کودکان در دو سالگی، تشنه محبتند

کودک دو ساله‌ام همیشه می‌خواهد که من او را سرگرم کنم، او چه زمانی یاد می‌گیرد که با خودش بازی کند؟

کودک دو ساله‌ام همیشه می‌خواهد که من او را سرگرم کنم، او چه زمانی یاد می‌گیرد که با خودش بازی کند؟ اغلب والدین بچه‌های دو ساله پیش خود فکر می‌کنند آیا زمانی خواهد رسید که بتوانند بدون اینکه فرزندشان کار آن‌ها را قطع کند و از آن‌ها بخواهند با او بازی کنند، صحبت تلفنی خود را تمام کنند، دوش بگیرند یا حتی روزنامه بخوانند.

روی جعبۀ اسباب‌بازی‌های بچه‌ها می‌نویسند که فرزندتان از این اسباب‌بازی رنگارنگ، گران‌قیمت و آموزشی ساعت‌ها لذت خواهد برد اما نمی‌گویند که این ساعت‌ها جمع سه دقیقه‌هایی است که کودکتان هر بار در طول یکی دو سال با آن بازی خواهد کرد!

کودکان دو ساله به طور عادی نمی‌توانند برای مدت طولانی به تنهایی بازی کنند. البته بعضی نیز بهتر از دیگران در این کار موفق می‌شوند. بخشی از تفاوت بچه‌ها به عوامل مزاجی آن‌ها مربوط می‌شود. تفاوت مدت‌زمانی که کودک می‌تواند به‌تنهایی بازی کند تا حدودی نیز به این ربط دارد که والدین به او بیاموزند از تنها بودن لذت ببرد.

اگر احساس می‌کنید فرزند دو ساله‌تان با تنهایی بازی کردن مشکل دارد، کمی وقت بگذارید و الگو و سبک بازی او را در خانه و در مکان‌های دیگر مشاهده کنید. کودکی که در امور خود تداوم دارد و به راحتی نمی‌توان حواس او را پرت کرد، در مقایسه با کودکی که فراخنای توجه کوتاهی دارد، به مدت طولانی‌تری می‌تواند به‌تنهایی بازی کند.

گاهی از اوقات والد می‌تواند با ملایمت حواس کودک را دوباره متوجه فعالیتش کند و به این ترتیب به او بیاموزد که به همان فعالیت سرگرم بماند.

بعضی از بچه‌های دو ساله، طبیعتی اجتماعی دارند و از بازی با هر کسی چه والد، چه خواهر و برادر، چه بچه‌ای دیگر و چه پرستار لذت می‌برند. کودکی که چنین شخصیتی دارد به هم‌صحبت نیاز دارد و پاسخگویی به انتظارات او در تمامی طول روز برای والد کار مشکلی است.

او آن‌قدر بزرگ نشده است تا بتوانید اجازه دهید بدون نظارت دائم شما با دوستش بازی کند، اما سعی کنید با والدین دیگر قرار بگذارید و فرزندانتان را برای بازی نزد هم ببرید و هرکدام به‌نوبت چندساعتی مراقب بچه‌ها باشید. شاید ببینید مراقبت از دو کودک دو ساله ساده‌تر از یکی است، درعین‌حال بعضی از اوقات نیز وقت آزاد پیدا می‌کنید.

بعضی از بچه‌ها احساس می‌کنند که اگر توجه والد خود را طلب نکنند، از او توجهی دریافت نخواهند کرد. اگر فقط زمانی به کودک توجه کنیم که تقاضای توجه دارد و زمانی که ساکت است به او بی‌توجهی کنیم، از نظر والد خسته ممکن است این برخورد با کودک معقول باشد اما با این کار به بچه برای همان رفتارهایی پاداش می‌دهیم که می‌خواهیم از آن‌ها دلسرد شود.

برای معکوس کردن این الگو می‌توانید پیش از اینکه فرزندتان فرصت پیدا کند توجه شما را طلب کند، به‌طور مکرر به سراغ او بروید و بازی با او را آغاز کنید، برای این کار حداقل پنج دقیقه وقت بگذارید و به هر کاری که برای هر دو نفرتان لذت‌بخش است بپردازید.

به فرزندتان بگویید که در حال حاضر تا زمان آماده کردن صبحانه وقت دارید با او بازی کنید. با فرزندتان بازی کنید و تمام توجهتان را به او بدهید. سپس به او بگویید: حالا دیگر باید بروم و صبحانه را آماده کنم. بعداً باز هم بازی می‌کنیم.

همیشه هنگام بازی تمام توجهتان را به فرزندتان بدهید اما زمان پایان بازی را خودتان تعیین کنید. اگر مدت‌زمان بازی و مدت‌زمانی را که به فعالیت‌های خود می‌پردازید، کوتاه کنید، لازم نیست فرزندتان مدتی طولانی منتظر شما شود.

در ابتدا ممکن است به نظر برسد بازی بر اساس ساختار زمانی مشخص، وقت شما را بیشتر می‌گیرد، اما فرزندتان با گذشت زمان قبول می‌کند نزد او بیایید و از پیش او بروید.

بیشتر والدین بچه‌های دو ساله برای اینکه فرزند خود را سرگرم کنند و نیاز آن‌ها را پاسخ بدهند، پرستار الکترونیکی (تلویزیون) را روشن می‌کنند. ازنظر اغلب متخصصان رشد، بعضی از برنامه‌های تلویزیونی که شامل موسیقی و قصه‌گویی است، اطلاعات مفیدی را ارائه می‌دهد که به دانش کودکتان می‌افزاید.

بسیاری از کودکان دو ساله روزانه یک تا دو ساعت به تماشای این برنامه‌ها می‌پردازند. البته اگر فرزندتان تلویزیون تماشا می‌کند لازم است با برخی از مشکلات مربوط به عادت به تلویزیون آشنا شوید.

کودک دو ساله برای درک اینکه آنچه در تلویزیون می‌بیند واقعی نیست، مشکل دارد. داستان‌ها و وقایعی که در بسیاری از برنامه‌های تلویزیون دیده می‌شود شامل صحنه‌هایی است که در آن عواطف شدید یا خشونت وجود دارد چنین صحنه‌هایی می‌تواند برای کودک گیج‌کننده یا ترسناک باشد.

حتی اگر فرزند دو ساله‌تان بعضی از اوقات به‌تنهایی بازی می‌کند، بعدازظهرها برای مدتی طولانی چرت می‌زند و از تماشای برنامه‌های آموزشی لذت می‌برد، باز هم برایتان مشکل خواهد بود که او را هر روز سرگرم نگه‌دارید.

در این سن، کنجکاوی و نیاز او برای دریافت محرک، بیش‌ازحد تحمل اکثر والدین است. با او به پارک یا جایی بروید که بتواند با بچه‌های دیگر بازی کند، یا از کسی بخواهید به خانه شما بیاید و از او پرستاری کند تا هم خودتان کمی راحت شوید و هم فرزندتان سرگرم شود.

منبع: کودک آنلاین