ریزش مو در کودکان تا چه حد طبیعی است؟

درکل انواع بسیاری از ریزش مو وجود دارد و به دلایل مختلفی رخ می دهد. برخی انواع آن مادرزادی هستند ( از زمان تولد وجود دارد). در این کودکان، علت از دست دادن مو معمولا علل ژنتیک (ارثی) یا ناهنجاری ساختاری مو است. موی کودک این طور ساخته شده است- و وی این طور به دنیا آمده است.

انواع دیگر ریزش مو بعدا در زندگی ایجاد می شود. انواع زیاد ریزش موی اکتسابی وجود دارد و علت هر نوع با دیگری فرق دارد. بعضی ریزش موها بعد از عفونت کف سر اتفاق می افتد مثل تینئا کاپیتیس. انواع دیگر ریزش مو نتیجه مشکلات پوستی است( مثل سل جلدی) که باعث التهاب کف سر یا شرایط پزشکی دیگر مثل بیماری تیروئید یا تغذیه ضعیف می شود. یکی از متداول ترین انواع ریزش مو در کودکان alopecia areata است. یک بیماری خودایمنی با علت ناشناخته است که در آن التهابی در دور موها ایجاد می شود و باعث ریزش آن ها می شود. همینطور تلوژن نیز متداول است که در آن مو بعد از یک وضعیت پر استرس می ریزد مثل تب بالای طولانی یا جراحی.

ریزش مو می تواند به خاطر داروهای خاصی نیز رخ دهد که شایع ترین آن ها داروهای شیمی درمانی هستند. بعضی افراد به اشتباه باور دارند که سرطان باعث ریزش مو می شود واقعیت این است که ریزش مو در بیماران سرطانی به خاطر درمان است نه بیماری. ریزش مو می تواند به خاطر تروما به سر باشد. این حالت می تواند به خاطر فشار طولانی روی کف سر اتفاق بیفتد.

چه تست هایی برای تعیین علت این اختلال باید انجام شود؟

بسیاری از انواع ریزش مو می تواند با چند سوال دقیق و معاینه ی بالینی به تنهایی تشخیص داده شود. اگر کودک از زمان تولد موی کمی داشته باشد یا اصلا مو نداشته باشد یا اگر موی او رشد نکند ( به صورتی که او هیچ وقت نیاز به کوتاه کردن مو نداشته باشد) او احتمالا نقص موی مادرزادی، ارثی یا ساختاری دارد.

کودکانی که رشد موی کاملا نرمال برای چند سال اول زندگی داشته اند و ناگهان موهایشان را از دست می دهند یا بخش هایی از مویشان می ریزد، معمولا یکی از انواع اکتسابی ریزش مو را دارند. اگر کودک شما علائم بیماری تیروئیدی را دارد یا تاریخچه خانوادگی این بیماری را دارد، تیروئید باید بررسی شود. اگر مشکلات تغذیه ای مثل آنمی شدید به خاطر آهن کم مورد شک باشد، شمارش سلول های خونی می تواند مفید باشد. کودکانی که شواهد عفونت انگلی یا باکتریایی در کف سر دارند، ممکن است نیاز به کشت نمونه داشته باشند.

به ندرت بیوپسی مو ممکن است برای تایید علت ریزش مو لازم باشد. در کل، هیچ تست خاصی وجود ندارد که لازم باشد در هر کودک با ریزش مو انجام شود و بسیاری از کودکان اصلا نیاز به تستی نخواهند داشت. زمانی که تست ها برای تایید تشخیص لازم هستند، باید با تاریخچه کودک متناسب باشد.

آیا این اختلال واگیر دار است؟

بیشتر انواع ریزش مو واگیر دار نیست. استثنای آن ریزش مو به خاطر عفونت های کف سر باکتریایی یا انگلی ( کرم حلقه ای) است.

آیا ممکن است علت روانشناختی برای این اختلال وجود داشته باشد؟

اگرچه افراد معمولا باور دارند که ریزش مو به خاطر استرس است، ولی این مطلب معمولا صحت ندارد به هر حال ریزش مو در کودکانی که موهای خود را می کشند می تواند نشانه مشکل روانشناختی زمینه ای مثل افسردگی باشد.

اگر کودک رویداد آسیب رسانی را تجربه کرده باشد، مثلا از دست دادن والد یا اگر او علائم مشکلات روانشناختی یا افسردگی را نشان بدهد، ممکن است از مشاوره با روانپزشک کودکان سود ببرد. علائم افسردگی شامل عدم توانایی خوابیدن، از دست دادن اشتها، فقدان علاقه به دوستان یا فعالیت ها یا عملکرد ضعیف مدرسه است.

آیا مو دوباره رشد خواهد کرد و اگر این طور است طی چه مدت زمانی؟

در مورد انواع اکتسابی ریزش مو، زمانی که علت زمینه ساز ریزش مو درمان شد، مو معمولا دوباره رشد می کند. مو تقریبا ۱ سانتی متر در هر ماه رشد می کند، بنابراین رشد موی قابل توجه معمولا ۲ تا ۳ ماه طول می کشد. در کودکان با telogen effluvium, رویش مو معمولا به آهستگی طی دوره چهار تا شش ماه بر می گردد. در مورد ریزش مو به علت عفونت، شرایط پوستی التهابی یا تروما به کف سر، کف سر ممکن است نیاز به زمانی برای بهبودی داشته باشد، بنابراین بهبود کندتر است و ممکن است برای شش تا دوازده ماه مشخص نشود.

با فرض اینکه موها دوباره رشد کند، آیا ضخامت و رنگ قبلی را خواهد داشت؟

گاهی رشد موی جدید، نرم تر یا زبرتر از موی قدیمی است. این مو می تواند اندکی روشن تر یا تیره تر باشد. در alopecia areata, رشد مجدد موی اولیه ممکن است سفید باشد. در موارد telogen effluvium یا اگر تروما یا التهاب طولانی مدت در پوست کف سر وجود داشته باشد، مویی که دوباره رشد می کند ممکن است به اندازه قبل ضخیم نباشد.

آیا دارویی برای استفاده وجود دارد و اگر این طور است، به چه مدت؟ اثرات جانبی بالقوه این داروها کدامند؟

درمان بستگی به علت ریزش مو دارد. برای اختلالات موی مادرزادی، ارثی یا ساختاری، هیچ درمانی در دسترس نیست. اگر عفونت انگلی یا باکتریایی وجود داشته باشد، آنتی بیوتیک های خوراکی (برای دو هفته یا گاهی بیشتر) یا داروهای ضد انگلی ( برای دو تا چهار ماه) استفاده می شود. این داروها معمولا به خوبی تحمل می شود اما حالت تهوع یا واکنش های آلرژیک ممکن است اتفاق بیفتد. ضد انگل ها خوراکی می توانند بر روی کبد اثر بگذارد (ضد انگل های جدید تر بیش از قدیمی ها) و ممکن است با داروهای خوراکی دیگر تداخل ایجاد کند.

آیا ما باید به متخصص به خاطر این شرایط مراجعه کنیم؟

بعضی فرم های ریزش مو بسیار شبیه به نظر می رسد و تشخیص آن می تواند دشوار باشد. اگر تشخیص قطعی نباشد، کودک شما ممکن است نیاز به کمک متخصص پوست داشته باشد. همینطور اگر کودک شما به درمان آن طور که انتظار می رود پاسخ ندهد یا اگر التهاب قابل توجهی داشته باشد و در خطر اسکار یا ریزش موی دائمی قرار داشته باشد، ممکن است لازم باشد که به متخصص مراجعه شود.