چگونگی مراقبت از نوزادان نارس
نوزاد نارس معمولا هنگام تولد فاقد ماده پنیری محافظ پوست (ورنیکس) است.
نوزادان نارسی که زودهنگام و قبل از موعد به دنیا می آیند نیاز به مراقبت ها و رسیدگی های ویژه ای دارند که در این مطلب به برخی از این روش ها اشاره می کنیم.
حدود ۸ تا ۱۰ درصد نوزادان متولدشده، نارس هستند
(قبل از هفته ۳۷ بارداری متولد شده‌اند). با توجه به اینکه بسیاری از این نوزادان قبل از اینکه آمادگی کامل برای زندگی خارج رحمی پیدا کنند متولد می‌شوند، دچار مشکلاتی خواهند شد و به همین علت احتیاج به توجه خاص پزشکی و کمک فوری بعد از زایمان دارند.
براساس میزان نارسی نوزاد، ممکن است متخصص کودکان از متخصص نوزادان نیز کمک بگیرد. این شخص تخصص خاصی در مراقبت از نوازدان نارس دارد و در تصمیم‌گیری برای اقدامات لازم و درمان‌های مربوطه نیز کمک خواهد کرد.
در صورتی که نوزاد شما نارس متولد شده
ممکن است نه تنها ظاهری متفاوت، بلکه رفتاری متفاوت نیز با نوزاد رسیده داشته باشد. در حالی که وزن متوسط نوزاد طبیعی هنگام تولد 2.5 تا 3.5 کیلوگرم است، نوزاد نارس کمتر از 2.5 کیلوگرم وزن دارد و هرچه زودتر متولد شده باشد جثه کوچک‌تری دارد و اندازه سر او نسبت به بقیه بدن بزرگ‌تر است و چربی کمتری در بدن خود دارد. پوست او به علت داشتن چربی کمتر شفاف‌تر به نظر می‌رسد و شما می‌توانید حتی عروق خونی او را در زیر پوست ببینید.
نوزاد نارس معمولا هنگام تولد فاقد ماده پنیری محافظ پوست (ورنیکس) است، چون این ماده در اواخر بارداری ترشح و ساخته می‌شود.
چون نوزاد نارس هیچ‌گونه چربی محافظی ندارد، ممکن است در درجه حرارت اتاق سردش شود و بنابراین بلافاصله بعد از تولد باید روی یک دستگاه گرم‌کننده به نام «وارمر» یا در یک محفظه به نام «انکوباتور» قرار داده شود که درجه حرارت آن سبب گرم نگه داشتن وی می‌شود. بعد از معاینه سریع در اتاق زایمان، نوزاد در همین محفظه به اتاق مراقبت مخصوص منتقل می‌شود.
ممکن است متوجه شوید که نوزاد نارس شما گریه نمی‌کند یا به آرامی گریه می‌کند و حتی در تنفس مشکل دارد که علت این امر نارس بودن سیستم تنفسی او است.
برای اطمینان از وضعیت تنفس، نوزاد نارس شما تحت نظر و مراقبت پزشک قرار خواهد گرفت و در صورت لزوم و بنا به تشخیص پزشک متخصص کودکان و نوزادان، ممکن است به بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان که مجهز به دستگاه‌ها و وسایل مناسب برای نگهداری نوزادان نارس است، منتقل شود.
چون نوزاد نارس ممکن است به مدت طولانی دربخش مراقبت‌های ویژه نوزادان بستری شود و تحت مراقبت قرار گیرد، شما ممکن است شانس بغل کردن و شیر دادن به او را بعد از زایمان از دست بدهید.
برای جلوگیری از این امر سعی کنید هرچه سریع‌تر بعد از زایمان او را ببینید و تا جایی که ممکن است در مراقبت از او کمک کنید.
با توجه به شرایط نوزاد و خودتان تا حد امکان وقت خود را در اتاق نوزادان و نزد او بگذرانید و حتی در صورتی که نمی‌توانید او را بغل کنید، او را از پنجره‌های انکوباتور لمس کنید و در صورت امکان از پستان خود و مستقیما به او شیر بدهید و در صورت عدم امکان، شیر خود را بدوشید و در اختیار پرستاران بگذارید تا از طریق لوله معده یا از راه مناسب دیگری به او داده شود.
هر چقدر بیشتر به جریان بهبود نوزادتان کمک کنید و هرچه بیشتر با او ارتباط داشته باشید، بهتر قادر به درک موقعیت خواهید بود و مراقبت بعدی او بعد از ترخیص از بیمارستان برایتان آسان‌تر خواهد شد.
ضمنا سعی کنید در زمانی که پرستاران به نوزادتان شیر می‌دهند او را تماشا کنید، زیرا این کار به تولید بیشتر شیر در شما کمک می‌کند تا بعدا بتوانید به روند شیردهی ادامه دهید.
نوزاد نارس معمولا هنگام تولد فاقد ماده پنیری محافظ پوست (ورنیکس) است، چون این ماده در اواخر بارداری ترشح و ساخته می‌شود.
چون نوزاد نارس هیچ‌گونه چربی محافظی ندارد، ممکن است در درجه حرارت اتاق سردش شود و بنابراین بلافاصله بعد از تولد باید روی یک دستگاه گرم‌کننده به نام «وارمر» یا در یک محفظه به نام «انکوباتور» قرار داده شود که درجه حرارت آن سبب گرم نگه داشتن وی می‌شود. بعد از معاینه سریع در اتاق زایمان، نوزاد در همین محفظه به اتاق مراقبت مخصوص منتقل می‌شود.
ممکن است متوجه شوید که نوزاد نارس شما گریه نمی‌کند یا به آرامی گریه می‌کند و حتی در تنفس مشکل دارد که علت این امر نارس بودن سیستم تنفسی او است.
برای اطمینان از وضعیت تنفس، نوزاد نارس شما تحت نظر و مراقبت پزشک قرار خواهد گرفت و در صورت لزوم و بنا به تشخیص پزشک متخصص کودکان و نوزادان، ممکن است به بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان که مجهز به دستگاه‌ها و وسایل مناسب برای نگهداری نوزادان نارس است، منتقل شود.
چون نوزاد نارس ممکن است به مدت طولانی دربخش مراقبت‌های ویژه نوزادان بستری شود و تحت مراقبت قرار گیرد، شما ممکن است شانس بغل کردن و شیر دادن به او را بعد از زایمان از دست بدهید.
برای جلوگیری از این امر سعی کنید هرچه سریع‌تر بعد از زایمان او را ببینید و تا جایی که ممکن است در مراقبت از او کمک کنید.
با توجه به شرایط نوزاد و خودتان تا حد امکان وقت خود را در اتاق نوزادان و نزد او بگذرانید و حتی در صورتی که نمی‌توانید او را بغل کنید، او را از پنجره‌های انکوباتور لمس کنید و در صورت امکان از پستان خود و مستقیما به او شیر بدهید و در صورت عدم امکان، شیر خود را بدوشید و در اختیار پرستاران بگذارید تا از طریق لوله معده یا از راه مناسب دیگری به او داده شود.
هر چقدر بیشتر به جریان بهبود نوزادتان کمک کنید و هرچه بیشتر با او ارتباط داشته باشید، بهتر قادر به درک موقعیت خواهید بود و مراقبت بعدی او بعد از ترخیص از بیمارستان برایتان آسان‌تر خواهد شد.
ضمنا سعی کنید در زمانی که پرستاران به نوزادتان شیر می‌دهند او را تماشا کنید، زیرا این کار به تولید بیشتر شیر در شما کمک می‌کند تا بعدا بتوانید به روند شیردهی ادامه دهید.
منبع:
دکتر سلام
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼