ارتباط عاطفی بین مادر و نوزاد، اگر منجر به وابستگی شود

سوال مخاطب نی‌نی‌بان: دخترم ده ماه داره و فرزند اولمه. خیلی بهم وابسته هستیم. نه تنها اون بلکه من هم بیست دقیقه هم نمی تونم دوریشو تحمل کنم و موقع ای که مادرشوهرم می بردش خونشون تا وقتی برمی گرده، همش گریه می کنم اما بخاطر احترام چیزی نمیگم و فکر می کنن من از رو قصد نمی خوام بچه رو ببینن. شوهرمم چیزی بهشون نمیگه. آیا ایقدر وابستگی مشکلی در آینده برای دخترم ایجاد نمی کنه؟ اینکه چی کار می تونم بکنم که حال خودم بهتر شه.

پاسخ دکتر جمشید بیگدلی روانشناس بالینی:
رابطه عاطفی بین مادر و کودک اگر با گذشت زمان طولانی شود استقلال طلبی در آینده کودک شکل نمی‌گیرد و انگار بند ناف نامرئی همچنان مادر و فرزند را به هم وصل کرده است. حتی این موضوع می‌تواند در زندگی زناشویی آینده فرزند تاثیر گذاشته و باعث شود فرد از همسرش انتظار مراقبت و مادری داشته باشد. کودکی که وابستگی بیمارگونه دارد همیشه نگران مادر است و حتی برای مادرش مادری می‌کند. روابط اجتماعی ضعیفی دارد و تعداد دوستانش اندک است . انرژی برای فعالیت های فراتر از مادر و فرزندی انجام نمی‎گذارد و رابطه عاطفی با دیگران را خیانت به مادر می‌داند. این کودک به دنیای بیرون توجه ندارند و هر اتفاق بیرونی را خطر می‌داند. وابستگی مادر و نوزاد تا ۲ سالگی طبیعی است اما بعد نباید مادر فرزندش را بسیار به خود وابسته کند. جدا کردن اتاق کودک از والدین اولین مرحله جداسازی و فرستادن کودک به مهد قدم بعدی است. در حال حاضر این روند وابستگی طبیعی است اما باید در حدی باشد که موجب افزایش مراقبت از نوزاد شود و حساسیت بیش از حد موجب اختلال در روند زندگی نشود.