موفقیت در روابط زناشویی، چطور فراهم می‌شود؟
هر چه از عمر زندگی مشترک می گذرد، زوجین دوره های متفاوتی را تجربه می کنند
هر چه از عمر زندگی مشترک می گذرد، زوجین دوره های متفاوتی را تجربه می کنند هر چه از عمر زندگی مشترک می گذرد، زوجین دوره های متفاوتی را تجربه می کنند و گاه لازم می شود، در مورد روابط شان با یکدیگر بیشتر بیندیشند. برای رفع نواقص و کمبودها لازم است موانعی که بر سر راه ارتباط برقرار کردن شان هست را شناسایی کنند.
ازدواج پیمانی است که زن و شوهر بر اساس آن با یکدیگر قرار می گذارند، همواره در کنار یکدیگر و وفادار به هم باقی بمانند. ایجاد و حفظ روابط صمیمانه و پاسخ مناسب به نیازهای عاطفی و روانی پس از ازدواج یک مهارت و هنر است که علاوه بر سلامت روانی به نگرش های منطقی، کسب مهارت ها و انجام وظایف در قبال همسر نیاز دارد. این انتظاری بیهوده است که بخواهیم همسرمان همیشه ما را عاشقانه دوست داشته باشد.
وقتی ما ازدواج می کنیم، ابتدا حس دلپذیر یگانگی با شریک زندگی مان آنقدر ما را احاطه می کند که با وجود اینکه از تفاوت های شخصی همدیگر آگاه هستیم، ولی این تفاوت ها به نظرمان جزیی و کم اهمیت می آید و می توانیم با آنها کنار بیاییم. ولی کم کم همین تفاوت ها، حتی در کلام هم باعث آزار و دلخوری می شود. در واقع گفت وگو و ارتباط، منحصر به فردترین و مهم ترین وسیله ای است که از آن برای ایجاد و ادامه صمیمیت و نزدیکی به طرف مقابل مان استفاده می کنیم. این ارتباط فقط بر مبنای کلمات نیست بلکه شامل مجموعه ای از رفتارها و عکس العمل های غیرکلامی می شود که مهم ترین بخش آن «پیام» است و اینکه ما چطور بتوانیم این پیام را بیان کنیم. در واقع هر ارتباطی که برقرار می کنیم و هر پیامی که می فرستیم حاوی دو مولفه است؛ یکی نگرش و دیگری رفتار.
در هر ارتباطی دو نگرش وجود دارد؛ یا اینکه من در هر ارتباطی برای خودم ارزش قائل می شوم و به خودم اهمیت می دهم یا اینکه به خودم اهمیت نمی دهم و احساس ارزش نمی کنم. همین موضوع باعث می شود ما در ارتباط با همسرمان هم همینطور برخورد کنیم. یعنی باید توجه داشته باشیم اگر نتوانیم برای خودمان ارزش قائل باشیم نمی توانیم برای همسرمان هم ارزش قائل شویم. چون ارتباط برقرار کردن وسیله ای است که به کمک آن می توانیم همدیگر را درک کنیم و یکی از عوامل موثر در این ارتباط گفت و گو کردن است.
خیلی از مشاجره ها و طولانی شدن سوء تفاهم ها بین زن و شوهر به خاطر نداشتن این مهارت است. اگر می خواهید این هنر را بهتر یاد بگیرید و خود را اصلاح کنید. قدم اول این است که اختلاف خود با همسر یا حتی خانواده هایتان را مرور کنید و به نقطه ضعف های خود پی ببرید و کمی کلاه خود را قاضی کنید و از دریچه ای دیگر به موضوع بنگرید. شاید چند نکته که در زیر آمده است، به شما کمک کند.
داور خود باشید
مثل داورها با مرور شیوه ارتباط برقرار کردنتان شروع کنید؛ اینکه برای گفتن منظور و اعلام مخالفت و ابراز علاقه به همسرتان چقدر موفق هستید یا چه اندازه دردسر ساخته اید؟ خودتان را هر چند روز یک بار و حتی هرشب ارزیابی کنید و برای اجرای نقش بهتر خود، بعد از مدتی مشخص، تشویق و تنبیه هم درنظر بگیرید!
بدنتان را به حرف بیاورید
بهتر است پیشرفت تان را از نقطه راحت ارتباط شروع کنید. می توانید قبل از زبانتان، بدنتان را حرفه ای کنید. چشم، نوع لبخند و نحوه اشاره ها مهم اند؛ مثلا وقتی احوالپرسی می کنید، حالت دست ها، نوع نشستن، فاصله قرار گرفتن تا همسرتان و... همه می تواند در ابراز بهتر منظورتان موقع حرف زدن به شما کمک کند. چند نمونه از تمرین های زبان بدن را بدانید:
برای اینکه موقع حرف زدن و ارتباط گیری خود را محکم و شاداب نشان دهید، صاف بنشینید یا کمرتان را موقع ایستادن در یک خط نگه دارید. تمرین کنید تا بتوانید از انواع لبخندها مثل وقتی راضی هستید، خوشحالید، لج تان درآمده، می خواهید کسی را تحسین کنید و...جلوی آینه استفاده کنید.
از حرکاتی مانند دست به کمر حرف زدن، وَررفتن با صورت یا بدن، آدامس خوردن و... هم موقع حرف زدن دوری کنید. همسرتان برای فهمیدن بهتر منظور شما نباید حواسش پرت شود و فکر کند که شما به او کم توجهید یا حالت تدافعی مثل دعوا کردن به خود گرفته اید.
شیوه های اثر گذار در گفت وگو با همسر
خودتان را هر چند روز یک بار و حتی هرشب ارزیابی کنید و برای اجرای نقش بهتر خود، بعد از مدتی مشخص تشویق و تنبیه هم درنظر بگیرید!
برای اینکه مرد خانه شما متوجه منظورتان شود و بتوانید در آرامش با او گفت وگو کنید، خلاصه، روشن و با اعتماد به نفس حرف بزنید. برای اینکه خانم خانه حرف های شما را به خوبی درک کند، می توانید در زمان آرامش او، با صدای آهسته، بدون مقایسه با سایر افراد، روشن بدون استفاده از سؤالات مکرر با او حرف بزنید. از خود افشایی آغاز کنید. اجازه دهید همسرتان با این کار به شما اعتماد کند و فضا را آرام و صمیمی احساس کند.
در کلامتان بیشتر از من استفاده کنید، تا تو، شما و...: «من احساس شرمندگی کردم وقتی در جمع با من اینگونه صحبت کردی». گمانه زنی، کنایه و عبارت های غیرمستقیم را از کلامتان حذف کنید؛ ممکن است دیگران تعبیر دیگری از سخن شما پیدا کنند. روی نکات مثبت و خوب دیگران تمرکز کنید. سعی کنید دیگران را تحسین کنید.
زمان و مکان خوبی برای گفت وگو درنظر بگیرید و حتما در مورد تفاوت های فطری مردان و زنان در این حوزه مطالعه کنید.
ازدواج پیمانی است که زن و شوهر بر اساس آن با یکدیگر قرار می گذارند، همواره در کنار یکدیگر و وفادار به هم باقی بمانند. ایجاد و حفظ روابط صمیمانه و پاسخ مناسب به نیازهای عاطفی و روانی پس از ازدواج یک مهارت و هنر است که علاوه بر سلامت روانی به نگرش های منطقی، کسب مهارت ها و انجام وظایف در قبال همسر نیاز دارد. این انتظاری بیهوده است که بخواهیم همسرمان همیشه ما را عاشقانه دوست داشته باشد.
وقتی ما ازدواج می کنیم، ابتدا حس دلپذیر یگانگی با شریک زندگی مان آنقدر ما را احاطه می کند که با وجود اینکه از تفاوت های شخصی همدیگر آگاه هستیم، ولی این تفاوت ها به نظرمان جزیی و کم اهمیت می آید و می توانیم با آنها کنار بیاییم. ولی کم کم همین تفاوت ها، حتی در کلام هم باعث آزار و دلخوری می شود. در واقع گفت وگو و ارتباط، منحصر به فردترین و مهم ترین وسیله ای است که از آن برای ایجاد و ادامه صمیمیت و نزدیکی به طرف مقابل مان استفاده می کنیم. این ارتباط فقط بر مبنای کلمات نیست بلکه شامل مجموعه ای از رفتارها و عکس العمل های غیرکلامی می شود که مهم ترین بخش آن «پیام» است و اینکه ما چطور بتوانیم این پیام را بیان کنیم. در واقع هر ارتباطی که برقرار می کنیم و هر پیامی که می فرستیم حاوی دو مولفه است؛ یکی نگرش و دیگری رفتار.
در هر ارتباطی دو نگرش وجود دارد؛ یا اینکه من در هر ارتباطی برای خودم ارزش قائل می شوم و به خودم اهمیت می دهم یا اینکه به خودم اهمیت نمی دهم و احساس ارزش نمی کنم. همین موضوع باعث می شود ما در ارتباط با همسرمان هم همینطور برخورد کنیم. یعنی باید توجه داشته باشیم اگر نتوانیم برای خودمان ارزش قائل باشیم نمی توانیم برای همسرمان هم ارزش قائل شویم. چون ارتباط برقرار کردن وسیله ای است که به کمک آن می توانیم همدیگر را درک کنیم و یکی از عوامل موثر در این ارتباط گفت و گو کردن است.
خیلی از مشاجره ها و طولانی شدن سوء تفاهم ها بین زن و شوهر به خاطر نداشتن این مهارت است. اگر می خواهید این هنر را بهتر یاد بگیرید و خود را اصلاح کنید. قدم اول این است که اختلاف خود با همسر یا حتی خانواده هایتان را مرور کنید و به نقطه ضعف های خود پی ببرید و کمی کلاه خود را قاضی کنید و از دریچه ای دیگر به موضوع بنگرید. شاید چند نکته که در زیر آمده است، به شما کمک کند.
داور خود باشید
مثل داورها با مرور شیوه ارتباط برقرار کردنتان شروع کنید؛ اینکه برای گفتن منظور و اعلام مخالفت و ابراز علاقه به همسرتان چقدر موفق هستید یا چه اندازه دردسر ساخته اید؟ خودتان را هر چند روز یک بار و حتی هرشب ارزیابی کنید و برای اجرای نقش بهتر خود، بعد از مدتی مشخص، تشویق و تنبیه هم درنظر بگیرید!
بدنتان را به حرف بیاورید
بهتر است پیشرفت تان را از نقطه راحت ارتباط شروع کنید. می توانید قبل از زبانتان، بدنتان را حرفه ای کنید. چشم، نوع لبخند و نحوه اشاره ها مهم اند؛ مثلا وقتی احوالپرسی می کنید، حالت دست ها، نوع نشستن، فاصله قرار گرفتن تا همسرتان و... همه می تواند در ابراز بهتر منظورتان موقع حرف زدن به شما کمک کند. چند نمونه از تمرین های زبان بدن را بدانید:
برای اینکه موقع حرف زدن و ارتباط گیری خود را محکم و شاداب نشان دهید، صاف بنشینید یا کمرتان را موقع ایستادن در یک خط نگه دارید. تمرین کنید تا بتوانید از انواع لبخندها مثل وقتی راضی هستید، خوشحالید، لج تان درآمده، می خواهید کسی را تحسین کنید و...جلوی آینه استفاده کنید.
از حرکاتی مانند دست به کمر حرف زدن، وَررفتن با صورت یا بدن، آدامس خوردن و... هم موقع حرف زدن دوری کنید. همسرتان برای فهمیدن بهتر منظور شما نباید حواسش پرت شود و فکر کند که شما به او کم توجهید یا حالت تدافعی مثل دعوا کردن به خود گرفته اید.
شیوه های اثر گذار در گفت وگو با همسر
خودتان را هر چند روز یک بار و حتی هرشب ارزیابی کنید و برای اجرای نقش بهتر خود، بعد از مدتی مشخص تشویق و تنبیه هم درنظر بگیرید!
برای اینکه مرد خانه شما متوجه منظورتان شود و بتوانید در آرامش با او گفت وگو کنید، خلاصه، روشن و با اعتماد به نفس حرف بزنید. برای اینکه خانم خانه حرف های شما را به خوبی درک کند، می توانید در زمان آرامش او، با صدای آهسته، بدون مقایسه با سایر افراد، روشن بدون استفاده از سؤالات مکرر با او حرف بزنید. از خود افشایی آغاز کنید. اجازه دهید همسرتان با این کار به شما اعتماد کند و فضا را آرام و صمیمی احساس کند.
در کلامتان بیشتر از من استفاده کنید، تا تو، شما و...: «من احساس شرمندگی کردم وقتی در جمع با من اینگونه صحبت کردی». گمانه زنی، کنایه و عبارت های غیرمستقیم را از کلامتان حذف کنید؛ ممکن است دیگران تعبیر دیگری از سخن شما پیدا کنند. روی نکات مثبت و خوب دیگران تمرکز کنید. سعی کنید دیگران را تحسین کنید.
زمان و مکان خوبی برای گفت وگو درنظر بگیرید و حتما در مورد تفاوت های فطری مردان و زنان در این حوزه مطالعه کنید.
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼