شیر دادن به فرزند خوانده، چه روشی دارد؟

مادرانی که نمی‌توانند صاحب فرزندی شوند، ممکن است فرزند مادر دیگری را به فرزندخواندگی بپذیرند. در طی بیست سال گذشته بسیاری از این مادران، هنر و دانش لازم را برای شیر دادن به فرزندخوانده خود فراگرفته‌اند. این روش مراقبت، رسیدگی و تغذیه فرزندخوانده نیز مانند هر سرمایه‌گذاری دیگر به کوشش و تلاش زیادی نیاز دارد تا بازده و نتیجه رضایت‌بخشی داشته باشد.
چنین مادرانی ممکن است از نظر عاطفی و فیزیکی از مزایای شیر مادر برای نوزاد آگاه باشند، ولی علاوه بر این آمادگی، باید از نظر روانی هم برای قبول این زحمت و مسئولیت خود را آماده کنند تا در این کار توفیق به‌دست آورند.
روش شیر دادن به فرزندخوانده، روش ابتکاری جدیدی است که «روش القایی» نام دارد. این روش با استفاده از وسایل و فنون ویژه، تولید شیر را در سینه مادر برقرار می‌کند. مادرخوانده، اصولاً هورمون‌های لازم را برای تولید شیر ندارد و تنها با روش القایی قادر به شیر دادن می‌شود. حتی مادران طبیعی یا بیولوژیکی هم باید مقداری تلاش کنند تا جریان شیرشان شروع شود، گرچه سیستم هورمونی کار خود را به‌طور طبیعی شروع کرده باشد. این تلاش برای مادرخوانده خیلی زیادتر و پرزحمت‌تر است.
برای استفاده از این روش بهتر است با مادرانی که در این کار تجربه دارند مشورت کنید و از تجربه‌های آن‌ها استفاده نمایید.
وقتی برای پذیرش فرزندخوانده اقدام می‌کنید، با متخصص تغذیه صحبت کنید.
یک شیردوش برقی، ترجیحاً از نوع دوتایی که بتواند به‌طور هم‌زمان روی هر دو سینه کار کند، تهیه نمایید. در هر فرصت مناسب و در هر سه ساعت یک بار به‌وسیله این شیردوش سینه‌های خود را وادار به تولید و ترشح شیر کنید. کارشناس تغذیه طرز کار شیردوش و نحوه استفاده از آن را برای شیر آوردن سینه به شما یاد خواهد داد.
برای برقراری پیوند او را در بغل بگیرید. نوزاد باید هرچه زودتر بداند که به چه کسی تعلق دارد و چه کسی از او مراقبت خواهد کرد.
بهتر است قبل از این که به او از شیشه پستانک شیر دهید و بدعادت شود، شیردادن به او را شروع کنید. از آن‌جا که ممکن است در وعده اول شیر کافی برای نوزاد نداشته باشید، از وسیله کمکی شیر دادن که به شیر آمدن سینه‌تان کمک می‌کند، استفاده کنید. کارشناس تغذیه با شیر مادر به شما یاد خواهد داد چگونه از این وسیله استفاده کنید و چگونه نوزاد را در بغل بگیرید. نوزاد باید سینه مادر را به‌طور صحیح بگیرد و آن را بمکد.
نکته مهم در شیر دادن به فرزندخوانده، وادار کردن بدن به تولید شیر است. تا وقتی که نوزاد در بیمارستان است، سعی کنید کنار او باشید و مرتب به او شیر بدهید. اگر حضور شما در بیمارستان امکان ندارد، از پرستار بخواهید با استفاده از انگشت و سرنگ مخصوص یا وسیله کمکی شیر دادن، او را تغذیه کند. این وسیله، دارای لوله پلاستیکی نازکی است که به کیسه شیر متصل می‌باشد و این لوله پلاستیکی کنار انگشت پرستار در دهان نوزاد قرار می‌گیرد. نوزاد هنگام مکیدن انگشت، از شیری که از لوله چکه می‌کند تغذیه می‌نماید.
سعی کنید در هفته‌های اول از دادن شیشه پستانک به نوزاد خودداری شود تا نوزاد بهتر با وسیله کمکی شیر دادن آشنا شود. هر چه نوزاد بیشتر از این وسیله و مکیدن سینه شما تغذیه کند، بدن شما زودتر قادر به تولید شیر خواهد بود.
در روزهای اول که از روش القاء استفاده می‌کنید، به یاد داشته باشید که نوزاد باید به‌طور مرتب سینه را بمکد تا دستگاه شیر مادر فعال گردد. تا آن‌جا که وقت و نیروی شما اجازه می‌دهد او را به سینه خود بچسبانید و با استفاده از وسیله کمکی تغذیه به او شیر بدهید تا سیستم تولید شیر در بدن شما زودتر به کار بیفتد. با ادامه این روش، رفته رفته از سینه شما شیر می‌آید.
به مادرانی که از روش القایی استفاده می‌کنند، توصیه می‌شود که نگران مقدار شیر خود نباشند. معمولاً شیری که تولید می‌شود به‌ندرت برای سیر کردن نوزاد کافی است، از این رو همراه با این روش، باید از روش تغذیه مصنوعی مثل شیر خشک نیز استفاده کرد. آن‌چه در این روش بیشتر از تأمین انرژی و مواد غذایی اهمیت دارد، برقراری پیوند بین مادر و نوزاد است.
بسیاری از مادران پس از دو هفته تمرین می‌توانند تا اندازه‌ای شیر تولید کنند. اگر مادر قبلاً زایمان کرده و یا به نوزاد خود شیر داده باشد، آمادگی بهتری برای تولید شیر خواهد داشت. ماساژ دادن سینه‌ها قبل از شیر دادن و خوابیدن کنار نوزاد و شیر دادن به او هنگام شب، روش مفیدی برای تولید و افزایش میزان شیر است.
شیر مادر نه تنها برای فرزند، بلکه برای مادر نیز اهمیت دارد. در هر نوبت که نوزاد سینه مادر را می‌مکد و شیر می‌خورد، تولید هورمون مادری، یعنی پرولاکتین تقویت می‌شود. این هورمون غریزه مادری را بیدار می‌کند و علاقه مادر را برای رسیدگی به فرزند افزایش می‌دهد. شیر دادن به فرزندخوانده مصداق این ضرب‌المثل است که می‌گوید: «خواستن، توانستن است».