هیدروسل بیضه در نوزادان، بیشتر بدانید
بیضه دارای ۶ پوشش است؛ یعنی بیضه ها توسط ۶ پوشش پوشانده شده اند.
هیدروسل (آب آوردن بیضه) تشکیل یک کیسه پر از مایع در اطراف بیضه و متورم شدن بیضه است. هیدروسل در نوزادان شایع است و معمولاً در طول سال اول زندگی بدون درمان برطرف می‌شود. این بیماری در پسران بزرگ‌تر و مردان بالغ ممکن است به علت التهاب یا آسیب بیضه ایجاد شود.
اگر شما و یا فرزندتان مبتلا به ورم بیضه هستید، حتماً به متخصص اورولوژی مراجعه کنید تا علت اصلی تورم بیضه یا علل احتمالی دیگری که ممکن است نیاز به درمان داشته باشد، شناسایی و درمان گردد. هیدروسل ممکن است مربوط به نقصی در دیواره شکم باشد که اجازه می‌دهد بخشی از روده به داخل کیسه بیضه وارد شود (فتق مغبنی).
علل هیدروسل
هیدروسل در نوزادان پسر
آب آوردن بیضه می‌تواند قبل از تولد ایجاد شود. بیضه از حفره شکم جنین به داخل کیسه بیضه فرو می‌رود و اجازه می‌دهد تا کیسه‌ای که هر کدام از بیضه‌ها را احاطه کرده از مایع پر شود. معمولاً این کیسه بسته شده و مایع جذب می‌شود. با این حال، این مایع می‌تواند پس از بسته شدن کیسه همچنان باقی بماند (هیدروسل غیر ارتباطی). مایع دورن کیسه معمولاً به تدریج در طی سال اول زندگی جذب می‌گردد. در برخی موارد ممکن است کیسه بیضه همچنان باز (هیدروسل ارتباطی) بماند. اندازه کیسه می‌تواند تغییر کند و یا اگر کیسه بیضه تحت فشار قرار گیرد، مایع درون آن می‌تواند وارد فضای شکم شود. هیدروسل ارتباطی اغلب با فتق همراه است.
هیدروسل در بزرگسالان
هیدروسل می‌تواند در نتیجه وارد شدن آسیب یا التهاب درون بیضه ایجاد شود. التهاب ممکن است ناشی از عفونت در بیضه یا در زائده کوچک و پیچ‌خورده در عقب بیضه باشد.
عوامل خطر
در اکثر موارد، هیدروسل از هنگام تولد وجود دارد. بین 1 تا 2 درصد از نوزادان دارای هیدروسل هستند. در نوزادانی که زودتر از زمان تولد به دنیا می‌آیند، احتمال وجود هیدروسل بیشتر است. هیدروسل اغلب در مردان بالای 40 سال دیده می‌شود. عوامل خطر برای بروز هیدروسل در مراحل بعدی زندگی عبارتند از:
- آسیب به بیضه
- عفونت، از جمله عفونت‌های مقاربتی
علائم و نشانه‌های هیدروسل
معمولاً تنها علامت هیدروسل، متورم شدن (بدون درد) یک یا هر دو بیضه است. مردان بزرگسال مبتلا به هیدروسل ممکن است مقداری ناراحتی و سنگینی را در کیسه بیضه متورم تجربه کنند. معمولاً با افزایش التهاب، درد بیمار بیشتر می‌شود. گاهی اوقات، منطقه متورم ممکن است صبح‌ها کوچک‌تر باشد و در طول روز بزرگ‌تر شود.
عوارض هیدروسل
به طور کلی آب آوردن بیضه خطرناک نیست و معمولاً بر باروری تأثیر نمی‌گذارد. با این حال، ممکن است هیدروسل با یک بیماری زمینه‌ای در بیضه مرتبط باشد و منجر به عوارض جدی شود. بیماریهای زمینه‌ای بیضه عبارتند از:
عفونت یا سرطان: در هر دو صورت ممکن است تولید اسپرم و یا عملکرد آن کاهش یابد.
فتق مغبنی: اگر بخشی از روده در دیواره شکم گیر کرده باشد، می‌تواند به عوارض مهلک و کشنده‌ای منجر شود.
آمادگی قبل از مراجعه به متخصص اورولوژی
اگر شما یا کودکتان دارای تورم بیضه بدون درد هستید، باید به یک متخصص اورولوژی که متخصص دستگاه ادراری و اختلالات جنسی مردان است، مراجعه کنید. کارهای زیر به شما کمک می‌کند تا قبل از مراجعه به متخصص و دریافت تمام اطلاعات مورد نیاز خود آمادگی لازم را داشته باشید:
- تهیه یک لیست از هر گونه علائم و نشانه‌های خود و یا فرزندتان و مدت زمان ابتلا به آنها
- اطلاعات پزشکی کلیدی، از جمله هر گونه جراحت و آسیب اخیر که ممکن است به کیسه بیضه وارد شده باشد و هر گونه منابع احتمالی عفونت، از جمله بیماریهای مقاربتی
- یک لیست از تمام داروها، ویتامین‌ها یا مکمل‌هایی که شما یا فرزندتان در حال حاضر مصرف می‌کنید.
- لیست سؤالاتی که می‌خواهید از پزشک خود بپرسید.
پزشک چه سؤالاتی را مطرح خواهد کرد؟
پزشک به احتمال زیاد تعدادی سؤال از شما خواهد پرسید. آمادگی شما برای پاسخ به این سؤالات می‌تواند هر گونه نگرانی شما را برطرف کرده و در وقت شما صرفه‌جویی کند.
اگر کودک شما دارای هیدروسل باشد، پزشک ممکن است این سؤالات را مطرح کند:
چه زمانی برای اولین بار متوجه تورم بیضه شده‌اید؟ آیا از آن زمان، تورم بیضه افزایش یافته است؟
آیا فرزندتان از درد بیضه شکایت دارد؟
کودک شما چه علائم دیگری دارد؟
اگر خودتان به هیدروسل مبتلا هستید، پزشک ممکن است این سؤالات را مطرح کند:
چه زمانی برای اولین بار متوجه تورم بیضه شده‌اید؟
آیا هر گونه ترشح آلت تناسلی داشته‌اید و یا خون در مایع منی مشاهده کرده‌اید؟
آیا احساس درد یا ناراحتی در قسمت بیضه دارید؟
آیا احساس درد در هنگام نعوظ یا مقاربت احساس درد دارید؟
آیا نیاز مکرر و یا فوری به ادرار کردن دارید؟ آیا هنگام ادرار کردن احساس درد دارید؟
آیا شما و همسرتان تست‌های بیماریهای مقاربتی را انجام داده‌اید؟
آیا تفریح یا کار و فعالیت شما با بلند کردن اجسام سنگین همراه است؟
آیا تا به حال به عفونت ادراری و عفونت پروستات یا دیگر مشکلات پروستات مبتلا شده‌اید؟
آیا تا به حال تحت پرتودرمانی و یا عمل جراحی در قسمت بیضه قرار گرفته‌اید؟
هنگام ابتلا به این بیماری چه کارهایی می‌توانید انجام دهید؟
اگر شما فرد بالغ و از نظر جنسی فعال هستید، از تماس جنسی که می‌تواند همسرتان را در خطر ابتلا به بیماریهای مقاربتی قرار دهد، از جمله مقاربت، رابطه جنسی دهانی و هرگونه تماس پوستی در ناحیه تناسلی اجتناب کنید.
آزمایشات تشخیصی برای هیدروسل
پزشک کار خود را با یک معاینه فیزیکی شروع خواهد کرد که به احتمال زیاد شامل:
- بررسی حساسیت به لمس بودن کیسه بیضه متورم
- اعمال فشار به شکم و کیسه بیضه برای تشخیص فتق مغبنی
- تاباندن نور در کیسه بیضه (ترانس ایلومیناسیون): این کار در صورت ابتلاء شما به هیدروسل، وجود مایع شفاف در اطراف بیضه‌ها رانشان می‌دهد.
پس از آن، پزشک ممکن است آزمایشات زیر را به شما توصیه کند:
- آزمایش‌های خون و ادرار برای تشخیص عفونت‌هایی مثل عفونت کیسه اپیدیدیم
- سونوگرافی برای تشخیص فتق مغبنی، تومور بیضه و یا علل دیگر تورم بیضه
روش‌های درمان هیدروسل
در نوزادان پسر معمولاً آب آوردن بیضه خود به خود در عرض یک سال برطرف می‌شود. اگر هیدروسل پس از یک سال باقی بماند و یا همچنان به رشد خود ادامه دهد، ممکن است نیاز به عمل جراحی و برداشتن کیسه مایع باشد. در مردان بالغ، هیدروسل اغلب خود به خود ظرف شش ماه برطرف خواهد شد. هیدروسل تنها در صورتی نیاز به درمان دارد که آنقدر بزرگ شده که باعث درد و ناراحتی و یا بدشکلی بیضه شده است. در این صورت ممکن است نیاز به عمل جراحی و برداشتن کیسه مایع باشد.
درمان هیدروسل با عمل جراحی (هیدروسلکتومی)
این عمل می‌تواند به صورت سرپایی در طی بی‌هوشی عمومی و یا موضعی انجام شود. برای برداشتن کیسه مایع (هیدروسل) ابتدا برشی در کیسه بیضه یا شکم ایجاد می‌شود. اگر در طول عمل جراحی مشخص شود که درمان هیدروسل با ترمیم فتق مغبنی همراه است، جراح ممکن است کیسه متورم را بردارد، حتی اگر باعث هیچ درد و ناراحتی نشده باشد.
مراقبت‌های بعد از جراحی
پس از هیدروسلکتومی، شما احتمالاً به مدت چند روز نیاز به درناژ و تخلیه مایع و نیز پانسمان خواهید داشت. برای تسکین درد و ناراحتی، پزشک ممکن است این موارد را به شما توصیه کند:
استفاده از محافظ بیضه
اعمال بسته‌های یخ بر منطقه تحت درمان برای کمک به کاهش تورم
پزشک به احتمال زیاد معاینه بعدی را به شما توصیه می‌کند، زیرا هیدروسل ممکن است مجدداً عود کند.
بیضه دارای 6 پوشش است؛ یعنی بیضه ها توسط 6 پوشش پوشانده شده اند. یکی از آن ها یک لایه سروزی است که اگر شروع به ترشح مایع کند، دور بیضه ها را آب فرا می گیرد که در اصطلاح به آن هیدروسل می گویند. هیدروسل ممکن است یک طرفه و یا دو طرفه باشد. 1 تا 2 درصد نوزادان پسر دارای هیدروسل در هنگام تولد هستند و پس از دوران نوزادی 6 درصد پسر بچه ها دارای هیدروسل می باشند؛ یعنی هیدروسل در هنگام تولد وجود نداشته و بعدا ایجاد شده است.
روش های تشخیصی برای هیدروسل عبارتند از:
- انجام سونوگرافی که با دقت زیاد مایع اطراف بیضه و یا وجود توده در داخل بیضه را نشان می دهد. هر نوع توده در داخل بیضه سرطان است، مگر این که خلاف آن ثابت شود.
- اگر مشکوک به پیچش طناب بیضه هستیم، سونوگرافی داپلر از عروق بیضه کمک کننده است؛ چون در پیچش طناب بیضه جریان خون در شریان بیضه قطع می شود و آن را با سونوگرافی داپلر می توان تشخیص داد.
- گاهی می توان مایع دور بیضه را با سرنگ کشید ولی آن خطرناک است چون اگر علت هیدروسل سرطان بیضه باشد به علت بهم زدن راه های لنفاوی بیضه، درمان بعدی را مواجه با مشکل خواهد کرد.
- اگر مشکوک به سرطان هستیم مارکرهای بسیار حساس برای سرطان بیضه وجود دارند که می توان میزان آن ها را در داخل خون اندازه گیری کرد. درمان هیدروسل در کودکان
- بسیاری از موارد هیدروسل در کودکان به خودی خود با گذشت زمان برطرف می شوند و نیازی به جراحی ندارند.
- اگر مطمئن شدیم که بیماری زمینه ای خاصی وجود ندارد و هیدروسل نیز از نوع ارتباطی نیست و رزو بروز بر اندازه آن افزوده می شود، باید کودک جراحی شود.
- بعضی ها آب کیسه بیضه را با سرنگ می کشند، آن به هیچ وجه توصیه نمی شود چون اولا بدون تاثیر است و ظرف چند روز دوباره مایع دور بیضه جمع می شود و ثانیا اگر علت سرطان بیضه بوده باشد، درمان را به مخاطره می اندازد.
- بهترین درمان هیدروسل جراحی است که در آن پرده ای که سبب ترشح مایع می شود با جراحی برداشته می شود. اگر کودکی مبتلا به هیدروسل است و لازم است جراحی شود، باید در اولین فرصت این کار صورت گیرد، چون با گذشت زمان مایع اطراف بیضه زیادتر شده و کیسه بیضه بزرگ تر می شود و وقتی اندازه کیسه بیضه خیلی بزرگ شد، بعد از عمل جراحی خود را به خوبی نمی تواند جمع کند و برای همیشه از کیسه طبیعی طرف مقابل بزرگ تر باقی می ماند.
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼