امر و نهی به کودک، شیوه‌های درست تربیتی
زمانی که نوبت به صحبت کردن راجع به کودکان می‌رسد، قطعاً به جمله هایی نظیر "این کار را بکن" و "اون کار را نکن" بر می‌خوریم.
زمانی که نوبت به صحبت کردن راجع به کودکان می‌رسد، قطعاً به جمله هایی نظیر "این کار را بکن" و "اون کار را نکن" بر می‌خوریم. برای ایجاد رابطه ای آسان، همیشگی و موثر بین والدین و فرزندان، از این اشتباهات رایج جلوگیری کنید:
۱. نشان ندادن توجه کامل از طرف خود
خیلی مهم است هنگامی که در حال صحبت کردن راجع به یک مسئله مهم و جدی هستید، که موضوع اتفاقی و پیش پا افتاده‌ای نیست که در طول روز ممکن است پیش آمده باشد، گوشی های تلفن، تلویزیون و سایر دستگاه هایی که باعث حواس پرتی می‌شوند را خاموش کنید.
(تحقیقات جدید نشان داده است کودکان متوجه نادیده گرفته شدن از سوی والدین و توجه آنها به موبایل‌هایشان می‌شوند.) با خواهر و برادر های کودک خود در یک زمان صحبت نکنید، سر و صداهای پس زمینه را حذف کنید و مکانی آرام را برای صحبت کردن پیدا کنید.
2. نشان ندادن توجه کامل هنگام صحبت های شما
۱. نشان ندادن توجه کامل از طرف خود
خیلی مهم است هنگامی که در حال صحبت کردن راجع به یک مسئله مهم و جدی هستید، که موضوع اتفاقی و پیش پا افتاده‌ای نیست که در طول روز ممکن است پیش آمده باشد، گوشی های تلفن، تلویزیون و سایر دستگاه هایی که باعث حواس پرتی می‌شوند را خاموش کنید.
(تحقیقات جدید نشان داده است کودکان متوجه نادیده گرفته شدن از سوی والدین و توجه آنها به موبایل‌هایشان می‌شوند.) با خواهر و برادر های کودک خود در یک زمان صحبت نکنید، سر و صداهای پس زمینه را حذف کنید و مکانی آرام را برای صحبت کردن پیدا کنید.
2. نشان ندادن توجه کامل هنگام صحبت های شما
اطمینان حاصل کنید با کودک خود ارتباط چشمی برقرار کنید و هم شما و هم او باید تمامی توجه خود را پیش از شروع صحبت، به یکدیگر داشته باشید.
۳. نپرسین سوالات مشخص
اگر از کودک خود بپرسید "مدرسه چطور بود؟" او احتمالاً پاسخ خواهد داد "خوب" ولی اگر از او بپرسید "جالب ترین اتفاقی که امروز در مدرسه افتاد چی بود؟" یا "خنده دار ترین چیزی که امروز دیدی چی بود؟" او در پاسخ به شما جزئیات بیشتری را خواهد گفت.
4. دوری کردن، نادیده گرفتن و سپس رها کردن
همه ما این کارها را انجام داده‌ایم. بگذارید اگر چیزی ما را اذیت می‌کند و یا یا برای ما مشکلی را ایجاد می‌کند از بین برود زیرا خیلی راه برای رفتن و خیلی کارها برای انجام دادن داریم. مشکل اینجاست که نادیده گرفتن هر مسئله به بدتر شدن آن منجر خواهد شد. و از آنجاییکه ما پدر و مادر ها نیز انسانیم، ممکن است در مقابل ناامیدی و کلافگی کودکمان نیز از خود عصبانیت نشان دهیم.
برای اینکه همچین سناریوی ناخوشایندی را تجربه نکنید، مطمئن شوید که مشکل را به درستی یافته اید. هنگامی که آرام بودید و توانستید خود را جمع و جور کنید می‌توانید به شیوه ای اندیشمندانه و خوشایند راجع به راه‌حل های ممکن بحث کنید.
۵. سخنرانی کردن، بیش از حد حرف زدن یا توضیح بیش از حد
موارد را ساده و کوتاه بیان کنید، مخصوصاً هنگامی که با کودکان در سنین پایین‌تر صحبت می‌کنید.
6. قدرت نمایی بیش از حد برای کودکان
هنگامی که در کنار کودک خود می ایستید ، خصوصاً هنگامی که از دست او ناراحت یا عصبانی هستید، یک عدم تعادل بزرگ فیزیکی ایجاد می‌کنید که این کار موجب ترس کودک می‌شود. خود را به قد او برسانید و با او هم سطح شوید و حتی اگر کاری انجام داده است که شما را ناراحت کرده است و می‌خواهید او را ادب کنید با او به آرامی و مودب صحبت کنید.
۷. مقابله کردن
کودکان بیشتر دوست دارند شما هنگام پیش آمدن هر مشکلی به جای برخود و لحنی تهاجمی و حالت تهدید، به آنها بگویید که "بیا باهم ببینیم و بررسی کنیم که مشکل چیست".در این صورت بیشتر به صحبت های شما گوش خواهند کرد و آنها را پذیرا خواهند بود.
8. انتقاد کردن یا توهین کردن
همیشه با زبان و لحن مثبتی صحبت کنید. هنگامی که عصبانی شوید و به کودک خود توهین کنید، دفعه بعد اگر مشکلی داشته باشد یا حتی موضوع خوشایندی برایش پیش آمده باشد آن را با شما در میان نخواهد گذاشت. به خاطر داشته باشید همیشه باید نظرات خود را به شیوه ای مودبانه بیان کنید، حتی اگر با موضوع موافق نیستید، یا حتی اگر کودک شما نظری دارد که از نظر شما احمقانه است و شما با آن مخالفید.
۹. داد و فریاد کردن و از دست دادن خونسردی خود
سعی کنید قبل از شروع به صحبت کردن احساسات خود را تحت کنترل در بیاورید. اگر از موضوعی عصبانی هستید، مطمئن شوید که قبل از شروع مکالمه خود با کودکتان، خودتان را کاملاً آرام کنید. فریاد زدن نه تنها بی احترامی محسوب می‌شود، به کودکتان می‌آموزد خشونت مشکلی ندارد و در طول زمان تأثیر خود را از دست می‌دهد.
10. اجازه ندادن به کودک برای توضیح دادن و یا اتمام صحبت های خود
مطمئناً شما هم دوست ندارید هنگامی که در حال توضیح دادن یا بیان نظرات خود هستید کسی حرف شما را قطع کند. رفتار پسندیده و احترامی که برای خود میپسندید را به کودک خود نیز بیاموزید. با وقت گذاشتن برای گوش دادن به احساسات و افکار کودکتان، به او یاد دهید که چگونه یک شنونده خوب باشد.
۱۱. تشکر نکردن از کودک برای ابراز نظر و به اشتراک گذاشتن احساسات خود
خیلی مهم است که کودک حس کند بیان نظراتش کار خوبی است. به یاد داشته باشید از کودک خود برای اینکه با شما صحبت کرده است، خصوصاً موضوعی که بیان آن برایش سخت بوده است از او تشکر کنید.
اگر از کودک خود بپرسید "مدرسه چطور بود؟" او احتمالاً پاسخ خواهد داد "خوب" ولی اگر از او بپرسید "جالب ترین اتفاقی که امروز در مدرسه افتاد چی بود؟" یا "خنده دار ترین چیزی که امروز دیدی چی بود؟" او در پاسخ به شما جزئیات بیشتری را خواهد گفت.
4. دوری کردن، نادیده گرفتن و سپس رها کردن
همه ما این کارها را انجام داده‌ایم. بگذارید اگر چیزی ما را اذیت می‌کند و یا یا برای ما مشکلی را ایجاد می‌کند از بین برود زیرا خیلی راه برای رفتن و خیلی کارها برای انجام دادن داریم. مشکل اینجاست که نادیده گرفتن هر مسئله به بدتر شدن آن منجر خواهد شد. و از آنجاییکه ما پدر و مادر ها نیز انسانیم، ممکن است در مقابل ناامیدی و کلافگی کودکمان نیز از خود عصبانیت نشان دهیم.
برای اینکه همچین سناریوی ناخوشایندی را تجربه نکنید، مطمئن شوید که مشکل را به درستی یافته اید. هنگامی که آرام بودید و توانستید خود را جمع و جور کنید می‌توانید به شیوه ای اندیشمندانه و خوشایند راجع به راه‌حل های ممکن بحث کنید.
۵. سخنرانی کردن، بیش از حد حرف زدن یا توضیح بیش از حد
موارد را ساده و کوتاه بیان کنید، مخصوصاً هنگامی که با کودکان در سنین پایین‌تر صحبت می‌کنید.
6. قدرت نمایی بیش از حد برای کودکان
هنگامی که در کنار کودک خود می ایستید ، خصوصاً هنگامی که از دست او ناراحت یا عصبانی هستید، یک عدم تعادل بزرگ فیزیکی ایجاد می‌کنید که این کار موجب ترس کودک می‌شود. خود را به قد او برسانید و با او هم سطح شوید و حتی اگر کاری انجام داده است که شما را ناراحت کرده است و می‌خواهید او را ادب کنید با او به آرامی و مودب صحبت کنید.
۷. مقابله کردن
کودکان بیشتر دوست دارند شما هنگام پیش آمدن هر مشکلی به جای برخود و لحنی تهاجمی و حالت تهدید، به آنها بگویید که "بیا باهم ببینیم و بررسی کنیم که مشکل چیست".در این صورت بیشتر به صحبت های شما گوش خواهند کرد و آنها را پذیرا خواهند بود.
8. انتقاد کردن یا توهین کردن
همیشه با زبان و لحن مثبتی صحبت کنید. هنگامی که عصبانی شوید و به کودک خود توهین کنید، دفعه بعد اگر مشکلی داشته باشد یا حتی موضوع خوشایندی برایش پیش آمده باشد آن را با شما در میان نخواهد گذاشت. به خاطر داشته باشید همیشه باید نظرات خود را به شیوه ای مودبانه بیان کنید، حتی اگر با موضوع موافق نیستید، یا حتی اگر کودک شما نظری دارد که از نظر شما احمقانه است و شما با آن مخالفید.
۹. داد و فریاد کردن و از دست دادن خونسردی خود
سعی کنید قبل از شروع به صحبت کردن احساسات خود را تحت کنترل در بیاورید. اگر از موضوعی عصبانی هستید، مطمئن شوید که قبل از شروع مکالمه خود با کودکتان، خودتان را کاملاً آرام کنید. فریاد زدن نه تنها بی احترامی محسوب می‌شود، به کودکتان می‌آموزد خشونت مشکلی ندارد و در طول زمان تأثیر خود را از دست می‌دهد.
10. اجازه ندادن به کودک برای توضیح دادن و یا اتمام صحبت های خود
مطمئناً شما هم دوست ندارید هنگامی که در حال توضیح دادن یا بیان نظرات خود هستید کسی حرف شما را قطع کند. رفتار پسندیده و احترامی که برای خود میپسندید را به کودک خود نیز بیاموزید. با وقت گذاشتن برای گوش دادن به احساسات و افکار کودکتان، به او یاد دهید که چگونه یک شنونده خوب باشد.
۱۱. تشکر نکردن از کودک برای ابراز نظر و به اشتراک گذاشتن احساسات خود
خیلی مهم است که کودک حس کند بیان نظراتش کار خوبی است. به یاد داشته باشید از کودک خود برای اینکه با شما صحبت کرده است، خصوصاً موضوعی که بیان آن برایش سخت بوده است از او تشکر کنید.
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼