گریه شدید نوزاد، چه واکنشی نشون بدم؟

گریه زیاد و شدید نوزادان آثار سوء بر طفل بر جای می گذارد و بنابراین باید نسبت به آن حساس بود .

گریه زیاد و شدید نوزادان آثار سوء بر طفل بر جای می گذارد و بنابراین باید نسبت به آن حساس بود . زیرا می تواند انرژی وی را تحلیل برده و سبب کاهش اکسیژن شود. نوزادانی که زیاد گریه و بیقراری می کنند وزن کمتری دارند .

همچنین گریه زیاد در نوزادان تازه متولد شده اختلالاتی را درجریان خون ایجاد می کند. بسیاری از والدین نمی دانند که واکنش مناسب در برابر گریه نوزاد چیست. بیشتر آنها گریه های نوزاد را به گرسنگی یا درد نسبت می دهند و از این رو معتقدند که باید به گریه های نوزاد پاسخ فوری داد. از سوی دیگر نگران هستند که مبادا این پاسخ فوری منجر به « بغلی» شدن کودک شود. یا بی توجهی به گریه ها به او آسیب برساند.

طفل ابتدا یک گریه ی «درخواستی» سر می دهد و سپس منتظر واکنش والدین می ماند. اگر گریه، پاسخ مثبت دریافت کند قطع می شود و اگر پاسخی دریافت نکند، طولانی و تبدیل به یک گریه ی تمام عیار می شود. والدین هشیار به علایمی که معمولاَ‌ نیم ساعت قبل از گریه کردن در نوزاد ظاهر می شوند حساس هستند و به آن توجه می کنند. مثل پیچ و تاب خوردن های بی قرارانه،مکیدن انگشتان یا ناله های آرام.

آنها همچنین به گریه درخواستی توجه می کنند واجازه نمی دهند که تبدیل به گریه ی کامل شود. این پاسخ فوری و هوشمندانه باعث می شود که نوزاد یاد بگیرد که نباید به خاطر هرچیز کوچکی گریه کند. او درک می کند که مراقبانش به او توجه دارند و می تواند به دنیا اعتماد کند. اغلب بغل کردن و آرام راه بردن نوزاد یا تکان دادنش باعث آرامش او می شود اما باید از تحریک زیاد و تکان دادن شدید او پرهیز کرد.

واکنش در برابر گریه کودک تا قبل بیست و چهارماهگی باید واکنش سریع و ارضای فوری نیاز او باشد. بعد از آن است که والدین می توانند گاهی با بی توجهی به گریه های غیر ضروری آنها را شرطی کنند و میزان گریه های آنها راکاهش دهند. ولی در دوسال اول زندگی باید هرچه سریع تر به گریه طفل پاسخ داده شود.

منبع: ابر سلامت