نق زدن کودکان، نحوه مدیریت

برخی اوقات دلیل بهانه‌گیری کودک‌تان این است که او از کاری که از او خواسته‌اید انجام دهد و یا آن را متوقف کند ناراحت است. در صورتی که این طور بود، منصفانه است که به‌او اجازه دهیم غمگین باشد. هر چه باشد، شما نمی‌توانید انتظار داشته باشید از این که به‌ او اجازه نداده‌اید بستنی قیفی بخورد، از روی میز بالا برود، یا یک ساعت دیگر در پارک بازی کند، خوشحال باشد.

اگر بهانه‌گیری کودکتان خیلی بیش از انتظار ادامه یافت، به‌او بگویید که قصد دارید ساعت را برای سه دقیقه تنظیم کنید. او می‌تواند به‌مدت سه دقیقه بهانه‌گیری کرده و یا نق بزند و بعد باید متوقف بشود.

برخی از کودکان شکایت خواهند کرد: سه دقیقه کافی نیست! اگر این کار را انجام دادند بپرسید: چقدر کافیه، چهار یا پنج دقیقه؟ مسلماً پنج دقیقه انتخاب می‌شود. تنظیم ساعت برای پنج دقیقه را مهم جلو داده و به‌او اعلام کنید که زمانی که زنگ ساعت به‌صدا درآمد باید متوقف شود. بیشتر کودکان قبل از به‌صدا درآمدن زنگ متوقف خواهند شد. اگر کودکتان بعد از پنج دقیقه متوقف نشود، می‌توانید ببه‌سایر روشها متوسل شوید.

آموزش

اغلب کودکان از نق زدن خود آگاه نبوده و یا این که نمی‌دانند منظور شما از کج‌خلقی چیست. با او گفتگو کرده و به‌ او نشان دهید که منظور از کج خلقی چیست. همچنین به‌ او نشان دهید که صدای عادی چگونه است. به‌ کودک خود بگویید که می‌خواهید به‌ او کمک کنید نق زدن و کج خلقی کردن را فراموش کند، بنابراین هربار که این کار را انجام دهد به‌ او علامت خواهید داد. زمانی که علامت را مشاهده کند، باید نفس عمیقی کشیده و به‌صدای عادی خود باز گردد.

اگر علامت‌تان، تا حدودی آمیخته با شوخی باشد، می‌تواند از تشدید امور جلوگیری کند. می‌توانید انگشتان خود را در گوش او قرار داده، چشم‌هایتان را بسته، شکلک درآورده، نفس عمیق و اغراق آمیزی بکشید، تا به‌ او علامت دهید که بعد چه کاری انجام دهد.

الگوسازی

مطمئن شوید که نق زدن را به‌ کودک خود آموزش نمی‌دهید. والدین پرمشغله اغلب دربارۀ به‌هم ریخته بودن اتاق‌ها، بگومگوی کودکان خانواده، فِس‌ فس کردن کودکان و بیشتر از هر چیز دیگر نق زدن کودکان، نق می‌زنند. لحن و بلندی صدای خود را بررسی کرده و هرگونه نق زدن احتمالی را حذف کنید. کودکان سر نخ‌های رفتار صحیح را از والدین‌شان می‌گیرند و ما گاهی اوقات پیام‌های اشتباهی می‌فرستیم. آگاهی از اعمال‌مان می‌تواند ما را در الگوسازی رفتارهایی که دوست داریم در کودکان‌مان مشاهده کنیم، راهنمایی کند.

متوقف کردن کج خلقی

بزرگترین مسئله برای والدین این است که آرامش خود را حفظ کرده و بدون وجود نگرانی از وجود حضار، از خود واکنش صحیح نشان دهند. شرمندگی والدین نسبت به‌ رفتار کودکان‌شان در مکان عمومی، مانع واکنش صحیح بوده، که به‌ نوبۀ خود الگویی برای بیرون رفتن‌های بعدی خواهد بود. اگر بتوانید چشم‌های کنجکاو مردم را نادیده گرفته و به‌ جای آن تنها بر کودک خود تمرکز کنید، اغلب ماجرا بسیار زودتر پایان خواهد یافت. به‌ خاطر داشته باشید که بیشترین کج‌خلقی‌هایی که در اماکن عمومی صورت می‌گیرد به‌دلیل عواطف زیربنایی مانند خستگی، گرسنگی و یا ناکامی است. بنابراین مشخص کردن ریشۀ اصلی می‌تواند به‌ آرام شدن سریع‌تر کودکتان کمک کند.

کینه

وقتی که تمام شد، تمام شد. بعد از این که رفتار ناخوشایندی تمام می‌شود، آن را رها کرده و پیش بروید. تصور نکنید با دریغ کردن تایید، محبت و همراهی خود از کودک‌تان، باید به‌او درس بدهید. کودکان معمولاً بلافاصله به‌ روال قبلی برگشته و ایرادی ندارد که شما نیز چنین کنید.