درمان میوم چیست؟

میوم‌ها (فیبروم‌ها) تومورهایی هستند که در داخل یا روی دیواره‌های رحم ایجاد می‌شوند. آن‌ها شایع هستند، اما به طور معمول سرطانی نیستند. در این مقاله می‌آموزید که درمان میوم چیست؟
فیبروم‌های رحمی ، شایع‌ترین تومورهای غیرسرطانی یا خوش‌خیم در افراد در سنین باروری هستند. آن‌ها همچنین به عنوان « لیومیوم » و « میوم » شناخته می‌شوند.
بسیاری از افراد فیبروم بدون علامت دارند، در حالی که برخی دیگر درد، خونریزی یا هر دو را تجربه می‌کنند.
این مقاله مروری بر فیبروم‌ها، انواع آن‌ها، اثرات آن‌ها بر بدن، علل و گزینه‌های درمانی ارائه می‌دهد.

میوم چیست؟
میوم‌های رحمی، رشدهایی در داخل یا روی دیواره‌های رحم هستند. آن‌ها از سلول‌های ماهیچه صاف و بافت همبند تشکیل شده‌اند.
یک فرد ممکن است یک یا چند فیبروم داشته باشد. آن‌ها می‌توانند به کوچکی یک دانه سیب یا به بزرگی یک گریپ‌فروت (یا گاهی حتی بزرگ‌تر از آن) باشند. همچنین می‌توانند در طول زمان کوچک شوند، یا رشد کنند.
فیبروم‌ها از سن 30 سالگی تا سنی که یائسگی شروع می‌شود، شایع‌ترند و معمولا بعد از یائسگی کوچک می‌شوند. بر اساس گزارش دفتر سلامت زنان (OWH) بین 20 تا 80درصد از زنان تا سن 50 سالگی به فیبروم مبتلا می‌شوند.
دقیقا مشخص نیست که چرا آن‌ها تشکیل می‌شوند، اما به نظر می‌رسد زمانی که سطح استروژن بالاتر است، ایجاد می‌شوند.

پیشنهاد ویژه: آشنایی با پزشکان متخصص زنان و زایمان در کلینیک نی نی بان

فیبروم‌های رحم تقریبا همیشه غیر سرطانی هستند. دفتر سلامت زنان همچنین می‌گوید که فیبروم‌های سرطانی نادر هستند و در کمتر از ۱ مورد از هر هزار مورد رخ می‌دهند. با این حال، ممکن است که آن‌ها شایع‌تر از این باشند.
زمانی که فیبروم سرطانی باشد، « لیومیوسارکوم » نامیده می‌شود.
داشتن فیبروم‌های قبلی خطر ابتلا به «لیومیوسارکوما» را افزایش نمی‌دهد.

انواع میوم
طبقه بندی فیبروم به محل آن در رحم بستگی دارد.
سه نوع اصلی فیبروم عبارتند از:

۱- فیبروم ساب سروزال
این‌ها شایع‌ترین نوع هستند که در خارج از رحم رشد می‌کنند.

2- فیبروم‌های داخل دیواره
این فیبروم‌ها در داخل دیواره عضلانی رحم رشد می‌کنند.

۳- فیبروم‌های زیر مخاطی
این فیبروم‌ها در فضای باز داخل رحم رشد می‌کنند.
برخی از فیبروم‌ها می‌توانند به فیبروم‌های ساقه‌دار تبدیل شوند، به این معنی که فیبروم دارای ساقه‌ای است که به رحم می‌چسبد.

علائم میوم
اکثر فیبروم‌ها هیچ علامت قابل توجهی ایجاد نمی‌کنند. با این حال، برخی از آن‌ها می‌توانند باعث ناراحتی قابل توجهی شوند.
علائم فیبروم رحمی می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

• قاعدگی‌های سنگین که به عنوان «منوراژی» هم شناخته می‌شود و می‌تواند منجر به کم‌خونی شود.
• دوره‌های دردناک.
• کمردرد، یا پا درد.
• یبوست.
• ناراحتی یا احساس پری در قسمت تحتانی شکم، به‌خصوص در مورد فیبروم‌های بزرگ.
• تکرر ادرار.
• درد حین فعالیت جنسی که به نام «دیسپارونی» هم شناخته می‌شود.
• برخی از افراد ممکن است مشکلات باروری مرتبط با فیبروم داشته باشند. فیبروم ممکن است در دوران بارداری و زایمان مشکلاتی ایجاد کند و احتمال نیاز به زایمان سزارین را افزایش دهد.
• برخی منابع نشان می‌دهند که برداشتن فیبروم‌ها می‌تواند نرخ باروری و تولد زنده را بهبود ببخشد، اما دراین‌باره تحقیقات بیشتری لازم است.
• اگر فیبروم‌ها بزرگ باشند، ممکن است افزایش وزن و تورم در قسمت تحتانی شکم هم وجود داشته باشد.

بیشتر بخوانید: راهکار کاهش خونریزی قاعدگی

علل ایجاد فیبروم
دقیقا مشخص نیست چه چیزی باعث ایجاد فیبروم می‌شود. رشد آن‌ها ممکن است با سطح استروژن مرتبط باشد.
در طول سال‌های باروری فرد، سطح استروژن و پروژسترون بالاتر است. هنگامی که سطح استروژن بالا باشد، به‌خصوص در دوران بارداری، فیبروم‌ها متورم می‌شوند.
سطوح پایین استروژن، با کوچک شدن فیبروم‌ها مرتبط است که می‌تواند در طول یائسگی و بعد از آن رخ دهد.
همچنین می‌تواند هنگام مصرف برخی داروها مانند آگونیست‌ها یا آنتاگونیست‌های هورمون آزادکننده گنادوتروپین (GnRH) رخ دهد.
عوامل ژنتیکی هم ممکن است بر ایجاد فیبروم تاثیر بگذارد. مثلا داشتن یک فامیل نزدیک مبتلا به فیبروم با افزایش خطر ابتلا به فیبروم همراه است.
همچنین شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد گوشت قرمز، الکل و کافئین با افزایش خطر فیبروم مرتبط هستند. افزایش مصرف میوه و سبزیجات ممکن است با کاهش خطر مرتبط باشد.
اضافه‌وزن و چاقی با افزایش خطر فیبروم همراه است.
فرزندآوری باعث احتمال کمتر ابتلا به فیبروم می‌شود. این خطر با هر بار زایمان کاهش می‌یابد.

بیشتر بخوانید: فیبروز رحم چیست؟

تشخیص فیبروم
آزمایش‌های تشخیصی زیر می‌تواند به پزشک کمک کنند تا فیبروم‌ها را تشخیص دهد و سایر شرایط را رد کند:

۱- سونوگرافی
پزشک می‌تواند با سونو روی شکم یا با قرار دادن یک پروب سونوگرافی کوچک در واژن، تصاویر سونوگرافی ایجاد کند. هر دو روش ممکن است برای تشخیص فیبروم ضروری باشد.

پیشنهاد ویژه: آشنایی با مراکز سونوگرافی در کلینیک نی نی بان

2- MRI
اسکن MRI می‌تواند اندازه و تعداد فیبروم‌ها را تعیین کند.

۳- هیستروسکوپی
در طول هیستروسکوپی، پزشک از یک دستگاه کوچک با دوربینی که به انتهای آن متصل است برای بررسی داخل رحم استفاده می‌کند.
دستگاه از طریق واژن و از طریق دهانه رحم وارد رحم می‌شود. در صورت لزوم، پزشک ممکن است یک نمونه بافت، به نام بیوپسی، برای جستجوی سلول‌های سرطانی بگیرد.

۴- لاپاراسکوپی
پزشک ممکن است لاپاراسکوپی هم انجام دهد. یک لوله کوچک از طریق یک برش کوچک در شکم قرار می‌گیرد تا قسمت بیرونی رحم و ساختارهای اطراف آن بررسی شود. در صورت لزوم، ممکن است بیوپسی هم انجام شود .
به این دلیل که فیبروم اغلب علائمی ایجاد نمی‌کند، ممکن است فرد تا زمانی که تحت معاینه معمول لگن قرار نگیرد، نداند که فیبروم دارد.

بیشتر بخوانید: عمل لاپاراسکوپی کیست تخمدان چیست؟

درمان میوم چیست؟
اکثر فیبروم‌ها علائمی ایجاد نمی‌کنند و نیازی به درمان ندارند. در واقع، آن‌ها اغلب پس از یائسگی کوچک یا ناپدید می‌شوند.

اکثر فیبروم‌ها علائمی ایجاد نمی‌کنند و نیازی به درمان ندارند. در واقع، آن‌ها اغلب پس از یائسگی کوچک یا ناپدید می‌شوند.

اگر فیبروم‌ها علائم ناراحت‌کننده‌ای ایجاد کنند، درمان‌های پزشکی مختلف می‌تواند کمک کند.
پزشک ممکن است بسته به علائم، شدت علائم و محل فیبروم درمان‌های مختلفی را توصیه کند.

دارو
اولین خط درمان فیبروم، دارو است.

آگونیست‌ها GnRH
دارویی به نام آگونیست GnRH باعث می‌شود بدن استروژن و پروژسترون کمتری تولید کند. این کار فیبروم‌ها را کوچک می‌کند. آگونیست GnRH چرخه قاعدگی را بدون تاثیر بر باروری پس از پایان درمان متوقف می‌کند.
می‌توانند علائمی شبیه یائسگی از جمله گرگرفتگی ، تعریق بیشتر ، خشکی واژن، و در برخی موارد، خطر بیشتر پوکی استخوان را ایجاد کنند.
این دارو فقط برای استفاده کوتاه‌مدت است. پزشک ممکن است این داروها را قبل از عمل جراحی برای کوچک کردن فیبروم به فرد بدهد.

داروهای ضد انعقادی غیراستروئیدی
داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی مانند ایبوپروفن می‌توانند درد فیبروم را کاهش دهند، اما خونریزی را کاهش نمی‌دهند.

کنترل بارداری هورمونی
داروهای ضد بارداری خوراکی به تنظیم چرخه تخمک‌گذاری و ممکن است به کاهش میزان درد، یا خونریزی در طول قاعدگی کمک کنند. کنترل بارداری هورمونی با دوز پایین باعث رشد فیبروم نمی‌شود.
افراد همچنین می‌توانند از یک دستگاه داخل رحمی پروژسترون مانند میرنا یا تزریقات پروژسترون مانند Depo-Provera استفاده کنند.

بیشتر بخوانید: بهترین نوع آی یو دی، هورمونی یا مسی؟

عمل جراحی
فیبروم‌های شدید ممکن است به گزینه‌های درمانی محافظه‌کارانه‌تر پاسخ ندهند. در این موارد، جراحی ممکن است بهترین گزینه درمانی باشد.
پزشک ممکن است اقدامات زیر را در نظر بگیرد:

هیسترکتومی
هیسترکتومی، برداشتن جزئی یا کامل رحم است. این روش می‌تواند فیبروم‌های بسیار بزرگ یا خونریزی بیش از حد را درمان کند. هیسترکتومی کامل می‌تواند از بازگشت فیبروم جلوگیری کند.
اگر جراح، تخمدان‌ها و لوله‌های فالوپ را هم بردارد، عوارض جانبی می‌تواند شامل کاهش میل جنسی و یائسگی زودرس باشد.

بیشتر بخوانید: انواع عمل هیسترکتومی، جایگزین هم دارد؟

میومکتومی
این عمل، برداشتن فیبروم از دیواره عضلانی رحم است که می‌تواند به افرادی که هنوز می‌خواهند بچه‌دار شوند کمک کند.
افرادی که فیبروم‌های بزرگ، یا فیبروم‌های واقع در قسمت‌های خاصی از رحم دارند ممکن است از این نوع جراحی سود نبرند.
پزشکان می‌توانند میومکتومی را از طریق هیستروسکوپی، یا لاپاراسکوپی انجام دهند.

بیشتر بخوانید: میومکتومی برای فیبروم، یعنی چه؟

ابلیشن آندومتر
اگر فیبروم‌ها نزدیک سطح داخلی رحم باشند، برداشتن پوشش رحم ممکن است کمک کند. ابلیشن آندومتر ممکن است جایگزین موثری برای هیسترکتومی برای برخی از افراد مبتلا به فیبروم باشد.

آمبولیزاسیون فیبروم رحم
قطع خون‌رسانی به ناحیه، فیبروم را کوچک می‌کند. با هدایت تصویربرداری با اشعه ایکس فلوروسکوپی، پزشک یک ماده شیمیایی را از طریق یک کاتتر به شریان‌هایی تزریق می‌کند که خون را برای فیبروم‌ها تامین می‌کند.
این روش تا 90درصد علائم را کاهش می‌دهد یا از بین می‌برد، اما در دوران باروری یا برای افرادی که ممکن است بخواهند بچه‌دار شوند، مناسب نیست.
با این حال، رفع علائم بسته به محل و اندازه فیبروم، بسیار متغیر است. این روش، درمانی مناسبی برای همه انواع فیبروم نیست.

تغییر سبک زندگی
حفظ وزن متوسط با ورزش منظم و داشتن یک رژیم غذایی سالم ممکن است به تعدیل سطح استروژن کمک کند که ممکن است در کاهش فیبروم تاثیر داشته باشد.

بیشتر بخوانید: هورمون استروژن در زنان، آنچه باید بدانیم!

عوارض میوم چیست؟
میوم به طور معمول منجر به عوارض نمی‌شود، اما گاهی اوقات ممکن است عوارضی رخ دهد.

• قاعدگی‌های طولانی‌مدت ممکن است بر کیفیت زندگی فرد تاثیر بگذارد. از دست دادن قابل توجه خون هم ممکن است منجر به کم‌خونی شود.
• فیبروم‌های بزرگ می‌توانند منجر به تورم و ناراحتی در قسمت تحتانی شکم، یا یبوست یا حرکات دردناک روده شوند.
• برخی افراد ممکن است در نتیجه فیبروم دچار عفونت ادراری شوند.
• برخی از افراد ممکن است مشکلات بارداری را هم تجربه کنند. زایمان زودرس، مشکلات زایمان و از دست دادن بارداری ممکن است رخ دهد، چون سطح استروژن در دوران بارداری به میزان قابل توجهی افزایش می‌یابد.
• شواهد کافی برای این نتیجه‌گیری وجود ندارد که میوم‌ها احتمال باردار شدن را با یا بدون درمان باروری کاهش می‌دهند.
• با این حال، شواهد کافی وجود دارد که نشان می‌دهد میومکتومی هیستروسکوپی برای فیبروم‌های زیرمخاطی، نرخ بالینی بارداری را بهبود می‌بخشد.
• فیبروم رحم، تقریبا همیشه خوش‌خیم است. فیبروم‌های سرطانی که به نام «لیومیوسارکوم» شناخته می‌شوند، نادر هستند. آن‌ها در کمتر از 1 مورد در هزار مورد رخ می‌دهند.

بیشتر بخوانید: علت استروژن بالا چه عواملی است؟

پرسش و پاسخ درباره درمان میوم
پرسش: یک هفته بعد از پاکی بعد از نزدیکی دچار خونریزی شدم مثل دوران پریودی و درد شدید. سونو دادم و گفتن که میوم ساب موکوز به قطر ۱۲mm در میومتر قدامی رحم مشاهده شد.
دکتر مربوطه قرص جلوگیری مارلین تجویز کرد. الان بعد از ۴ روز هنوز خونریزی و درد دارم. علت چیست؟ تجویز دارو صحیح است یا نه؟ آیا ممکن است باعث ناباروری و... شود؟
پاسخ: درمان میوم بر اساس وجود علائم مانند ناباروری، فشار به احشا دیگر و خونریزی زیاد انجام می‌شود. در دیگر حالات زیر نظر گرفتن و پیگیری بیمار کافی است.
در موارد درد و یا خونریزی خفیف، دارو تجویز می‌شود. داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی و هورمونی کاربرد دارند.
در موارد مقاوم به درمان، درمان قطعی در مواردی که قصد حاملگی نباشد درآوردن رحم است. در مواردی که شخص در آینده قصد بارداری داشته باشد، از میومکتومی استفاده می‌شود تا تعداد بارداری‌ها تکمیل شود و بعد رحم را در می‌آورند.
اثرات دارو به مرور دیده می‌شود. نگران نباشید.
می‌توانید از داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی مانند مفنامیک اسید درصورت عدم وجود مشکلات معده برای کاهش درد و خونریزی استفاده کنید. البته بهتر است طبق تجویز پزشکتان باشد.
میوم به این اندازه معمولا ناباروری ایجاد نمی‌کند.

به کلینیک نی نی بان سر بزنید تا متخصص مورد نظر خود را پیدا کنید.