لحظه تولد نوزاد، روح خدا در او دمیده می شود
خلقت انسان؛ ابداعی و اختراعی است و به‌گونه‌ای خاص آفریده شده و دارای ویژگی‌هایی خاص در اصل خلقت است.
خلقت انسان؛ ابداعی و اختراعی است و به‌گونه‌ای خاص آفریده شده و دارای ویژگی‌هایی خاص در اصل خلقت است؛ مثلاً به نوعی از سرشت و طبیعت آفریده شده که برای پذیرش «دین» آمادگی دارد.
انسان، اگر به حال خود و به حال طبیعی رها شود، راه الهی را انتخاب می‌کند، مگر آن که عوامل خارجی و جبری او را از راهش منحرف کند.
خداوند متعال در آیه‌ای از آیات قرآنی می‌فرماید: «پس روی خود را متوجّه آیین خالص پروردگار کن! این فطرتی است که خداوند، انسان‌ها را بر اساس آن آفریده، دگرگونی در آفرینش الهی نیست، آیین استوار این است؛ ولی اکثر مردم نمی‌دانند.»
اسود بن سریع می‌گوید: همراه پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم در چهار جنگ شرکت داشتم. عده‌ای از ما، کودکان مشرکین را می‌کُشتند. آن حضرت فرمودند: چرا اطفال بی‌گناه را می‌کُشید؟ گفتیم: فرزندان مشرکان بودند.
حضرت فرمودند: «به خدایی که جانم در دست اوست، سوگند! هیچ نوزادی متولد نمی‌شود مگر بر سرشت ایمانی و یکتایی… .»
زُراره نیز نقل می‌کند که در محضر امام صادق علیه‌السلام درباره «حنفیّت» ذکر شده در آیه ۳۱ سوره حج (حُنَفاءَ لِلَّهِ غَیْرَ مُشْرِکینَ…) سؤال شد. حضرت در پاسخ فرمودند:
«حنفیّت همان فطرتی است که خداوند همه انسان‌ها را بر اساس آن سرشته است. خداوند همه خلق را بر اساس معرفت خودش آفریده است.»
شیرخواران و زیارت امام زمان علیه‌السلام
پدران و مادرانی که نوزاد شیرخوار دارند باید قدر و مقام خود را بدانند و بشناسند. وجود نوزادان شیرخوار از اهمیتی بسیار برخوردار است؛ همین نوزادانی که گاه با یک لبخند کوچک یا گریه می‌خواهند بعضی از خواسته‌های‌شان را بیان کنند.
نوزادان چون هیچ گناهی مرتکب نمی‌شوند امام زمان عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف را می‌بینند و حال آن که شیفتگان آن حضرت، سال‌ها، شب‌های چهارشنبه در مساجدی همچون مسجد صعصعه در کوفه و یا مسجد جمکران در قم به عبادت مشغول می‌شوند تا چشم‌های گناهکار آنان به جمال دل‌آرایَش منور گردد.
«مفضل می‌گوید: از امام صادق علیه‌السلام درباره نوزادی پرسیدم که بدون وجود موضوع خنده‌داری می‌خندد و یا بدون ناراحتی و درد گریه می‌نماید. آن حضرت فرمود: ای مفضل! هیچ نوزادی نیست مگر آن که امام زمانش را زیارت می‌کند و با او راز و نیاز و گفت‌وگو می‌نماید. گریه نوزاد برای دوری و غیبت آن حضرت است و خنده‌اش هنگامی است که آن حضرت به طرفش می‌آیند و این سعادت تا زمانی است که نوزاد زبان سخن گفتن نداشته باشد و زمانی که بتواند سخن بگوید این در رحمت بر او بسته می‌شود و مُهر فراموشی بر دل و جان کودک زده می‌شود.»
سزاوار است که پدران و مادران ارجمند قدر نوزادان را بدانند و در مراقبت و تربیت آنان بکوشند و تربیت نوزادان خود را سرمایه و اندوخته و عبادتی بزرگ برای خود به‌شمار آورند.
منبع:
بی بی سنتر
