خصوصیات کودک درونگرا، میشه رفتارشو تغییر داد؟

پسر ۶ ساله ام بسیار درونگراست. آیا من میتوانم این رفتارش رو تغییر بدهم یا نه؟ چگونه؟

سوال:

باسلام عرض خسته نباشید پسر ۶ ساله ام رفتاری دارد که بسیار شبیه رفتار پدرش است.او بسیار درونگراست.نسبت ابراز احساساتش ضغیف است.نه میتواند خوشحالی و هیجان و محبتش را به خوبی بروز دهد و نه ناراحتی و مشکلش را.بر خلاف ظاهر بی تفاوتشان بسیار حساس هستند. با این وجود اطرافیان آنها نه متوجه ناراحتی آنها میشوند ونه خوشحالی. من با این رفتار همسرم کمی مشکل دارم (همیشه نگرانم که آیا همسرم از فلان قضیه ناراحت شده یانه. اگر ناراحت بشود غیر منطقی برخورد میکند.و من همیشه در حال کشف علت ناراحتی اون هستم.) با این وجود هم خودش آسیب میبیند و هم من.به همین علت دوست ندارم این رفتار در پسرم روز به روز افزایش پیدا کند. آیا من میتوانم این رفتارش رو تغییر بدهم یا نه؟وچگونه؟با سپاس.

جواب:

دوست گرامی البته فرزندان ما هم از طریق ژنتیک و هم یادگیری، متاثر از رفتارهای ما والدین هستند و این مساله کاملا طبیعی و قابل انتظار است.

ولی شما هم می توانید در این راستا موثر باشید و اموزش های لازم را به وی بدهید تا کمی از این مشکلات بکاهید:

- به نشانه های کودک واکنش نشان دهید

زمانیکه کودکان بسیار کوچک و آسیب پذیر هستند، بهترین روش به کمک بیان احساسات آنها پاسخ به نشانه هایی است که کودک توسط آن سعی دارد شما را متوجه کند. واکنش سریع به آنها، در حقیقت کودک از سنین بسیار کوچک می آموزد شما به او گوش می کنید.

- از احساسات خود با کودک صحبت کنید

والدین بهترین الگوی کودکان هستند و می توانند نحوه ابراز احساسات را به آنها آموزش دهند. با استفاده از کلمات ساده و کودکانه سعی کنید احساستتان را به کودک نشان دهید.

برای مثال "احساس" ناراحت بودن را با گفتن این جمله که "من نارارحت هستم که پدر چند روز از خانه دور است" و "دلم برایش تنگ می شود" و یا احساس عصبانی بودن را با گفتن این جمله که " عصبانی ام که همه ی کارهای خانه را باید تنهایی انجام دهم" نشان دهید.

این ترتیب آنها احساس فعلی شما و دلیل این احساس را می فهمند. این روش ایجاد فرصت عالی برای کودک در یادگیری ابراز احساسات می باشد.

- احساسات کودک را سرکوب نکنید

هرگز به کودک خود نشان ندهید که احساساتش برای شما اهمیت ندارد. هرگز از جملاتی مثل "بسته! دیگه گریه نکن" و یا "تو همیشه ناله می کنی" استفاده نکنید.

چنین برخوردی برای کودکان مفهوم به اهمیتی و کم توجهی والدین را دارد. برخورد غلط در نهایت منجر به کاهش اعتماد به نفس و بروز مشکلات جدی در کودک می شود.

- اجتناب از زیاده روی در واکنش به احساسات کودک

در تربیت کودکان تعادل باید رعایت شود. هدف ما از تشویق کودکان به بیان احساسات به هیچ عنوان بی توجهی کودک به نیاز دیگران نیست، بلکه یادگیری نحوه ی صحیح بروز احساسات در او می باشد.

مدت زمان معقولی را به کودک اجازه دهید احساساتش را بیان کند و گریه کند (اگر نیاز داشت) و سپس موضوع را عوض کنید.

اجازه ندهید کودک در ابراز احساساتش تشدید به خرج دهد و یا بیشتر از چند دقیقه این شرایط طول بکشد (مگر آنکه ضربه ی روحی یا فیزیکی را تجربه کرده باشد.

برای ابراز احساسات به کودک کمک کنید

زمانیکه کودک خشمگین و یا نا امید است، بهترین موقعیت برای نزدیک شدن به او و علامت گذاری احساسات او می باشد. حتی با ترتیب دادن یک بازی نیز می توان به کودک کمک کرد تا برای هر احساسش یک علامت را یاد بگیرد.

بازی های بسیاری در بازار وجود دارند که انواع احساسات را در غالب سرگرمی به بچه ها آموزش می دهند. زمانیکه کودکان شناسایی و علامت گذاری احساساتشان را بیاموزند، بیشتر به مهارت همدلی تشویق می شوند.

- با حرف های کودک با او همدلی کنید

ابراز همدلی با کسی که با شما صحبت می کند این اطمینان را به مخاطب می دهد که شما او را می شنوید و درک می کنید. چنین رویکردی به کودک نیز احساس مشابه می دهد. واکنش غلط به حرف های کودک مثل فریاد کشیدن و یا گفتن جمله ی "بعداً راجع به آن حرف می زنیم" می تواند احساس عدم توجه و عدم حمایت شما را برایش تداعی کند.

- ابراز احساسات کودک را تقویت کنید

زمانیکه کودک بتواند احساساتش را به درستی ابراز کند به پاداش نیاز دارد. این پاداش نحوه ی صحیح ابراز احساسات را در ذهن او تثبیت می کند.

منبع: تبیان