جایگاه مادر در زندگی، وقتی خانه دار باشد

شما تنبل هستید، در فعالیت های اجتماعی مشارکت ندارید، یا فقط کل روز می نشینید و هیچ کاری برای انجام دادن ندارید جز اینکه تلویزیون تماشا کنید و بستنی بخورید. مادران تمام وقت معمولا با این اظهار نظرات خشن و زننده مردم که واقعا مادر تمام وقت را نمی شناسند، بیگانه نیستند. مادران تمام وقت معمولا زیاد از این انتقادات و حرف ها می شنوند. شما همیشه آماج حرف و برخورد دیگران هستید.

هر مادری قربانی اظهار نظرات بیجا و خشن در مورد خودش است، این صرفا مختص مادران تمام وقت نیست. اگر بیرون از خانه کار کنید، شما محکوم می شوید به اینکه بچه های تان را دوست ندارید یا باید بمانید خانه و فرزندان تان را بزرگ کنید. اگر خانه بمانید و بچه ها را بزرگ کنید، آن وقت محکومید به اینکه شما تنبل و راحت طلبید و مدام در حال استراحت هستید و به هیچ وجه کار مفیدی انجام نمی دهید. حرف های دیگران را در مورد زندگی تان نادیده بگیرید، خواه یک غریبه باشد خواه مادرشوهرتان، و آنچه را که می دانید به صلاح شما و خانواده تان است را انجام دهید. شرایط را برای خودتان و والدین دیگر مساعد و خوب کنید.

شاید شما هم که خانه‌دار هستید و بارها و بارها به این سؤال دیگران که «خانه‌ داری هم شغل است؟» با تعصب جواب «بله» داده‌اید در خلوت و تنهایی از خود پرسیده‌اید واقعا کاری که من می‌کنم یک شغل به حساب می‌آید یا این که من خودم را با آن سرگرم و قانع کرده‌ام؟ با این که بسیاری از افراد تصور‌شان از خانه‌داری تنها شستن ظرف و تمیز کردن خانه، پخت و پز و … است، برای این که خانه‌دار موفقی باشیم باید باور مثبتی از خودمان داشته باشیم که اگر روزی مثل قصه بالا فرزندمان ما را به خاطر این انتخاب‌مان سرزنش کرد در هم نشکنیم. هر زن خانه‌ داری قبل از هر چیز باید در جهت افزایش احساس مثبت قدم بردارد اما چگونه؟

توانمندی‌های مثبت گذشته خود را بیشتر ببیند و به آن توجه کند.

برای زندگی روزمره برنامه منظمی‌ طراحی کند.

همراه با خانه‌داری روابط اجتماعی خود را افزایش دهد.

سعی کند با مدیریت زمان، از موقعیت‌هایی که دارد به نحو مطلوب استفاده کند.

خود را در انجام امور اجتماعی ناامید و ناتوان نداند.

خانه‌داری را هم‌تراز با سایر فعالیت‌های اجتماعی تصور کند تا از این طریق احساس رضایت و خودباوری خود را افزایش دهد.

اثر وجود این حس هم موجب کاهش استرس در خانواده، الگو برداری همسر یا فرزند از او و افزایش اعتماد، موفقیت شغلی همسر، کمک به انتخاب درست شغل در فرزندان و کمک در مراحل بحرانی و افزایش موفقیت درسی آن ها می‌شود.

گذراندن وقت کودک با مادر در حین رشد اهمیت بسیاری دارد و به همین دلیل، ماندن مادر در خانه مؤثر و مفید خواهد بود. حضور همیشگی مادر در خانه باعث ایجاد یک وابستگی عمیق میان مادر و کودک می شود. این وابستگی، برقراری ارتباط متقابل میان والدین و فرزند، به خصوص در دوران نوجوانی را آسان تر می سازد. فرزندان همان طور که بزرگ می شوند ارزش های اخلاقی و نکته های مثبتی را که از مادر فراگرفته اند را با زندگی روزمره شان وفق می دهند. در واقع مادرانی که ماندن در خانه را به جای کار بیرون برمی گزینند، نمی خواهند مواضع قدرت خود در خارج از خانه را به قیمت تحمل فشار روانی و نداشتن وقت کافی برای خانواده حفظ کنند.