ترانه علیدوستی بازیگر، بزرگترین آرزویش برای دخترش

ترانه اولین‌بار مادر شدن را در ۱۵سالگی و با فیلم «من ترانه، ۱۵سال دارم» تجربه کرد. در آن فیلم آن‌قدر مادر شدن را خوب به تصویر کشید و با‌وجود سن کم آن‌قدر خوش درخشید که مادر شدن واقعی او برای‌مان عجیب نبود. او با‌توجه به پرکار شدنش بعد از تولد فرزند، برای بزرگ کردن حنا از پرستار همچنین همسرش کمک می‌گیرد. مادر شدن حس عجیبی برای ترانه علیدوستی بوده و آن‌قدر آن را شیرین می‌داند که می‌گوید: «کاش می‌شد دخترم را بذارم لای نون لواش و بخورمش و راحت شم از این عشق!»

مادر شدن تجربه زیستن است
آمدن فرزند به آدم نگاه جدید می‌دهد و نه فقط برای یک بازیگر بلکه برای هر زنی و حتی هر مردی این اتفاق می‌افتد که بچه‌دار شدن رنگ و بوی جدیدی به زندگی می‌دهد. شاید اوایل که مادر یا پدر می‌شوی تاحدی ترسناک باشد چون عضو جدیدی وارد زندگی‌ات شده که تمام مسئولیتش با توست. چند ماه اول همه‌چیز غریبه و تازه است، چند ماه اول در کنار شیرینی ممکن است بلد نباشیم زندگی جدید را اداره کنیم، اما وقتی زندگی همراه با فرزند و مسئولیت جدید را یاد بگیری، واقعا ارزش دارد و آدم دلش نمی‌خواهد همان آدم قبلی باشد. آدمی که مادر می‌شود به هر حال رشد می‌کند و مسلما دیگر دوست ندارد به قبل برگردد، به‌خصوص برای من که بازیگرم و تمام اینها برایم تجربه است؛ تجربه زیستن.

حنا به بازیگری‌ام کمک کرده است
تجربه مادر شدن به من کمک کرده و حتما کمک خواهد کرد. من قبلا هم نقش مادر را در فیلم‌هایم بازی کرده بودم اما حالا که واقعا مادر شده‌ام خیلی راحت‌تر از عهده ایفای نقش مادر در کارهایم بر می‌آیم. خیلی از احساساتی که مربوط به نقش‌های مادر بود و تا قبل از این نمی‌دانستم چه هستند و چطور باید از عهده آنها برآیم، الان احساسات روزمره مادر شدن من هستند. من این احساسات را درک کرده‌ام و می‌توانم در کارهایم این احساسات را منتقل کرده و نقشم را بهتر بازی کنم. البته چیزی که می‌گویم مربوط به مسائل پیچیده نیست؛ همین حالت‌های روزمره‌ای که الان با حنا دارم.

من محدود نشده‌ام
شاید بعضی‌ها تصور کنند که ازدواج یا مادر شدن باعث محدودیت می شود اما برای من هیچ‌وقت این‌طور نبوده است. من قبل از ازدواج یا مادر شدن ترس محدود شدن نداشتم زیرا مطمئن بودم که ازدواج محدودکننده‌ای نخواهم داشت. به‌علاوه اینکه من هیچ‌وقت نه به زندگی مشترک و نه به مادر شدن به شکل محدودیت نگاه نمی‌کنم. همه جای دنیا بازیگران مادر می‌شوند و اگر کسی بخواهد کاری را انجام دهد، هیچ چیز نمی‌تواند برای او بازدارنده باشد. نمی‌توان گفت چون من بازیگر هستم ازدواج محدودم می‌کند یا حالا که مادر شده‌ام باید کارم را کنار بگذارم. می‌توان همه اینها را کنار هم داشت و باید هم همین‌طور بود. جالب است که بگویم اتفاقا بعد از به‌دنیا آمدن حنا من پرکارتر شده‌ام.

از حنا ممنونم!
دخترم خیلی بچه آسانی است و از او ممنونم که خوش‌اخلاقی او به من اجازه کار کردن می‌دهد. حنا در عین حال که شیطنت‌های خاص کودکانه خود را دارد اما خیلی خوش‌اخلاق و بزرگ کردن او آسان است. اگر حنا بدخلقی می‌کرد و من مجبور بودم دائم پیش او باشم شاید شرایط متفاوت بود اما خوشبختانه فرزند من دختر بدقلقی نیست و من می‌توانم فعالیت‌هایم را ادامه دهم. حنا آن‌قدر خوش‌خلق است که من می‌توانم شب‌ها راحت بخوابم چون حنا شب‌ها بدون زحمت می‌خوابد. خوب است که من در این مورد هم شانس داشته‌ام و تا به حال مشکلی از این بابت نداشته‌ایم.

بزرگ‌ترین آرزوی من، خوشبختی حناست
مادر شدن لذت بسیار بزرگی است و واقعا برایم با هیچ لذت دیگری قابل مقایسه نیست. دخترم آن‌قدر خوب است که دلم می‌خواهد باز هم دختر داشته باشم. خوشبختی دخترم بزرگ‌ترین آرزوی من است. خوشبختی فقط مربوط به آینده نیست که حنا بزرگ و مثلا 20ساله می‌شود، از همین الان می‌خواهم که دخترم خوشبخت باشد و برای این کار تلاش می‌کنم.

نمی‌گذارم حنا تنها بماند
سعی می‌کنم زمان بیشتری را با دخترم بگذرانم اما به هر حال بازیگر هستم و خصوصا از زمانی که حنا به دنیا آمده کارهای بیشتری دارم و تمام وقتم را نمی‌توانم کنار دخترم باشم. با وجود این زمان‌هایی که من سرکار هستم دخترم تنها نیست و پرستار دارد. به‌علاوه همسرم نصف روز در کنار حناست و فامیل هم به خانه ما رفت‌وآمد دارند تا من به خانه برسم، بنابراین مشکلی بابت نگهداری یا تنها ماندن دخترم ندارم. من همزمان با کارم، همسر، فرزند و مادر هستم و باید به تمام این وظایف رسیدگی کنم. تمام تلاشم را هم در این زمینه کرده‌ام و به‌نظر توانسته‌ام تمام جنبه‌های زندگی را کنار هم داشته باشم.