری دارند؟ کارشناسان می‌گویند که مردان رانهٔ جنسی قوی‌تری دارند، درحالی‌که رانهٔ جنسی زنان انعطاف‌پذیرتر، دگرگونی‌پذیرتر یا سیال‌تر است. به عبارت دیگر، رانهٔ جنسی مردان نه تنها از زنان قوی‌تر است، بلکه بسیار مستقیم و سرراست‌ترهم هست. در مقابل، شناخت جزئیات منبع رانهٔ جنسی زنان بسیار دشوارتر است. این یک باور عمومی است که زنان اهمیت بیشتری به ارتباط عاطفی به عنوان جرقه‌ٔ میل جنسی می‌دهند، اما به نظر می‌رسد زنان به شدت تحت تأثیر عوامل اجتماعی و فرهنگی نیز هستند. رانهٔ جنسی در زنان حساسیت فوق‌العاده زیادی به محیط و زمینه یا همان کانتکست دارد. برای توضیحات بیشتر، در ادامه هفت الگوی رانه‌ یا میل جنسی زنان و مردان را که در یک تحقیق بررسی شده است، برایتان شرح می‌دهیم، اما به خاطر داشته باشید که این موارد می‌تواند در افراد مختلف، از جمله خود شما هم با دیگری متفاوت باشد.

۱. مردان بیشتر به رابطهٔ جنسی فکر می‌کنند
بیشتر مردان بالغ زیر ۶۰ سال حداقل یک بار در روز به رابطه‌ٔ جنسی فکر می‌کنند، اما فقط حدود یک چهارم از زنان می‌گویند که به همین اندازه دربارهٔ رابطه‌ٔ جنسی فکر می‌کنند. با افزایش سن، هم زنان و هم مردان کمتر در مورد آن خیال‌بافی می‌کنند، اما باز هم مردان تقریباً دو برابر زنان در مورد رابطهٔ جنسی خیال‌پردازی می‌کنند. در یک بررسی از پژوهش‌هایی که رانهٔ جنسی زنان و مردان را مقایسه کرده‌اند، نشان داد که مردان برانگیختگی‌های جنسی خودبه‌خودی بیشتری گزارش می‌کنند و خیال‌پردازی‌های مکررتر و متنوع‌تری هم دارند.

۲. مردان با اشتیاق بیشتری به دنبال رابطهٔ جنسی هستند
پس از بررسی‌های انجام‌شده در این پژوهش، محققان با چندین نظرسنجی از زنان و مردان، نتیجه‌گیری کردند که مردان در آغاز یک رابطه، در اواسط آن و پس از گذشت سال‌ها از شروع رابطه، بیشتر از زنان مایل به رابطه‌ٔ جنسی هستند و این فقط در مورد دگرجنس‌خواهان صادق نیست. مردان همجنس‌گرا نیز در تمام مراحل رابطه‌شان با شخصی دیگر، بیشتر از زنان همجنس‌گرا رابطه‌ٔ جنسی دارند. مردان همچنین می‌گویند که شریک‌های جنسی بیشتری در طول زندگی‌شان می‌خواهند و بیشتر به رابطهٔ جنسی سرسری و بدون وابستگی یا آشنایی مابین شریک‌ جنسی علاقه دارند.
مردان در شرایطی که رابطه‌ٔ جنسی ناپسند شمرده می‌شود یا حتی غیرقانونی است، بیشتر احتمال دارد که به دنبال رابطهٔ جنسی باشند. حدود دو سوم از مردان خودارضایی می‌کنند، هرچند نیمی از آنها می‌گویند که در مورد این کار احساس گناه می‌کنند. در مقابل، حدود ۴۰ درصد از زنان می‌گویند که خودارضایی می‌کنند و دفعات خودارضایی در میان زنان کمتر است.

۳. زنان ارگاسم را متفاوت از مردان تجربه می‌کنند
برای مردان از زمان اینترکورس یا دخول، تا زمان انزال به طور متوسط چهار دقیقه طول می‌کشد. زنان معمولاً ۱۰ تا ۱۱ دقیقه طول می‌کشد تا به ارگاسم برسند و تازه اگر برسند. یک تفاوت دیگر بین دو جنس این است که هر چند وقت یک بار در طول رابطهٔ جنسی به ارگاسم می‌رسند. در میان مردانی که در یک رابطه هستند، ۷۵ درصد می‌گویند که همیشه به ارگاسم می‌رسند و در مقابل این عدد برای زنان ۲۶ درصد است و نه تنها در واقعیت تفاوت وجود دارد، بلکه در ادراک نیز تفاوت هست. درحالی‌که شریک‌های جنسی این مردان میزان ارگاسم خود را به طور دقیق گزارش دادند، شریک‌های مرد این زنان گفتند که آنها معتقدند که شریک‌های جنسی زنانی که با آنها رابطه دارند، در ۴۵ درصد مواقع ارگاسم دارند.

۴. محرک‌های جنسی زنان پیچیده‌تر از مردان است
چه چیزی زنان را تحریک می‌کند؟ به نظر می‌رسد که حتی خود زنان نیز همیشه جواب این پرسش را نمی‌دانند. در این پژوهش، محققان، فیلم‌های اروتیکی را برای مردان و زنان همجنس‌گرا و دگرجنس‌گرا نمایش دادند. سپس از آنها در مورد میزان برانگیختگی جنسی‌شان سؤال کردند و همچنین میزان واقعی برانگیختگی آنها را از طریق دستگاه‌های متصل به دستگاه تناسلی آنها اندازه‌گیری کردند.
برای مردان، نتایج قابل‌پیش بینی بود. مردان دگرجنس‌گرا گفتند که با نمایش رابطه‌ٔ جنسی زن با مرد و زن با زن بیشتر تحریک می‌شوند و دستگاه‌های اندازه‌گیری ادعاهای آنها را تأیید کردند. مردان همجنس‌گرا گفتند که آنها توسط رابطه‌ٔ جنسی مرد با مرد تحریک شده‌اند و بازهم دستگاه‌ها آنها را تأیید کردند. برای زنان نتایج غافلگیرکننده‌تر بود. برای مثال، زنان دگرجنس‌گرا گفتند که آنها بیشتر توسط رابطه‌ٔ زن با مرد تحریک شده‌اند. اما اندام‌های جنسى آنها نسبت به رابطه‌ٔ جنسی زن با مرد، مرد با مرد و زن با زن، حدوداً یک واکنش را نشان دادند.
محققان حاضر در این پژوهش می‌گویند: «مردان در مورد اینکه با چه کسانی برانگیخته می‌شوند، می‌خواهند با چه کسانی رابطهٔ جنسی برقرار کنند و عاشق چه کسانی می‌شوند بسیار انعطاف‌ناپذیر و دقیق هستند. ولی در مقابل، زنان ممکن است به لطف اینکه رانهٔ جنسی آنها کمتر هدایت‌شده است، نسبت به روابط همجنس‌گرایانه پذیراتر باشند. احتمالاً زنان بیش از مردان این ظرفیت را دارند که به رابطه‌ٔ جنسی با همجنس خود علاقه‌مند باشند و عاشق همجنس خود شوند. آنها لزوماً این کار را نمی‌کنند، اما این ظرفیت را دارند.»
دیگر مطالعات این پژوهش نشان داد، این ادعا را که همجنس‌گرایی حالت سیال‌تری در بین زنان در مقایسه با مردان دارد تأیید کرد. در یک بررسی وسیع دیگر از پژوهش‌های موجود، مشخص شد که در مقایسه با گزارش‌های مردان همجنس‌گرا از رابطهٔ جنسی با زنان، تعداد بسیار بیشتری از زنان همجنس‌گرا رابطهٔ جنسی اخیر با مردان را گزارش کردند. همچنین زنان بیشتر از مردان احتمال داشت که خود را دوجنس‌گرا بدانند و گرایش جنسی خود را به عنوان موضوعی انتخابی گزارش کنند.

۵. رانهٔ جنسی زنان بیشتر از مردان تحت تأثیر عوامل اجتماعی و فرهنگی است
نگرش‌ها، اعمال و تمایلات جنسی زنان بسیار بیشتر از مردان تحت تأثیر محیطشان قرار می‌گیرد و نگرش زنان نسبت و تمایل به انجام اعمال جنسی مختلف، بیشتر از مردان احتمال تغییر به مرور زمان را دارد. همچنین زنان در تصمیمات خود در مورد رابطهٔ جنسی بیشتر تحت تأثیر نگرش گروه همتایان خود قرار می‌گیرند. زنان با سطح تحصیلات عالی احتمال بیشتری داشتند که انواع گسترده‌تری از اعمال جنسی مانند رابطهٔ جنسی دهانی را انجام دهند، اما تحصیلات تفاوت کمتری در مردان ایجاد می‌کند. زنان بیشتر از مردان احتمال داشت که بین نظرها و ارزش‌هایی که در مورد فعالیت‌های جنسی مانند رابطهٔ جنسی قبل از ازدواج ابراز می‌کنند و رفتار واقعی خود ناسازگاری داشته باشند.
اما چرا رانه یا میل جنسی زنان به ظاهر ضعیف‌تر و در مقابل تأثیرات بیرونی آسیب‌پذیرتر است؟ برخی استدلال می‌کنند که این امر به قدرت بیشتر مردان در جامعه یا تفاوت انتظارات جنسی از مردان در مقایسه با زنان مربوط می‌شود. برخی محققان می‌گویند مردان انگیزه‌ٔ بالایی برای برقراری رابطهٔ جنسی دارند تا موارد ژنتیکی خود را به نسل‌های بعدی انتقال دهند. در مقابل، زنان ممکن است به طور غریزی طوری باشند که شرکای خود را با دقت انتخاب کنند، چون این آنها هستند که ممکن است باردار شوند و مراقبت از کودک به عهده‌شان باشد. آنها احتمالاً اهمیت بیشتری به کیفیت رابطه می‌دهند، زیرا شریکی می‌خواهند که با آنها بماند تا به مراقبت از کودک کمک کند. آنها همچنین به احتمال بیشتر مردی دارای منابع مالی بیشتر را به دلیل توانایی بیشتر در حمایت از کودک انتخاب می‌کنند.

۶. زنان مسیر کمتر مستقیمی را برای کسب رضایت جنسی انتخاب می‌کنند
زنان و مردان برای رسیدن به رانهٔ جنسی، مسیرهای کمی متفاوتی را طی می‌کنند. برخی روانشناسان می‌گویند که رانهٔ جنسی برای زنان بیشتر از گوش‌ها و از طریق شنیدن سرچشمه می‌گیرد تا از هر جای دیگری؛ برای زنان نیاز به یک طرح و پیرنگ داستانی وجود دارد و از همین روست که رمان عاشقانه وجود دارد. برای آنها، موضوع بیشتر در مورد پیش‌بینی و انتظار است؛ اینکه چگونه به آنجا می‌رسید! برای زنان، اشتیاق سوخت رانهٔ جنسی است.
رانهٔ جنسی مردان، متنی‌، یعنی بسته به زمینه‌ است، اما رانهٔ جنسی زنان بیشتر ذهنی‌، یعنی درونی است و بیشتر درهم‌ پیچیده با احساساتشان است. برعکس، مردان نیازی به این مقدار تخیل ندارند، زیرا رابطه‌ٔ جنسی برای آنها ساده‌تر و سرراست‌تر است.
این بدان معنا نیست که مردان به دنبال صمیمیت، عشق و ارتباط عاطفی نزدیک در یک رابطه نیستند؛ آنها فقط نقش رابطه‌ٔ جنسی را متفاوت می‌بینند. زنان می‌خواهند ابتدا صحبت کنند، ابتدا نزدیکی عاطفی پیدا کنند، سپس رابطهٔ جنسی برقرار کنند. برای مردان، رابطهٔ جنسی همان کانکشن و نزدیکی عاطفی است. رابطه‌ٔ جنسی، زبانی است که مردان برای بیان آن سویه‌ٔ لطیف، مهربان و آسیب‌پذیر خود استفاده می‌کنند. به عبارت دیگر، رابطه‌ٔ جنسی، زبان مردان برای بیان صمیمیت است.

۷. به نظر می‌رسد که رانهٔ جنسی زنان نسبت به داروها کمتر واکنش نشان می‌دهد
با توجه به اینکه به نظر می‌رسد رانهٔ جنسی مردان در مقایسه با زنان، به شکل مستقیم‌تری با زیست‌شناسی گره خورده است، عجیب نیست که رانهٔ جنسی پایین در مردان راحت‌تر با دارو درمان می‌شود. مردان نه تنها مصرف دارو برای اختلال نعوظ، بلکه برای کاهش رانهٔ جنسی را نیز با رغبت پذیرفته‌اند. اما در مورد زنان، جست‌وجو برای دارویی برای تقویت میل جنسی کمتر موفقیت‌آمیز بوده است.
تستوسترون هم در مردان و هم در زنان با رانهٔ جنسی ارتباط داده شده است. تستوسترون در مردانی با رانهٔ جنسی پایین بسیار سریع‌تر از زنان عمل می‌کند. اگرچه این چنین درمان‌ها مؤثر است، اما در زنان به اندازهٔ مردان مؤثر نیست. یک عامل هورمونی در رانهٔ جنسی وجود دارد، اما نقش آن در مردان بسیار مهم‌تر از نقش آن در زنان است. همچنین با وجود همهٔ عواملی که در رانهٔ جنسی زنان نقش دارند، برخی پزشکان می‌گویند دارو باید آخرین درمانی باشد که مد نظر قرار می‌گیرد و نه اولین درمان.