با کودک خجالتی چه کنیم؟

این موضوع در هر کجا اتفاق می افتند. شما گروه بزرگی از افراد هستید، اگرچه بقیه گروه فی الانسه مشارکت می کنند، شما ایده های خود را بیان نمی کنید، همین ضوری وارد نمی شود، اما در باد و مسه این همیشه درست نیست. اگر کودکی در کلاس سؤال نپوسد و یا به سؤالات پاسخ نام ها، پانی معلم سخت است اطلاعات او را ارزیابی کند و تکلیف مناسبی را برنامه ریزی نماید، علاوه بر این موضوع، کودک نیز یاد نمی گیرد چگونه به عنوان عضوی از یک گروه فعالیت کند و همین موضوع مانع فرصت های یادگیری او می شود و شاید هم مانع توانایی او برای تکمیل تکالیفش نیز باشد. گاهی کودک از پاسخ غلط دادن و پرسیدن سؤالات احمقانه می ترسد و یا شاید احساس می کند این نشانه ضعفی است که از کسی کمک بگیرد. این احساسات مقدمه ترسهای بعدی هنگام صحبت کردن در بین جمع می شود. اگر نگرانی اجتماعی یا نیاز برای کمال گرایی دلیل این عدم توانایی در مشارکت باشند یک رفتار بسیار مهم است که باید تشخیص و اصلاح شود.

شناسایی کامل
اگر تصور می کنید کودک شما آنقدر خجالتی است که نمی تواند در یک گروه صحبت کند، حتی وقتی که گروه کوچک باشد (سرویس مدرسه، یا در جلسات گروهی) بررسی کنید آیا مانع عملکرد مدرسه هم نیز می شود؟

به کارت گزارش نگاه کنید. آیا معلم روی آن اظهار نظری نوشته است؟
درباره این موضوع با کودک خود صحبت کنید. اگر چه به نظر می رسد "برایان" هرگز متوجه نمی شود چگونه تکالیف منزلش را انجام دهد یا تکلیفش چه هستند، اما هر زمان که مادر توصیه می کرد از معلم بپرسد تا آن را توضیح دهد، او شانه هایش را بالا می انداخت. با کنترل بیشتر، مادرش فهمید که او می ترسد سؤال بپرسد. چون فکر می کند که میداند چگونه آن را انجام دهد و یا ممکن است بچه های دیگر به او بخندند.
با معلم صحبت کنید. نگرانی خود را به معلم بگویید و سعی کنید بفهمید آیا کودک از بلند صحبت کردن در کلاس به طور کلی می ترسد یا فقط با پرسیدن سؤال و پاسخ دادن غلط نمی خواهد احمق به نظر بیاید.

رفتار را به عنوان ترس درمان کنید
اگر کودک می ترسد در یک گروهی بلند صحبت کند، باید نسبت به این ترس خنثی شود.
با کودک صحبت کنید. ببینید از چه چیزی می ترسد و چه مواقعی اتفاق می افتد؟ ترکیب گروه چیست؟ نتایج ترس از صحبت کردن آن چه می باشد؟
از کودک بخواهید بچه های دیگر را مشاهده کند. از او بپرسید برای کودکانی که در کلاس صحبت می کنند چه اتفاقی می افتد. واکنش کلاس چیست؟ معلم چگونه عکس العمل نشان میدهد؟ از او بخواهید درباره آنچه رخ میدهد نکاتی را یادداشت کند.
از معلم بخواهید با کودک صحبت کند. در یک گفتگوی خصوصی اگر از معلم بخواهید که در یافتن آنچه دانش آموزان نیاز به دانستن دارند، به شما کمک کند. او می تواند این ترس۔ ها را کاهش دهد.
روشهای تمدد اعصاب را آموزش دهید. برای دستورالعمل های مربوط به آموزش کودکتان جهت تمدد اعصاب به بخش ۲۰۱۰ مراجعه کنید. وقتی او در این مهارت استاد شد، تمرینهای تمدد اعصاب کوتاه را به او بیاموزید تا وقتی عضوی از یک گروه است بتواند آنها را تمرین کنده "نفس عمیقی بکش، بعد نفست را از اعماق بدنت بیرون بده و بگو: آرامش" شرایط گروه و کلاس درس را در خانه شبیه سازی کنید. سؤال پرسیدن و سوال جواب دادن کلاس را نقش بازی کنید. وقتی کودک در یک گروه است، صحبت های عمومی را برانگیزید. از ماشین سرویس با گروه های خانوادگی بزرگ به عنوان زمینه ای برای پیشرفت استفاده کنید.
طرحی برای آغاز مشارکت در کلاس ایجاد کنید. با معلم مشورت کنید و برنامه ای طراحی کنید تا کودکتان تشویق شود با صدای بلند در گروه صحبت کنید. در ابتدا او فقط از همکلاسی سؤالاتی می پرسد که نیاز به پاسخ ساده بله یا خیر دارند. اگر مطمئن است بچه - های کوچک می توانند به درستی پاسخ دهند، سپس می تواند بحث را در یک گروه کوچک آغاز کند و با کلمات و اظهارات مثبت آن را تقویت کند". این سؤال خیلی خوبی است. الاری! من خوشحالم این سؤال را پرسیدی، چون ممکنه این سؤال برای خیلی از بچه ها پیش بیاید.»
مشارکتها را ثبت کنید و تلاش ها را تشویق و ترغیب کنید. معلم می تواند حساب روزهایی که کودک در کلاس صحبت می کند را داشته باشد و آنها را به طور روزانه ثبت کند. برای آسانی کار شکل ۸ را به تعداد مشارکت در هر حوزه موضوعی کپی کنید.

عقیده و باور را تغییر دهید
کودک در کلاس تبادل مورد نظر نمی کند چون در فکر اینست که باید آنقدر کامل باشد تا بتواند مشارکت کند. از خطر اشتباه کردن، از اینکه به او بخندند هراس دارد. شما باید سعی کنید تا این احساسات را تغییر دهید.
با کودک صحبت کنید. در یک زمان و مکانی او اطلاعات قوای ذهنی را دریافت کرده است. سعی کنید او را متقاعد سازید که این فرضیه غلط است.
مثال بیاورید. آن را به یک موضوع برای سؤال مطرح کردن در جمع تبدیل نمایید دستورالعمل ها را شفاف بیان کنید یا ایده ای را ذکر نمایید. به کودک نشان دهید بلند صحبت کردن ایمن است و خطری ندارد.
واکنشهای خود را نسبت به سؤالات کودک بررسی کنید. آیا به اشتباه بیان اظهار نظرها را با پاسخ های منفی داده اید و آنقدر مشغول بودید که فرصتی برای جواب دادن ندارید و یا شاید انتظار سکوت داشتن را سرکوب کرده اید؟ اگر چنین است، این رفتار شما باید قبل از اینکه کودک بخواهد تغییر کند تا آنقدر احساس آرامش کند که بتواند بلند صحبت کند. . به مشارکت تشویق کنید. از میز شام به عنوان زمان مشارکت و تبادل نظر خانواده استفاده کنید. از هر عضو خانواده بخواهید تا در مورد اتفاقات آن روزش صحبت کند. بعد از شنیدن خبری در رادیو یا تلویزیون ، از کودک بخواهید در باره آنچه اتفاق افتاده است اظهار نظر کند. سؤالاتی مطرح کنید و رفتار جدید را ترغیب کنید، علاقه شما و مهارت های خوب شنیدن او را نیز تشویق می کنید.
اعتماد به نفس را تقویت کنید. به خاطر هر سؤالی که کودک می پرسد او را تشویق کنید و مراقب باشید هرگز چیزهایی از این قبیل نگویید: "الآن این سؤال احمقانه است. هدف شما اینست که او احساس راحتی کند، حتی اگر تمام جوابها را نداند.