رابطه آی وی اف و سرطان، صحت دارد؟

درست است که چند مطالعه، ارتباطی را میان مصرف داروهای باروری و افزایش خطر سرطان پستان یا رحمی، به ویژه با داروی کلومید، پیدا کرده است ؛ تمامی داروها، از جمله داروهای باروری، با خطراتی همراه هستند اما آیا باید نگران افزایش میزان خطر سرطان باشید؟

افزایش میزان باروری با کاهش خطر سرطان
در سال ۲۰۰۵، یک مطالعه گسترده عمومی گزارش داد که مصرف کلومید ممکن است خطر سرطان رحمی را افزایش دهد با این حال، از آن زمان مطالعات بیشتری انجام شده است و بسیاری از آن ها افزایش قابل توجهی در خطر سرطان پس از مصرف کلومید یافته اند.
در حقیقت، یک مطالعه نشان داد به نظر می رسد زنانی که با داروهای باروری درمان می شوند، در مقایسه با زنان نابارور که به دنبال درمان نیستند، خطر ابتلا به سرطان روده را دارند. یک مطالعه دیگر، خطر کاهش سرطان پستان پس از کلومید را نشان داد.

چرا اختلافات؟
مشکل بسیاری در مطالعات موجود این است که آن ها می توانند عوامل خطر بالقوه دیگر سرطان رحمی را در نظر بگیرند. برای مثال اگر یک زن هرگز بارداری را تجربه نکند، خطر ابتلا به سرطان هم افزایش می یابد.هم چنین، چاقی تنها عامل خطر ناباروری نیست، بلکه عامل خطر سرطان نیز محسوب می شود.
شاید داروهای باروری در همه جا وجود نداشته باشد.در عوض، افزایش رخداد ممکن است به دلیل خود ناباروری و یا هر تعداد عوامل دیگری که در این مطالعه در نظر گرفته نشده است نسبت داده شود.
بسیاری از مطالعات امکان ارتباط احتمالی بین علل خاص ناباروری و خطر فزاینده سرطان را یافته اند.یکی دیگر از مشکلات معمول این مطالعات، اندازه نمونه بسیار کوچک بود.

کلومید و دیگر داروهای تحریک کننده و ریسک سرطان تخمدان
قوی ترین مدرکی که کلومید و دیگر داروهای تحریک کننده تخمدان، خطر سرطان تخمدان را افزایش نمی دهند از یک بررسی کوچران ناشی می شود که در سال ۲۰۱۳ منتشر شده است.این بررسی شامل مطالعاتی از سال ۱۹۹۰ تا فوریه ۲۰۱۳ بود.مطالعات انجام شده در کنار هم شامل ۱۸۲، ۹۷۲ زن نیز می شود.
هفت مورد از این مطالعات هیچ مدرکی دال بر افزایش سرطان تخمدان در زنانی که از هر داروی باروری (شامل کلومید) استفاده کردند، در هنگام مقایسه ریسکشان با دیگر زنان با مشکلات باروری که از داروهای باروری استفاده نکردند، وجود ندارد.
براساس این بررسی، مطالعات انجام شده نشان داد که ریسک ابتلا به سرطان را افزایش نداده اند، زیرا نتوانستند ریسک ناباروری خود را مورد توجه قرار دهند یا اندازه نمونه برای نتیجه گیری بسیار کوچک بود.

تومور مرزی تخمدان و IVF
بررسی کوچران احتمال افزایش خطر تومورهای سرطانی مرزی را در زنانی که از طریق درمان IVF بارور می شدند، پیدا کرد. این ریسک بعد از کلومید یا کلوید با درمان گنادوتروپین ها وجود نداشت.
درمان تومورهای مرزی تخمدانی به همان اندازه که با تومورهای معمولی تخمدان درگیر بوده، زیاد نیست و پیش بینی زنان با یک تومور مرزی بسیار خوب است.
مطالعه ای که در سال ۲۰۱۵ انجام شد سعی کرد در مورد خطر احتمالی تومورهای مرزی و درمان باروری بیشتر تحقیق کند. چیزی که آن ها دریافتند این بود که هیچ ارتباط قوی بین تومورهای سرطانی مرزی و مصرف داروهای باروری وجود ندارد.
با این حال، ممکن است اتصال احتمالی بین تومورهای سرطانی مرزی و مکمل پروژسترون، وجود داشته باشد.محققان دریافتند که خطر تومورهای سرطانی مرزی برای زنانی که در غیاب پروژسترون هستند، در مقایسه با زنانی که دارای چهار یا چند سیکل بیشتر از مکمل ها بودند، بالاتر بود.
گفته می شود تعداد زنانی که در این مطالعه به همراه تومور مرزی وجود دارند، کم است.مطالعات پی گیری با گروه های بزرگ تر و بیشتری از زنان مورد نیاز است.

ریسک ابتلا به سرطان آندومتر
آیا داروهای باروری می تواند خطر ابتلا به سرطان آندومتر را افزایش دهد؟ یک بررسی کوچران در بین ۱۹ مطالعه به این نتیجه رسید که به دلیل طراحی ضعیف مطالعه، امکان ندارد با قطعیت بگوییم که خطر سرطان آندومتر بعد از قرار گرفتن در معرض دارو افزایش می یابد.
به نظر می رسد ریسک افزایش احتمالی در زنانی وجود دارد که مقادیر بسیار بالایی کلومید (بزرگ تر از 2000 میلی گرم) دارند - (مقدار متوسط دوز تنها 50 میلی گرم است) و کلومید را برای هفت یا چند چرخه انتخاب کرد با این حال، تحقیق حاضر نتوانست تشخیص دهد که آیا افزایش ریسک ناشی از عوامل باروری و یا عوامل اساسی باروری بوده است یا خیر.
به عنوان مثال، PCOS تشخیص داده می شود که خطر گسترش سرطان آندومتر را افزایش می دهد.

ریسک طولانی مدت سرطان سینه پس از IVF
آیا درمان با IVF یا لقاح مصنوعی می تواند ریسک ابتلا به سرطان سینه را افزایش دهد؟
تحقیق حاضر به احتمال زیاد منتشر نخواهد شد.بزرگ ترین مطالعه تاریخ شامل 25، 108 زن با متوسط 21 سال پس از درمان است.این زنان از هلند بودند که بین سال های 1980 تا 1995 درمان لقاح مصنوعی را داشتند.
خطر افزایش سرطان پستان در زنانی که لقاح مصنوعی انجام نداده یودند، در مقایسه با آن هایی که درمان باروری را دریافت کرده بودند (اما نه لقاح مصنوعی)، بیشتر بود.
به طور شگفت انگیز، محققان دریافتند که خطر سرطان سینه برای زنانی که 7 یا 2 چرخه لقاح مصنوعی دارند در مقایسه با زنانی که 1 یا 2 سیکل داشته باشند کم تر خواهد بود.مشخص نیست که چرا این اتفاق می افتد.

IVF و سرطان تخمدان
در کنفرانس سال ۲۰۱۵ جامعه بهداشت باروری (ASRM)، دکتر آلاستایر سوتکلیف از موسسه سلامت کودکان کالج دانشگاه لندن مطالعه ای را ارائه کرد که به خطر سرطان در زنانی که از طریق درمان با لقاح مصنوعی گذرانده بودند، نگاه کرد.
این مطالعه شامل بیش از 250 000 نفر از زنان بریتانیایی و چرخه های درمان بود که بین سال های 1991 تا 2010 انجام شده بود و خبر خوب این بود که آن ها هیچ خطر افزایش سرطان پستان یا رحمی در افرادی که لقاح مصنوعی داشتند را پیدا نکردند اما خبر بد این است که خطر افزایش سرطان تخمدان یافت شد.
در حالی که زنانی که هرگز IVF نداشتند، ۱۱ در ۱۰۰۰۰ شانس ابتلا به سرطان تخمدان داشتند، اما بیماران IVF ۱۵ در ۱۰۰۰۰ شانس را داشتند. ریسک کوچک بود اما بسیار مهم و تاثیرگذار خواهد بور.
مانند آنچه که در بالا ذکر شد، توافق عام این است که افزایش ریسک ناشی از درمان با لقاح مصنوعی، این واقعیت است که زنان به درمان نیاز دارند.ناباروری و نیاز به لقاح مصنوعی به عنوان ریسک مورد ظن هستند. داروهای باروری در طول درمان استفاده نمی شود.
با توجه به این موضوع، مطالعه نشان داد که خطر سرطان در سه سال اول پس از درمان بیشتر است.بنابراین، عدم امکان کامل کردن این که داروهای باروری یک نقش را در خطر سرطان ایفا می کنند، ممکن نیست.نظارت دقیق در سال های بعد از درمان با لقاح مصنوعی می تواند مفید باشد.

عدم افزایش خطر سرطان
فرا تحلیل یک مطالعه تحقیقاتی اطلاعات را از چندین مطالعه جمع آوری کرده و آن ها را با هم ارزیابی می کند. دانشگاه اتاوا برای بررسی این که آیا مصرف داروهای باروری، خطر سرطان را در مقایسه با زنانی که درمان نشده اند، افزایش داده است، یک فرا تحلیل را انجام داد.
این تجزیه و تحلیل شامل داده های جمع آوری شده توسط ده مطالعه تحقیقاتی مختلف, با اطلاعات مربوط به زنان در حال باروری مانند کلومید, گنادوتروپین ها, انسان کوریونیک گنادوتروپین (hCG) و هورمون آزاد کننده هورمون آزاد (GnRH) بود.
محققان دریافتند که در مقایسه با زنان نابارور که با داروهای باروری درمان می شوند، در برابر زنان ناباروی که درمان نشده اند، در معرض خطر ابتلا به سرطان رحم نیستند.
جالب توجه است که به نظر می رسد زنانی که درمان شده اند احتمال کمتری دارد که سرطان تخمدان داشته باشند، در مقایسه با زنانی که درمان نشده اند.
در مطالعه ای دیگر، مطالعه ای که توسط انجمن سرطان دانمارک صورت گرفت، محققان مطالعه ای گروهی از ۵۴، ۳۶۲ زن با ناباروری انجام دادند. (یک مطالعه گروهی زمانی است که آن ها به گروه بزرگی از افراد با شرایط مشابه نگاه می کنند، نوعاً در طول یک دوره طولانی.
در این مطالعه، محققان هیچ افزایش قابل توجهی در ریسک ابتلا به سرطان پستان پس از مصرف داروهای باروری، به ویژه گنادوتروفین ها، کلومید، hCG، یا GnRH نیافتند.مطالعات دیگر نتایج مشابهی یافته اند.اتفاق نظر وجود دارد که داروهای باروری ریسک ابتلا به سرطان سینه و یا رحمی را افزایش نمی دهند.
همچنین, برخی مطالعات به استفاده از مصرف داروهای باروری و انواع دیگر سرطان ها (مثلا سرطان تیروئید و پوست) پرداخته اند و همچنین هیچ افزایش قابل توجهی در خطر ابتلا دریافت نکرده اند.