گریه و بیقراری نوزاد، چاره چیه؟

بی‌قراری در نوزادان بیماری که مدت زیادی در بیمارستان بستری شده و جدایی آنان از پدر و مادر طولانی شده است، بیشتر است. یکی از روش‌های کاهش بی‌قراری این است که ساعات بیشتری را در بیمارستان بمانید و با روش کانگورو از نوزاد بستری خود مراقبت کنید. این روش در مورد نوزادانی که دچار ایست تنفسی یا نفس تنگی هستند، مؤثرتر است.

هرگونه تغییر در جریان عادی زندگی کودکان به‌خصوص اگر این تغییر مربوط به بیماری و یا بستری شدن کودک در بیمارستان باشد، منجر به بروز بی‌خوابی‌های شبانه می‌گردد. در چنین مواقعی است که مهارت پدر و مادر در هنر پرستاری شبانه از کودک مشخص خواهد شد.

در صورت امکان شب را در کنار کودکتان در بیمارستان سپری نمایید. اکثر بیمارستان‌ها به اهمیت مراقبت شبانه مادر از فرزند واقف‌اند و به پدر و مادر اجازه می‌دهند کنار کودک خود در بیمارستان بمانند. زمانی که والدین در پرستاری از کودکان خود با بیمارستان همکاری نمایند، کودکان خیلی سریع‌تر بهبود می‌یابند.

اگر کودک به ناراحتی‌های تنفسی از قبیل خروسک دچار شده باشد، وجود پدر یا مادری که به فرزند خود در بیمارستان اطمینان و آرامش می‌بخشد باعث بهبود وضع تنفسی کودک می‌گردد، مخصوصاً اگر نوزاد با شیر مادر تغذیه شود. این رابطه عاطفی آرام‌بخش‌ترین و مطمئن‌ترین موهبتی است که نباید کودک را حتی در بیمارستان از آن محروم کرد.

از آن‌جایی که اهمیت درمانی وجود مادر انکار ناپذیر است، ماجرایی در این زمینه بیان می‌گردد:

«کودکی ده ماهه که دچار خروسک بسیار شدیدی شد. او به علت تورم تارهای صوتی نمی‌توانست هوا را به راحتی به ریه‌ها بفرستد. این یک مورد اورژانسی بود و ترس از این وجود داشت که مجبور شوند حنجره کودک را سوراخ کنند. از مادر کودک خواسته شد به هر صورتی که می‌تواند کودک را تسلی بدهد چون در این صورت کودک راحت‌تر نفس می‌کشید. نوزاد با شیر مادر تغذیه می‌شد، مادر چادر اکسیژن را کنار زد و بر روی تخت کودکش خم شد و در همان حال سینه‌اش را در دهان نوزاد بیمار گذاشت. بلافاصله او آرام شد و توانست راحت‌تر تنفس کند و بدین ترتیب عمل جراحی حنجره ضرورت پیدا نکرد و یک‌بار دیگر اهمیت نقش مادر در زندگی کودک آشکار گردید.»

مراقبت والدین زمانی بیشتر اهمیت پیدا می‌کند که کودک بیمار، نارس باشد. مطالعات اخیر فواید شفابخش روشی را که «مراقبت کانگورو» می‌نامند، نشان می‌دهد. در این روش کودک بیمار با پارچه‌ای به روی سینه پدر یا مادر بسته می‌شود. سپس از آن‌ها خواسته می‌شود روی صندلی بنشینند و آهسته کودک را حرکت دهند. حرکت کودک در روی سینه پدر و مادر و تماس مستقیم با او تأثیرات درمانی و شفابخشی بر روی کودک دارد.

بی‌قراری در نوزادان بیماری که مدت زیادی در بیمارستان بستری شده و جدایی آنان از پدر و مادر طولانی شده است، بیشتر است. یکی از روش‌های کاهش بی‌قراری این است که ساعات بیشتری را در بیمارستان بمانید و با روش کانگورو از نوزاد بستری خود مراقبت کنید. این روش در مورد نوزادانی که دچار ایست تنفسی یا نفس تنگی هستند، مؤثرتر است.

زمانی که نوزادان روی قفسه سینه مادر یا پدر قرار می‌گیرند و حرکت داده می‌شوند، تنفس آنان منظم‌تر می‌شود و کمتر دچار نفس تنگی می‌شوند. نوزاد نارسی که راحت‌تر تنفس کند، زودتر رشد می‌کند. در حقیقت بررسی‌ها نشان داه است که نوزادان نارسی که به روش کانگورو مراقبت می‌شوند، سریع‌تر وزنشان افزایش می‌یابد و مدت کمتری در بیمارستان می‌مانند. شما برای درمان کودک خود با ارزش‌ترین پزشک هستید که دست‌مزد کمتری نیز دریافت می‌کنید.