روش برخورد با لجبازی کودکان، چطور باید باشد؟

برای کودکان نوپا پر تحرک مراکز خرید پر از اتفاقات فریبنده است و آن ها دست مادر را دشمن آزادی خود می دانند. کاملا طبیعی است که فرزند شما بخواهد آزادانه بدود. برای این که کنجکاوی او را سرکوب نکنید باید قوانین نزدیک یکدیگر بودن را به صورت متفکرانه به او گوشزد کنید.

تهدید: نگویید، «برگرد اینجا و دستمو بگیر و گرنه تنبیهت می کنم…» ممکن است در نهایت از ترس، حرف شما را گوش دهد ولی این کار را چون برای ایمنی لازم است انجام نمی دهد.
قانون: برای بیرون رفتن از خانه قانون بگذارید، قانون را به او یادآوری کنید و بگویید، «یادته قانون اینه که از زمانی که از ماشین پیاده می شویم دست همدیگر را بگیریم تا وقتی که به ماشین برگردیم. برای این که مراقب خودمون باشیم لازمه قانون را رعایت کنیم».
باج: نگویید، «اگه موقع خرید دستمو بگیری برات یه اسباب بازی نو می خرم» برای انجام خواسته خود جایزه ندهید. شما می خواهید فرزندتان دست شما را بگیرد تا در امان باشد نه این که جایزه بگیرد. در عوض تمرین کنید و قبل از خروج از منزل بگویید، «امروز عصر می خواهیم بریم خرید. پس بیا تمرین کنیم که چطور می خوای دستمو بگیری. اون موقع می تونیم مواظب همدیگر باشیم».
لجبازی های کودکان در مهمانی ها هم ادامه پیدا می کند، آیا کودک در کل بچه ی لجبازی است؟ اگر آری ریشه و مسئله ی لج بازی کودک را باید در خانه و در روابط پدر و مادر با یکدیگر و روابط پدر و مادر با کودک جستجو کرد. اما اگر کودک در کل لج بازی خاصی ندارد و در مهمانی این چنین است که معمولا این مقوله بسیار کم بوده و بیشتر کودکانی که در مهمانی ها لجبازی می کنند نمود بیرونی و آینه و انعکاس رفتار ها در خانه را نشان می دهند.
اگر کودکمان فقط در مهمانی لج بازی می کند بیایید به نوع و نحوۀ لجبازی او دقت کنید. شاید لجبازی او بخاطر حضور کودک دیگری است که در رفتارهایش حس حسادت و کمبود را در کودک شما تحریک می کند. و سعی کنید با ابراز محبت و علاقه به کودکتان، با بغل کردن او، بوسیدن او و چند دقیقه ای گوش دادن به حرف هایش مثلا وقتی که دارد یک اتفاق یا خاطره ای را به سختی جمله بندی می کند و با هیجان برای شما تعریف می کند او را در اغوش بکشید و با حرکات صورت به او بفهمانید که متوجه صحبت های او شده اید و خود را هیجان انگیز نشان دهید.
در طول مهمانی سعی کنید طوری رفتار نکنید که گویا از رفتارهای او عصبانی هستید. اگر کودک شما دختر است سعی کنید این رفتارها و ابراز توجهات از طرف پدر صورت پذیرد و اگر کودک شما پسر است. این رفتارهایی که عرض کردم از طرف مادر انجام شود. چون زودتر به نتیجه می رسید. تاکید می کنم نشان دادن عصابیت به کودک لجبازی او را دامن می زند. البته نباید نسبت به او و رفتارهایش بی تفاوت باشید. ولی چاره ی کار عصبانیت و بعضا تهدید کردن کودک نیست.
این که بعضا به او گفته شود بگذار به خانه برسیم و یا بعضا بعضی از مادران به خاطر این که در جمع مهمانان هستند و باید ابرو داری کنند تماما به کودک تشر و چشم غره می روند. دست و پای او را می گیرند. از او ویشگون می گیرند و می خواهند به زور او را بنشانند. این رفتارها در مرحله اول شما را از کودکتان دور می کند و حس ترس از والدین را در او عمیق تر و بیشتر می کند. کودکی از از والدین بترسد از آن ها حرف شنوی نخواهد داشت. ثانیا به رفتارهای غلط و لجبازانه کودک دامن می زند.
در کل باید در مرحله اول پدر و مادر آرامش خود را حفظ کنند و با رفتارشان به کودک بفهمانند این لجبازی تو سبب این نمی شود که من بهم بریزم. بیشتر کودکان مهمانی را مکانی مناسب برای حضور در جمع می دانند تا بتوانند خود را نشان دهند. حال اگر عقبۀ روابط کودک با والدینش خوب نباشد و یا بعضا بخواهند تلافی کنند با شیطنت و لجبازی این کار را انجام می دهند.
توجه داشته باشید برخی از کودکان هم هدفشان حرص دادن والدین نیست. آن ها بعضا دارند بازی می کنند. بدو بدو، تفریح و خوش گذراندن و واقعا متوجه تفاوت مکانی نیستند. بعضا این کودکان به مکان های تفریحی کمتر برده می شوند در جمع کمتر قرار گرفته اند و وقتی در محیطی که چند کودک وجود دارند قرار می گیرند که بعضا ممکن است در مهمانی ها باشد. شروع به بازی و سر و صدا می کنند که با درخواست والدین به آرام بودن و شلوغ نکردن ساکت نمی نشینند.
چند راه کار کلی برای آن که کودکتان لجبازی را کنار بگذارد عرض می کنم. شاید با خود بگویید این راهکارها چه ربطی به موضوع دارد. اگر بخواهم در چند جمله لجبازی کودک را خلاصه و جمع بندی کنم و از لحاط روانی انعکاس ان را در روان کودک و پدرو مادر بررسی کنم باید بگویم کودکی که دارد در جمع لجبازی می کند در اصل دارد خود را نشان می دهد به خود به پدر و مادر و به اقوام. این کودک کمبودی را در خود می بیند. لجبازی کودک برای پدر و مادر این مبحث را نتیجه می دهد که او به حرف ما گوش نمی دهد لجباز است. حرف گوش کن نیست. خود مختار است. پس لجبازی دو نتیجه دارد.
۱- جبران و بروز حس کمبود در کودک.
۲- حرف گوش نکردن به درخواست پدر و مادر
پس بیایید از الان با کودک خود طوری رفتار کنید که این دو مسئله حل شود، یعنی به او پیش از پیش در خانه احترام بگذارید. آیا تا به حال به او حرف بد زده اید؟ دیگر تکرار نکنید و به او شخصیت بدهید. چگونه؟ به او در خانه کاری را بدهید تا انجام دهد. حتما کمکش کنید.
اگر موفق نبود با کلماتی مثل دست و پا چلفتی، خنگ و غیره او را تحقیر نکنید. از همه مهم تر در طول روز چند دقیقه پای صحبت های او نشسته اید؟ چند دقیقه با او بازی می کنید. همه این رفتارها سبب می شود رابطه کودک با والدینش تقویت شود و زمانی که والدین از او درخواستی دارند او گوش دهد. یک کودک لجباز قطعا در عقبه ی خود تحقیر و توهین و تنبیه بدنی و ناسزا را دارد. پس بیایید برای آن که کودکمان را از لج بازی دور کنیم عقبۀ او را اصلاح کنیم.