کاهش رضایت در روابط زناشویی، بعد از تولد نوزاد

پرسش: چند ماه است که خداوند دختری به ما داده. قبل از تولد او رابطه من و همسرم کاملا عاشقانه بود البته منظورم این نیست که هیچ اختلافی نداشتیم. منظورم این است که در عین اختلاف همیشه عاشق هم بودیم. اما بعد از تولد دخترم اصلا احساسی نسبت به من ندارد. وقتی هم با او صحبت میکنم انکار می کند و می گوید هر روز بیشتر دوستم دارد ولی عملا اینطور نیست. نمی دانم درکم می کنید یا نه ولی من هیچ احساس علاقه ای از او دریافت نمی کنم و خیلی ناراحتم. به نظر شما آیا این طبیعیست؟ آیا دیگر هرگز مثل قبل نمی شود؟ آیا راست می گوید دوستم دارد؟ چه کنم دوباره مثل قبل شود؟ در ضمن من همه تلاشم را هم کرده ام و حالا کاملا مستاصلم.

پاسخ: آمارها نشان می دهد که بیش از نیمی از زوجین بعد از تولد نوزادشان، کاهش رضایت در روابط زناشویی را تجربه می کنند این مساله به آن معناست که اگر زن و مرد نتوانند تغییرات ایجاد شده را درک و خود را با آن سازگار کنند، ورود این مهمان جدید خالی از مشکل نخواهد بود.
بدون همکاری و هماهنگی زن و شوهر و بدون کار تیمی ، ممکن است مادر احساس فشار و استرس و حتی ناکارآمدی بکند در حالی که چون پدر خود را درگیر کارها و مسئولیتهای نوزاد تازه وارد نمی کند، از فشاری که به همسرش وارد می آید اطلاع نداشته و از طرف دیگر توقع دارد که همسرش ارتباطی همانند گذشته را با وی حفظ کند .
بی تفاوتی زن و شوهر نسبت به یکدیگر، بسیار آسیب رسان است زیرا نشانه خوددوستی افراطی فرد بوده و منجر به عدم موفقیت در زندگی مشترک می شود. زن و شوهر باید در فراز و نشیب زندگی غمخوار یکدیگر باشند و نسبت به هم احساس مسئولیت کنند. فقدان ارتباط نزدیک و صمیمانه و همچنین عدم تقسیم کار میان زوجین بعد از مدتی تبدیل به یک عادت می شود و ناگهان زوجین به خود آمده و می بینند که فرزندشان دوره نوزادی، نونهالی، کودکی، نوجوانی و ... را پشت سر گذاشته و آنها(زوجین) ناخواسته و از روی بی توجهی فرسنگها از هم فاصله گرفته و دیگر اثری از وابستگی عاطفی میان آنها نیست.
در غیاب هماهنگی، تلاش آگاهانه برای حفظ روابط ، همدلی و .. زوجین ممکن است بی هدف و مقصود و جدا از هم به زندگی خود ادامه داده ، بدون اینکه توجه کنند که چه اتفاقی میان آنها رخ داده است. تا اینکه ناگهان متوجه خلا ایجاد شده بین خودشان می گردند و گاه زمانی متوجه این موضوع می شوند که بسیار دیر شده است.
لذا من تصور می کنم مشکل شما و همسرتان هم از همین جا منشا می گیرد. شما بیشتر وقت تان صرف فرزندتان شده و لذا توجه کمتری به همسرتان دارید و از طرف دیگر همسرتان که از مشغله شما آگاهی ندارد لذا از شما فاصله عاطفی گرفته است.
لذا این توصیه هارا اجرایی کنید:
برای ارتباطات خود زمان صرف کنید
والدین می توانند از طریق پرورش حس صمیمیت و همدلی در دوران پس از زایمان به نبرد با استرس های این دوران بپردازند. یک ازدواج شاد و موفق می تواند هم ارز یک ارتباط والدینی موفق باشد یعنی اگر شما با همسرتان رابطه شاد و موفقیت آمیزی داشته باشید مسلما می توانید پدر یا مادر بسیار خوب و مسئولیت پذیری برای فرزندتان باشید. با حفظ یک ارتباط صمیمی با همسرتان می توانید در آینده یک زندگی شاد و سرشار از آرامش را برای فرزندتان تامین کنید.
لذا سعی کنید تفریحات، سرگرمی ها و ارتباطاتی را که قبل از پدر یا مادر شدن با همسرتان داشتید حفظ کرده و دوام زناشویی تان را تضمین کنید. برای چند ساعت نوزادتان را به پدر و مادر خود یا همسرتان بسپارید و در منزل در کنار همسرتان بمانید و سعی کنید از این طریق زمان بیشتری را صرف یکدیگر کنید . این پیشنهاد به معنای فرار کردن از نوزادتان نیست بلکه به معنای صرف زمان بیشتر با همسرتان است.
به خاطر داشته باشید که شما قبل از اینکه پدر یا مادر شوید، زن و شوهر بودید، بنابراین با هم بخندید، با هم تفریح کنید و در مورد مسایل مشترکتان(روش نگهداری و مراقبت از کودک تازه وارد، برنامه های اینده و ..) صحبت کنید. هر روز با هم صحبت داشته باشید.
- از نقطه نظرات و نیازهای همسرتان آگاه باشید و در خود «چگونگی حرف زدن با همسر» را ممارست نمایید. یک زن یا شوهر علاقه مند و آگاه باید بداند چه وقت همسرش به کمک او نیازمند است و یا اینکه چه زمانی برای صحبت کردن با او مناسب می باشد. این نیز میسر نمی شود جز اینکه همسران به شرایط و وضعیت و حالات روحی یکدیگر آگاه باشند.
- از جملات دلنشین استفاده کنید. در مکالمات روزمره لازم است همسران از جملاتی زیبا و دلنشین سود جویند و این کار را بارها و بارها در طول روز تکرار نمایند. اجازه ندهید مهر به فرزند جایگزین محبت و عاطفه شما نسبت به همسرتان شود.
- از با هم بودن غافل نشوید. سعی کنید از هم دور نشوید. زن و شوهر لازم است نسبت به لحظاتی که فرصت با هم بودن را پیدا می نمایند، حساس باشند. به عبارت دیگر از کوچک ترین لحظات و فرصت ها(مانند زمانهایی که کودکتان واب است و یا در ارامش به سر می برد و نیاز چندانی به شما ندارد و ...) برای با هم بودن استفاده نمایند.
برای ارتباطات خود با همسرتان بسیار اهمیت داده و ارزش قایل شوید. در مورد عادات، عبارات و گفته های یکدیگر تا می توانید دقت داشته و از آن هر چه بیشتر و بهتر بدانید. رموز برقراری ارتباط با همدیگر را بلد باشید و از این ویژگی فردی استفاده نموده تا بتوانید روی یکدیگر تأثیر خوب و مثبت بگذارید.