تاثیر تکنولوژی بر روی کودکان، رشدشان مختل می شود؟

محدود کردن زمان استفاده و عدم وابستگی به صفحه های نمایش در کودکان ضروری است.

وابستگی به صفحه های نمایش ، یک مشکل همه گیر این اواخر بوده است که نه تنها بر زندگی بچه های در حال رشد تأثیر می گذارد، بلکه مخل فعالیت های روزمره بزرگسالان نیز هست.

جهان امروز یک جهان الکترونیکی است که در آن ما به فناوری شدیداً وابسته هستیم. محدود کردن زمان استفاده و عدم وابستگی به صفحه های نمایش در کودکان ضروری است و بعضی از والدین کلاً از استفاده از آنها اجتناب می کنند.

آکادمی اطفال توصیه می کند حداکثر حد مجاز استفاده برای کودکان ۲ تا ۵ ساله یک ساعت در روز است و کودکان کوچکتر حتی الامکان اصلاً نباید از این تکنولوژی ها استفاده کنند.

یک مطالعه جدید نشان می دهد که کودکان امروزی از خواب شب کمتری برخوردار هستند و اگر زمان زیادی را با دستگاه های هوشمند صرف کنند، تمرکزشان پایین می آید.

این رفتار منجر به افزایش زمان خواب در طول روز شده که به یک چرخه خواب ناسالم منجر می شود. مطالعات نشان داده است که به ازای هر ۱۵ دقیقه ای که کودک از یک دستگاه هوشمند استفاده می کند، یک ساعت از خوابش را تحت تاثیر قرار می دهد که قطعاً بازده خوبی نیست.

مطالعه دیگری نشان داد که هر چه فرزند زمان بیشتری را با یک دستگاه هوشمند صرف کند، گفتار او بیشتر به تأخیر می افتد. متاثر از این تحقیقات، این ناهنجاری « اختلال وابستگی به صفحه های نمایش » نام گرفت که این عارضه با اختلال اعتیاد به اینترنت در ارتباط است.

همه ما امروز شاهد رفتار کودکان هستیم؛ آنها اولین کسانی هستند که به دستگاه های خود متصل می شوند و به طور مداوم با آنها ارتباط برقرار می کنند. سر میز شام دائماً به ور رفتن با برنامه ها می پردازند و ارتباط برقرار کردن و تعاملشان نیز صرفاً از طریق یک روش مبتنی بر نرم افزار است.

کودکان مبتلا به این اختلال همچنین علائم دیگری از جمله کاهش یا افزایش وزن، بی خوابی، سردرد، تغذیه نامناسب و مشکلات بینایی را تجربه می کنند. علاوه بر این، اختلالات حسی مانند احساس اضطراب، تنهایی، گناه و ناسازگاری نیز می توانند بروز کنند. افزایش جدی انزوا در افرادی که از این اختلال رنج می برند، شایع است، جایی که آنها نوسانات خلقی و آشفتگی را نیز می توان مشاهده کرد.

تداوم این وضعیت می تواند ضرورت ترک استفاده از این دستگاه ها را دو چندان کند. شما ممکن است رفتار وابسته و اعتیادآوری از کودکان ببینید و در مورد اینکه چه مدت را با ابزارهای خود صرف کرده اند، از آنها دروغ بشنوید. کودکان ممکن است علاقه خود را به فعالیت ها و بازیهای در فضای باز از دست بدهند و از کنار گذاشتن این دستگاه ها با وجود هشدارهای مداوم در زمینه اثرات نامطلوب آنها خودداری کنند.

اکثر والدین باید این عواقب را هشدار دهند، چرا که اگر کودک نتواند با خانواده مشارکت داشته و با آنها زمان صرف کند، ناراحت کننده خواهد بود. گزارش جامع رفتار او باید به متخصص اطفال داده شود. پزشک شما احتمالاً با این پدیده در گذشته مواجه شده و دارای سوالات پیگیرانه ای است تا بتواند بهترین شیوه زندگی را برای کودک نوپا تجویز کند.

از آنجایی که این اعتیاد نیز مشابه اعتیاد به مواد مخدر یا الکل، روی مغز تاثیر منفی می گذارد، ممکن است در مغز برخی از ناهنجاری های ساختاری را ایجاد کند. کمبود انگیزه و ناتوانی در سازماندهی، برنامه ریزی و اولویت بندی از عوارض نامطلوب آن است. بخشی از مغز که مسئول همدلی و محبت به دیگران است نیز تحت تاثیر قرار می گیرد.

از آنجا که بیماری اعتیاد به فناوری، یک مفهوم نسبتاً جدید است، ضرورت دارد که به آن اهمیت داده و آن را درک کنیم. درست است که وجهه های منفی استفاده از این ابزارها مخصوصاً برای کودکان بسیار زیاد است، اما به دلیل اجتناب ناپذیر بودن کار با آنها گفته شده است که سواد در این قرن با میزان توانایی یک فرد برای کار با همین ابزارهای تکنولوژی تعریف می شود، نه قابلیت او برای خواندن و نوشتن.

بنابراین، درست است که نمی توان از همه مزایایی که نسل قبل از نداشتن این ابزارها داشت، امروزه بهره مند بود، اما ضرورت دارد که بین استفاده و عدم استفاده از این ابزارها با اعمال یک مدیریت صحیح یک موازنه معقول ایجاد کنیم.

منبع: سرسره