کنترل درد در کودکان، نظر متخصصین مغز و اعصاب

اکنون همه متخصصین اعصاب کودکان و متخصصین درد ، پذیرفته اند که سیستم عصبی ، ازقبل از تولد ، ( از هفته ۲۴ ببعد ) باندازه کافی جهت احساس و درک درد تکامل پیدا کرده است و باین ترتیب بدیهی است که کودکان در بدو تولد ، توان تجربه درد را داشته باشند. در حقیقت بعلت وجود واکنش های التهابی قوی و فقدان نقش مهار مرکزی ، شیر خواران و کودکان ، واکنش های عصبی شدید تری را در واکنش یه درد، نشان میدهند . بعنوان مثال نسبت به یک تحریک دردناک، احساس درد و دیسترس بسیار شدید تری را در مقایسه با بزرگسالان متحمل می شوند. تاثیر یک تجربه دردناک روی سیستم عصبی یک کودک آنقدر مهم است که ممکن است باعث شود تا مدتها ، استانه تحمل درد ، پایین باقی بماند.

با اطمینان از اینکه نوزادان و کودکانی که هنوز زبان باز نکرده اند ، درد را تجربه می کنند ، تعلل در کنترل درد در کودکان را به هیچ وجه نمیتوان توجیه کرد. بنابراین باید عوامل متعدد این تعلل را شناخت و زیر ساخت های لازم برای آموزش پرسنل ، پزشکان ، والدین و تغییرات در سیستم که برای داشتن بهترین عملکرد در کنترل درد در کودکان ضروری است را ایجاد کرد.

باورهای غلط که منجر به کنترل ناکافی درد در کودکان میشود

۱-این افسانه که کودکان حس درد ندارند و یا کمتر از بزرگسالان درد را حس میکنند .

۲-نبودن یک روش مناسب ارزیابی درد درکودکان .

۳- نبودن روش های جدید و استراتژی صحیح برای دوزهای داروئی و استفاده صحیح آنها برای کنترل درد.

۴-ترس از ایست تنفسی ناشی از داروهای ضد درد .

۵-اعتقاد به اینکه پیشگیری از درد در کودکان وقت گیر است و تلاش زیاد میخواهد.

ارزیابی درد در شیرخواران و کودکان :

بدلیل محدودیت تجربه درد در کودکان ، ناتوانی آنها در بیان واقعیت های دردشان و دشواری در اندازه گیری میزان دردی که تحمل می کنند ، ارزیابی درد در کودکان بسیار مشکل است .

سنجش های مشاهده ای درد در نوزادان و کودکان :

غربالگری گسترده در نوزادان از طریق آزمایش خون و انجام تعداد زیاد ختنه در دوره نوزادی در بیمارستان ، زمینه ایجاد سیستم های سنجش درد در این گروه های سنی را فراهم کرده است . این سنجش های درد، طی مطالعاتی در نوزادان و کودکان ، قانونی و معتبر شناخته شده است و در مورد کودکان نوپا و نیز در کودکان با مشکلات ذهنی ، بکار گرفته می شوند .

این سنجش ها ، با ترکیبی از پارامتر های فیزیولوژیک ، از جمله تعداد ضربان قلب ( HR) ، درجه اشباع اکسیژن خون شریانی (SaO2) با تغیرات چهره ( حالت چشمها، ابروها و …) و حرکات بدن و اندامها ، میزان درد و ناراحتی را تعیین میکنند . شایعترین مدل های سنجش درد که در نوزادان بکار میروند عبارتند از :

PIPP) Premature Infant Pain Profile -1-)

CRIES post op pain scales -۲

Face ,Leg, Activity, Cry, Consolability (FLACC) -۳

این روش اخر برای ارزیابی درد بعد از عمل در کودکان با سن ۲ ماه تا ۷ سال بکار برده میشود

سنجش های خود گزارشی (self reporting scales)

از سن ۱۸ ماهگی شروع می شود. در این سن بچه ها برای بیان درد کلمات مخصوص بخود را دارند و بچه های ۳ یا ۴ ساله قادرند درد خود را گزارش دهند، محل درد را بیان کنند و خصوصیات درد را توضیح دهند.

در صورت امکان، برای جمع آوری داده های مربوط به درد، استفاده از روش SELF REPORTING ، ترجیح دارد. برای استفاده ازاین روش مدل های مختلفی وجود دارد که بیشتر در مراکز درمانی کاربرد دارد.

درمان درد حاد در کودکان

درد های حاد بسیار شایعتر از دردهای مزمن هستند، اغلب دردهای ناشی از آسیب یا بیماری ، گذرا هستند و اغلب براحتی کنترل می شوند.

تسکین ندادن درد ممکن است باعث اضطراب و دیسترس شود و گاهی عوارض روحی روانی طولانی مدت ایجاد می کند. گرچه پیشگیری کامل از ایجاد درد امکان پذیر نیست ولی با اطلاعات موجود می توان از روش های مختلف ایجاد بی دردی هم در پیشگیری از ایجاد درد و هم در درمان آن ، استفاده کرد

درمان غیر داروئی درد

شامل استراتژی های روانی، آموزش و حمایت از والدین است و برای کودکانی که روش های دردزای متعددی را تحمل می کنند با دخالت های رفتار درمانی و روان درمانی می شود اضطراب و استرس ناشی از درد را کاهش داد.

درمان داروئی درد در کودکان

توجه ویژه در کودکان در هنگام درمان درد:

در هنگام کنترل درد در کودکان باید توجه داشت که گرچه اغلب ارگان های عمده از نظر اناتومیکی در هنگام تولد کامل شده اند ، ولی عملکرد این ارگانه با قدری تاخیر کامل میشود. در ماه اول زندگی چه فول ترم ها وچه پرهماچور ها ، این ارگانها سریعا کامل می شوند و اکثرا تا قبل از سه ماهگی عملکردی شبیه به بزرگسالان پیدا میکنند . بهر حال در دوران نوزادی برای استفاده از داروهای مختلف یرای کنترل درد در نوزادان توجه به ویژگی های فیزیولوژیک ، بسیار مهم است.