درمان پرخاشگری کودکان، چگونه رفتار کنیم؟

خستگی و گرسنگی بیش از حد کودکان، موجب بدخلقی آنها می‌شود. گاهی بدخلقی کودکان، بخشی از فرآیند رشد آنها است. اگر نمی‌خواهید تسلیم فرزندتان شوید، سعی کنید توجه او را به مورد دیگری جلب نمایید. اوقات لذت‎بخشی که به تازگی تجربه کرده است را برایش یادآوری کنید، سرگرمی جالبی را به او نشان دهید یا درباره‌ رویداد خوبی که به‎زودی برایش اتفاق خواهد افتاد، صحبت کنید. کودک دو ساله‌ای، در حالی که شکلاتی را از قفسه فروشگاه بیرون می‌کشد، فریاد می‌زند: «همین الآن این را می‌خواهم!»مادرش می‌گوید: «امروز نمی‌توانی شکلات بخری.»«می‌توانم، من شکلات می‌خواهم!» وقتی مادرش باز هم تقاضای او را رد کرد، واکنش کودک همراه با بدخلقی شدید خاص سن خودش، همراه شد! جیغ کشید، گریه کرد و به همه چیز لگد زد. تماشای این بدخلقی‌ها سخت است. کودکان آشفته می‌شوند و عذاب می‌کشند و همین می‌تواند سبب درماندگی والدین شود.

چرا کودکان بدخلقی می‌کنند؟

گاهی کودک فقط بیش از حد خسته یا گرسنه است. با این وجود، در اغلب موارد دلیل این بدخلقی‌ها در ارتباط با فرآیند رشدی کودک است. کودکان کنترل کمی نسبت به رفتار خود دارند. آنها در زمان حال و اکنون، زندگی و بر اساس خواسته‌های لحظه‌ای خود رفتار می‌کنند. وقتی والدین به خواسته‌های کودک با گفتن «نه» پاسخ می‌‎دهند، او واکنش منفی نشان می‌دهد. گاهی احساس می‌کند باید با هر چیزی مخالفت کند. کودکان خردسال توانایی تفکر منطقی ندارند و از استدلال فرد بزرگسال تبعیت می‌کنند. کودک درک نمی‌کند چرا والدینش تقاضای او را قبول نمی‌کنند با اینکه به او می‌گویند خیلی دوستش دارند؟!

اگر نگران بدخلقی‌های فرزندتان هستید، شیوه‌هایی برای برخورد با آن وجود دارد که می‌توانید آنها را امتحان کنید. یکی از این شیوه‌ها، پیشگیری است. شما با خواسته‌های کودکتان آشنا هستید و می‌توانید حدس بزنید که او در چه شرایطی بد خلق می‌شود و بهتر است از قبل برای این مواقع چاره‌ای بیندیشید. به‎طور مثال، وقتی مجبورید در قسمت فروش شکلات یا در مراکز خرید با کودکتان درگیر شوید، از قبل، چند اسباب‎بازی کوچک، آبمیوه یا بیسکویت به همراه داشته باشید. همچنین می‌توانید قبل از ترک خانه، محدودیت‌هایی را به کودک سه یا چهار ساله خود گوشزد کنید: «امروز فقط می‌خواهیم به فروشگاه سر بزنیم و نمی‌خواهیم چیزی بخریم» یا «یادت باشه، من فقط می‌خواهم برایت یک چیز بخرم.»سعی کنید بفهمید که او محدودیت‌های در نظر گرفته شده را درک کرده یا خیر اما به یاد داشته باشید که برای او سخت است «فقط نگاه کند» و چیزی نخرد. روش دیگری نیز وجود دارد که شاید مانع از بدخلقی شود: «سازش.» می‌توانید به کودک بگویید: «آبنبات نمی‌خرم ولی برایت چوب شور می‌خرم.» گاهی این روش و دیگر شیوه‌های پیشگیری مؤثر است اما علی‎رغم تلاش‌هایتان، ممکن است کودک باز هم بدخلقی کند. در چنین شرایطی باید تصمیم بگیرید چه واکنشی نشان دهید. به احتمال زیاد واکنش شما با توجه به شرایط، جایی که در آن هستید و شخصی که در کنارتان قرار دارد، بسیار متفاوت است اما انتخاب‌هایتان همان خواهد بود. می‌توانید نیاز کودکتان را برآورده کنید، توجه او را به چیز دیگری جلب کنید یا اجازه دهید بدخلقی کند. شاید بخواهید تقاضای او را پاسخ دهید چون فکر می‌کنید خواسته‌اش آن‎قدرها هم نامعقول نیست. شاید وقتی برای اولین بار تقاضایش را رد می‌کنید، بیش از حد سخت‌گیر به نظر بیایید یا شاید احساس کنید «نه» گفتن ارزش درگیری یا بدخلقی را ندارد.اگر نمی‌خواهید تسلیم فرزندتان شوید، سعی کنید توجه او را به مورد دیگری جلب نمایید. اوقات لذت‎بخشی که به تازگی تجربه کرده است را برایش یادآوری کنید، سرگرمی جالبی را به او نشان دهید یا درباره‌ رویداد خوبی که به‎زودی برایش اتفاق خواهد افتاد، صحبت کنید. شاید شگفت‌زده شوید که منحرف کردن توجه او تا چه حد می‌تواند در فرو خواباندن یک تعارض، مؤثر باشد. در نهایت، شاید برایتان مهم نباشد که کودک، بداخلاقی کند و در برابر خواسته‌اش مقاومت می‌کنید. اگر چه کنار آمدن با چنین عکس‎العملی سخت است. اگر خونسرد باشید، کودکتان خیلی زود آرام می‌شود. فقط اطمینان پیدا کنید که وقتی بدخلق است، سلامت او حفظ می‌شود و نمی‌تواند به خودش یا دیگران آسیب برساند یا هر گونه خسارتی ایجاد کند. تحمل بدخلقی‌ها برای شما و فرزند خردسالتان دشوار است اما همچنان که کودک بزرگ‌تر می‌شود، درک عمیق‌تری پیدا می‌کند و در نظر گرفتن محدودیت‌ها در مورد کودک، برای شما راحت‌تر خواهد بود. پس از طی مرحله‌ رشدی «من آن را می‌خواهم، همین حالا»، درگیری‌هایی که بر اثر بدخلقی‌های او به‌وجود می‌آید، بسیار کمتر خواهد شد.