چگونگی تشخیص نازایی در زنان

لاپاروسکوپی به معنی مشاهده و جراحی شکم با استفاده از ابزار پیشرفته و دوربین های دیجیتال بسیار ظریف است. این کار از طریق چند سوراخ کوچک در جدار شکم انجام می شود.

اولین بار لاپاروسکوپی به صورت مشاهده داخل مجرای ادرار از طریق یک لوله باریک و یک شمع در اواخر قرن نوزدهم انجام شد. تا چند دهه قبل که دوربین های دیجیتال به بازار آمدند، جراحان نتوانستند از این روش آنچنان که شایسته است استفاده کنند؛ اما در همین مدت زمان کوتاه این روش آنقدر پیشرفت کرده که اغلب جراحی های بزرگ مثل برداشتن کیسه صفرا و جراحی های کبد و طحال و همچنین بسیاری از اعمال جراحی زنان مثل برداشتن رحم، بستن لوله ها و برداشتن کیست های خوش خیم تخمدانی با این روش امکان پذیر شده است. در این روش، جراح با ایجاد یک سوراخ کوچک معمولا زیر ناف و مشاهده از طریق یک لوله که به دوربین و منبع نور متصل است، داخل شکم را می بیند.

مزایای لاپاروسکوپی؟

در این روش با توجه به این که از طریق سوراخ های کوچک یک تا ۲ سانتی متری وارد شکم می شویم، محل زخم جراحی بسیار کوچک و از نظر زیبایی کمترین مشکل را دارد.

از طرفی در این روش، آسیب به احشا به دلیل برخورد کمتر هوای آزاد با داخل شکم، کمتر است و در نتیجه امکان چسبندگی های بعد از عمل کمتر خواهد بود. علاوه بر این در این روش درد و ناراحتی و نیاز به استراحت بعد از عمل نسبت به انجام همین عمل با روش جراحی باز یا همان روش جراحی معمولی، کمتر است.این روش بخصوص در مورد دختران جوان که می خواهند سال های بعد ازدواج کرده و بچه دار شوند، اهمیت بیشتری دارد؛ زیرا همان گونه که گفته شد در این روش کمترین احتمال چسبندگی بعد از عمل و نازایی متعاقب آن وجود دارد.

همچنین این روش جهت تشخیص علت نازایی و درمان برخی علل آن مثل چسبندگی های لوله یا تنبلی تخمدان و همچنین انجام روش های کمک باروری بسیار استفاده می شود، مثلا برای برداشتن تخمک از تخمدان ها یا قرار دادن تخمک یا تخم بارور در لوله ها از این وسیله و این روش جراحی استفاده می شود. در برخی بیماری ها مثل دردهای مزمن شکم به دلیل چسبندگی یا تحریکات عصبی خاص هم از این روش برای تشخیص و درمان می توان استفاده کرد.

اما این روش مثل هر روش جراحی دیگری معایبی دارد که از جمله می توان هزینه بالاتر به دلیل گران بودن ابزارهای لاپاروسکوپی و همچنین نیاز به وجود جراح ماهر اشاره کرد. همین طور در این روش احتمال آسیب ناخواسته به احشای داخل شکم بیشتر از جراحی باز است.