وابستگی کودک به والدین، خودتان مقصرید!

زهرا سعید واحد روانشناس کودک در گفت و گویی گفت: ۲ سال اول زندگی کودک مهمترین سالهای ماندگار و تاثیرگذار رفتار وی است که باید به چگونگی رفتار در این سالها توجه ویژه داشت.

وی با اشاره به وابستگی شدید کودک به والدین برای انجام کارهای روزمره، بیان کرد: وابستگی کودک به مادر دلایل متفاوتی دارد اما در وهله اول باید بررسی شود که این وابستگی چگونه ایجاد شده، زیرا در برخی موارد وابستگی مطرح شده از سوی والدین دقیقا متوجه خود آنها است.

این روانشناس کودک با بیان اینکه والدین در برخی موارد مانند تک فرزند بودن از فرط علاقه موجب وابستگی کودکان به خود می شوند، افزود: والدین در سالهای اولیه زندگی کودک به شدت وابسته کودکان خود می شوند و متاسفانه با انتقال این وابستگی به کودک موجب بروز مشکلاتی در سالهای آتی وی شده و درواقع با این رفتارها، استقلال را از آنها سلب می کند.

سعید واحد درباره راهکار کاهش وابستگی کودک به والدین اذعان کرد: باتوجه به اینکه وابستگی کودکان در شرایط متفاوتی ایجاد شده نمی توان برای همه یک راه حل واحد ارائه کرد اما مهمترین نکته حائز اهمیت واگذار کردن تدریجی وظایف کوچک خانه بر عهده کودک است.

وی ایجاد شرایطی برای مسئولیت پذیری کودک و کمک خواستن از وی برای انجام کارهای شخصی و حتی روزمره را برای کاهش وابستگی ضروری دانست و اظهار داشت: یکی از بهترین راهکارها برای استقلال کودک این است که والدین اجازه دهند کودک پس از ۲ سالگی به تنهایی غذا بخورد حتی اگر محیط خود را کثیف کند.

به گفته این روانشناس، غذا خوردن کودک علاوه بر جلوگیری از وابستگی وی، موجب هماهنگی چشم و دست و همچنین تقویت هماهنگی نیمکره های مغز وی می شود.

سعید واحد دوره ۶ ماهگی تا ۲ سالگی کودک را زمان اضطراب جدایی خواند و اضافه کرد: در این دوره زمانی والدین باید توجه داشته باشند برای جلوگیری از ایجاد وابستگی، ضمن حفظ استقلال کودک کاملا شاهد رفتارهای وی باشند تا وابستگی بین کودک و مادر ایمن بوده و فرزندان در سالهای آتی مسئولیت پذیر شوند.

وی یادآور شد: در صورت ایجاد وابستگی کودک به والدین، نباید به صورت ناگهانی شروع به جدایی کرد چراکه این وابستگی طی فرایند به وجود آمده و باید در زمان و به تدریج استقلال کودک به وی بازگردانده شود. به عبارت دیگر باید به صورت دنده معکوس وابستگی ها را کاهش داد.