پیشگیری از لوس شدن نوزاد، چگونه؟

نوزادان قابل لوس شدن نیستند. کودک شما به تمام توجه شما نیاز دارد. به توصیه های خویشاوندانتان که میگویند کودکان باید استقلال را یاد بگیرند، اهمیت ندهید. به جای آن، به صدای غریزه ی مادرانه یا پدرانه ی خود گوش دهید- صدایی درونی که به شما میگوید کودکتان را آرام کنید.

بچه های لوس آموخته اند که از رفتارهای منفی برای رسیدن به خواسته هایشان استفاده کنند. اما کودک شما کوچکتر از آنست که عمدا شما را ناراحت کند. او برای ارتباط برقرار کردن و نشان دادن نیازهای خود گریه میکند، نیازهایی مثل خوراک، لباس خشک، یا در آغوش گرفته شدن. وقتی شما به سرعت به نیازش پاسخ میگویید، حس ارزشمند بودن را در او ایجاد میکنی، همچنین پایه ی اعتمادی را در وجودش میسازید که تا سالها باقی میماند.

وقتی بیدرنگ به کودکتان توجه میکنید، احساس امنیت بیشتری میکند، نگرانیش کمتر میشود، و شجاعت پیدا میکند که دنیا را به روش خود کشف کند. به محض اینکه بفهمد گریه هایش برای شما مهم است، کمتر بی دلیل گریه میکند. در طولانی مدت، پاسخ سریع شما به نیاز های کودکتان باعث میشود او کمتر لجاجت داشته باشد و حرف شما را راحتتر بپذیرد.

هنگامی که کودکتان به سن شش تا هشت ماهگی رسید، شروع میکند به درک رابطه ی " علت و معلول" - مثلا متوجه میشود که اگر کاسه را از صندلیش بیاندازد کاسه می افتد.

همچنین شروع میکند به درک رابطه ی میان رفتارهای خود و عکس العمل های شما. در این مرحله ایجاد یک سری محدودیت خوب و مناسب است. اگر کودکتان برای بدست آوردن چیزی که لازم ندارد گریه سرداد، کوتاه نیایید، او را در آغوش بگیرید تا آرام شود. وقتی رفتار خوب را نشان داد نیز او را در آغوش گرفته واز رفتارش تقدیر کنید. هنگامی که به سمت چیزی خطرناک میرود به آرامی حواسش را پرت کنید.

ترکیب درستی از عشق و راهنمایی به کودکتان کمک میکند که جایگاه خود را در جهان بیابد. اما فعلا، تمام تمرکزتان باید روی این باشد که هر چه بیشتر به او توجه و آرامش بدهید. بدانید که هر چقدر به او توجه کنید بیش از نیاز او نخواهد بود.