علل پرحرفی در کودکان، مشکلات والدین است؟

از صبح که از خواب بیدار می‌شود تا زمانی که بیدار است، مدام حرف می‌زند، از دوستان خیالی‌اش می‌گوید، گاهی وقت‌ها خسته می‌شوم به‌خصوص زمانی که سرگرم کاری هستم و باید تمام حواسم به کارم باشد ولی با این حال دلم نمی‌آید حرفی به او بزنم. پرحرفی کودک مشکل اغلب والدین است.

دلایل پرحرفی کودکان چیست؟

کودکان تا قبل از سه سالگی، فقط از طریق حسی ـ حرکتی و لامسه نسبت به جهان اطراف خودآگاهی کسب می‌کنند، اما همین کودک پس از سه سالگی می‌تواند جمله بسازد و مفاهیم را متوجه شود و شروع به صحبت کردن کند. اما در این میان، بسیاری از والدین، نگران زیاد صحبت کردن کودکانشان هستند، در حالی که زبان به عنوان یکی از عوامل رشد شناختی کودکان محسوب می‌شود که در قالب پرسش‌هایی مثل این چیه، این یعنی چی و…خود را نشان می‌دهد. می‌توان از این واکنش رفتاری، نقطه قوتی برای رشد مهارت‌های ارتباطی کودک به وجود آورد. هرچه کودک زودتر شروع به صحبت کند و بتواند از جمله برای انتقال مفاهیم استفاده کند هوشیارتر است. یکی از نشانه‌های ارزیابی کودکان باهوش، توانایی آن‌ها در تکلم است. از دیگر علل طبیعی پرحرفی کودک پس از حس کنجکاوی، توجه و نیاز به ارتباط کلامی با پدر و مادر است که ارضا نشده است. زمانی که مادران با تلفن به مدت طولانی صحبت می‌کنند یا در جمعی مشغول صحبت هستند و از کودکشان غافل می‌شوند، کودک با صحبت کردن طولانی یا پرسش‌های مکرر سعی می‌کند که توجه مادر را به خود جلب کند.

علل آسیب‌شناختی پرحرفی کودکان شامل چه مواردی است؟

علاوه بر سیرتکاملی و علل طبیعی، دلایلی وجود دارد که نیاز به برخورد درست و مواجهه با یک مشاور احساس می‌شود. گاهی ترس کودکان نیز به زیاد صحبت کردن آن‌ها منجر می‌شود، یا اضطراب پنهانی که در کودک وجود دارد، این اتفاق به‌ویژه در سنین پایین و برای کودکانی که شب‌ها از تنها خوابیدن در اتاق خود می‌ترسند، اتفاق می‌افتد. چنین کودکانی از والدینشان می‌خواهند که کنار آن‌ها بمانند تا با آن‌ها صحبت کنند. حسادت نیز بخصوص پس از به دنیا آمدن فرزند جدید در خانواده، برای کودکان بالای سه سال، می‌تواند عاملی برای زیاد صحبت کردن و جلب‌توجه والدین محسوب شود.

راهکارهای پیشنهادی شما برای مقابله با این رفتار چیست؟

والدینی که از این مسئله گله دارند که کودکشان پرحرف است و مدام حرف می‌زند و سؤال‌های رایجی از آن‌ها می‌پرسد، بهتر است در طول روز ساعتی را به گفت‌وگو با فرزندشان اختصاص دهند و یک قانون ثابت را تعریف کنند. مثلاً بگویند که از ساعت ۱۲ تا ۱۳ می‌توانند با کودکشان حرف بزنند در آن زمان، کودک را در انتخاب نوع بازی یا سرگرمی دلخواهش آزاد بگذارند، با کودک نقاشی کنند، کتاب بخوانند، بازی کنند، کارتون ببینند یا به پارک بروند. باید توجه داشت یک ساعت هزینه وقت کامل و با تمرکز فقط برای بچه اختصاص پیدا کند. اگر والدین چنین زمانی را هر روز به فرزندشان اختصاص دهند، می‌توانند بدون نگرانی به پرسش‌های کودکانه آن‌ها پاسخ دهند و فرصتی را برای ایجاد حس عاطفی مطلوب از طریق صحبت کردن با فرزندشان فراهم کنند، ضمن اینکه به رشد خلاقیت و تکامل اجتماعی کودک کمک می‌شود. راهکار بعدی استفاده از بازی‌ها و فعالیت‌های فکری مانند پازل یا شطرنج است که به کودکان سکوت و تمرکز را آموزش می‌دهد. والدین در هنگامی که مشغول به کار دیگری هستند، می‌توانند از فرزندشان بخواهند برای اینکه بتوانند به صحبت او به خوبی گوش بدهند باید کمی صبر کند، می‌توان گفت الان نه و مدیریت زمان را به او آموزش داد اما بعد از اتمام کار خود به او فرصت صحبت کردن داده و در این زمان با تماس چشمی و حوصله به او گوش بدهند.

چرا کودک حرفش را تکرار می‌کند؟

در کودکان سیستم عصبی هنوز کامل نشده است، کودکان از تکرار لذت می‌برند. مثلاً از قصه‌های تکراری و یا شعرهایی که یک بیت در آن‌ها تکرار می‌شود، زیرا کودک قابلیت پیش‌بینی آن‌ها را دارد و از آن‌ها لذت می‌برد، پس سعی کنیم به جای رفتار پرخاشگرانه، از تکرار و حرف‌های تکراری آن‌ها خسته نشویم. والدین هرگز نباید از الفاظی چون (خسته شدم)، (بسته دیگه زیاد حرف زدی)، (وای حوصلم رو سربردی) و… استفاده کنند چراکه به کارگیری این جملات می‌تواند به سلامت روان کودک آسیب بزند.

آنچه والدین یا پرستاران کودک باید توجه داشته باشند این است که روزانه به مدت یک ساعت، زمانی را به کودک اختصاص بدهند و این قانون را ادامه دهند بعد از چند روز پرحرفی کودک کمتر می‌شوند و شکل منظم‌تری به خود می‌گیرد.