رفتار با کودک بیش فعال، متفاوت است؟
خانواده کودکان بیش‌فعال با استرس و فشارهای روانی بزرگی روبه‌رو هستند. اگر شما کودکی دارید که مبتلا به بیش‌فعالی است، مهم است که از مهارت‌های مختلفی استفاده کنید.
خانواده کودکان بیش‌فعال با استرس و فشارهای روانی بزرگی روبه‌رو هستند. اگر شما کودکی دارید که مبتلا به بیش‌فعالی است، مهم است که از مهارت‌های مختلفی استفاده کنید که بتوانید با مشکلات کنار بیایید، آرامش را حفظ کنید و مشکل را حل کنید. در ادامه به چند راهبرد برای کنار آمدن با مشکلات کودکان بیش‌فعال می‌آید.
مراقبت و رسیدگی به خود را در اولویت قرار دهید.
زمانی را به تنفس و تمدد اعصاب اختصاص دهید. تکنیک‌های مختلفی برای تنفس و تمدد اعصاب وجود دارند که می‌توانید آن‌ها را در اینترنت پیدا کنید و با پیروی از راهنمای آن‌ها و با اختصاص دادن چند دقیقه از روز خود، آرامش را تا حدی به زندگی باز گردانید.
دفتری را به شکرگزاری اختصاص دهید تا چیزهایی که به خاطر آن‌ها شاکر هستید را در آن بنویسید.
یک حامی مطلع پیدا کنید تا بتوانید در مواقع سخت با مراجعه به او پاسخ سوالات خود را پیدا کرده و حمایت عاطفی بگیرید.
هر چند ممکن است دشوار باشد، بپذیرید که کودک شما متفاوت است و نیازها و لوازم متفاوتی را طلب می‌کند.
به خود خاطرنشان کنید که شما تقصیری در مشکلات و دشواری‌های کودک خود ندارید و نباید احساس گناه داشته باشید.
در زمان‌های که همه چیز خراب به نظر می‌رسد، آرامش و پایداری خود را حفظ کنید و واکنش سریعی نشان ندهید.
از دور به زندگی خود نگاه کنید و ببینید رابطه و تعامل بین شما و کودکتان چگونه است.
زمانی که فکر می‌کنید در نقش "والد" بودن خود گیر کرده‌اید، سعی کنید مثل یک مربی به خود روحیه بدهید.
سعی کنید عمل‌محور باشید و به کارهایی که می‌توانید انجام دهید فکر کنید و تمرکز کنید روی این که برای کمک چه می‌توان کرد.
محدودیت‌های فرزند خود را بپذیرید و همچنین نگاهی مشوق نسبت به قدرت‌ها و توانایی‌هایش داشته باشید.
دفتر یا آلبومی را به ثبت دستاوردهای فرزندتان، هر چند کوچک، اختصاص دهید و هر از چندگاهی آن را مرور کنید تا روحیه پیدا کنید.
به دنبال سنجش دقیق مشکلات و توانایی‌های فرزندتان باشید و به دنبال خدمات درست و مناسب، مانند مدارس یا کلینیک‌های خاص، برای کودکتان بروید.
به خاطر داشته باشید که هر چند فرزند شما تشخیص اختلال گرفته است، این امر تنها یک جنبه از وجود اوست. همیشه متوجه این باشید که فرزندتان استعدادهای منحصر به فردی دارد که می‌تواند به دیگران ارائه کند.
معلمان و کارکنان مدرسه فرزندتان را تشخیص کنید تا خود او را ببینند و بشناسند، نه فقط برچسب تشخیصی‌ای را که به او خورده است.
متوجه احساسات اعضای دیگر خانواده هم باشید.
تلاش کنید که به جای نگرانی بیش از حد درباره آینده روی حال تمرکز کنید.
حتی زمانی که فرزندتان به خوبی پیش می‌رود، به خاطر داشته باشید که ممکن است هنوز نیاز به حمایت داشته باشد.
تلاش کنید از نتیجه‌گیری‌های منفی و کلی اجتناب کنید.
منبع:
سپیده دانایی
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼