انتخاب دوست کودک، لطفا مراقب باشید!

فرزند شما خوش مشرب، شوخ و باهوش است و رک و پوست کنده اینکه او همه جا و برای همه جذاب است. اما دوستان او چطور؟ خوب، ما بزرگسالان کنار فرزندانمان هستیم تا روابط آنها را رصد کنیم. بنابراین شاید به نظر ما چند گروه از دوستان آنها عجیب هستند.
شما آنها را درک نمی کنید و معتقدید که همسالان او نیز در قبال او همین گونه فکر می کنند. شما می خواهید با وضعیت فوق در بیشترین حالت غیر انتحاری و حساسیت برانگیز ممکن برخورد کنید و قطعاً نمی خواهید به احساسات کسی آسیب برسانید، اما در عین حال نمی خواهید علائم هشدار دهنده یک رابطه ناسالم و احتمالاً مضر را نیز نادیده بگیرید.
برای پیدا کردن چگونگی مدیریت این معضل والدین، ما با دکتر متیو گلدفاین، روانشناس بالینی کودک در کلینیک اضطراب و اختلالات مرتبط با آن در دانشگاه کلمبیا تماس گرفتیم. او کودکان، نوجوانان و بزرگسالان را راهنمایی می کند. ما از او خواستیم که در مورد خطرناک ترین گروه از دوستان فرزندانمان، ما را راهنمایی کند و به این لحاظ پنج گروه از دوستان توسط او دسته بندی شدند :

۱- دوستان دارای تاثیر (احتمالاً) نامطلوب رفتاری
شما چگونه آنها را توصیف می کنید: این گروه از دوستان بد عمل می کنند، بیشتر مواقع انواع انتخاب هایشان نادرست است، همیشه اطرافیانشان را مورد هتک حرمت قرار می دهند و اغلب توسط معلمشان مجازات می شوند.
اما کودک شما چگونه آنها را توصیف می کند : بامزه.
چگونه باید این وضعیت را کنترل کنید: گلدفاین می گوید که معمولاً همین گروه از دوستان است که بیشتر والدین را بنا به دلایل موجه نگران می کند.
مطالعات نشان می دهد که بزهکاری می تواند تا حدی مسری باشد. وظیفه شما این است که کشف کنید که چه کسی مشکل دارد. البته هیچ ترفند جادویی برای کمک به شما در این زمینه وجود ندارد، اما می توانید از فهرست رفتارهایی که برای شما و همسرتان غیرقابل قبول است، شروع کنید و اگر می شنوید که دوست جدید فرزندتان درگیر آنهاست و بدتر از آن، بر روی کودک شما تاثیر می گذارد، نباید احساس بدی در مورد ورود به آن رابطه و حتی شکستن دوستی فوق داشته باشید.
گلدفاین می گوید که سایر علائم هشدار دهنده، شامل اهداف و نیات روشنی در کودک است که طی آن کودک می خواهد از طریق اعمال آنها دیگران را عصبانی و ناراضی کرده و یا به آنها صدمه بزند. در مورد برخورد با کودکی که اغلب به دستورات معلم با فریاد پاسخ می دهد، نه ! شما نمیتوانید من را مجبور کنید! و … دو دسته متفاوت وجود دارد که باید اختلاف بینشان را لحاظ کرد، اول بچه های متوسط الحالی هستند که گهگاه قوانین را نقض کرده و چالش مستقیم آنها حفظ قدرت خود و مقابله با سیطره قدرت دیگران است و دیگری بچه های خارج از کنترل یا پر انرژی ای هستند که فقط کمی قوانین را نادیده می گیرند.
اگر مطمئن نیستید که آیا این رفتار کودک متاثر از یک نفوذ یا تاثیر بد دوستش است یا خیر، گلدفاین قاطعانه صحبت کردن با والدین دیگر کودکان را توصیه می کند. سریعاً دیگران را مورد قضاوت و سنجش با تکنیک های انضباطی خود قرار ندهید و در عوض سعی کنید رفتار فرزندان آنها را زمانی که در خانه شما هستند ببینید.
به احتمال زیاد، آنها متقابلاً به شما یک چشم انداز دیگر می دهند. در غیر این صورت، شما ممکن است برایتان سوال باشد که والدین دیگر چگونه درگیر تربیت فرزندانشان هستند، اما باید فرض کنید که آنها هم به همان اندازه شما به فکر بوده و تلاشتان را برای ایجاد ارتباط با آنها انجام دهید. به این واقعیت حساس باشید که هر گونه بحث در مورد رفتار هر دو بچه نتیجه قابل توجهی خواهد داشت.
گلدفاین تصور می کند که ممنوع کردن رفتارهای خطرناک، یک راهکار موقتی مناسب است و اجازه می دهد که بچه شما در کلاس یا محیطهای دیگر مرتبط، موجه باشد. اما اگر نگرانی شما در مورد چگونگی رشد آنها در سالهای نوجوانی در کنار هم ادامه دارد، حق با شماست، زیرا فقط به این دلیل که آنها اکنون دوستهای خوبی دارند، به این معنا نیست که همیشه اینگونه خواهد بود.

۲- دوستان کثیف، این گروه از دوستان بهداشت را رعایت نمی کنند
شما چطور آنها را توصیف می کنید: یک دوست سرتاپا کثیف و بیگانه با تمیزی.
فرزند شما چگونه آنها را توصیف می کند: "مادرش هرگز او را مجبور به حمام رفتن نمی کند".
گلدفاین می گوید: " این ها اغلب مواردی هستند که من فکر می کنم نظارت والدین روی آنها مفید است اما بهتر است همیشه هم مداخله نکنند". فرزند شما به وضوح این اختلالات کودکان دیگر را مشاهده خواهد کرد. این برای آنها خوب است و گلدفاین توصیه می کند تا زمانی که کودک به سراغ شما بیاید و بپرسد که چرا دوستش بوی نامطبوع داشته یا لباس های کثیف می پوشد و از چگونگی رفتار دیگران با او بگوید، صبر کنید.
این فرصت می تواند یک فرصت خوب برای صحبت در مورد اهمیت بهداشت، پوشیدن لباس های تمیز و مراقبت از خود باشد. او اضافه می کند که در مورد این مساله، بچه ها در اجتماع نسبت به خانواده آگاهی بیشتری کسب می کنند، حتی اگر این آگاهی در آنها دیرتر حاصل شود.
تا زمانی که کودک در معرض خطر قرار نگرفته باشد و یا سلامت و ایمنی او تهدید نشود، عقب نشینی کنید و بگذارید دوستی اش را ادامه دهد. او به ما یادآوری می کند که بهترین مدل های رفتاری کودکان، والدین آنها هستند. بنابراین اینکه چه نوع پیامی را میخواهید که از شما حاصل کند، باید در رفتار خودتان متجلی کنید. در چنین شرایطی احتمالاً نگرش کودکتان به دوستش نیز چیزی شبیه به این است: " تا زمانی که این شخص برای من خوشایند و سرگرم کننده باشد، به چیزهایی که بچه های دیگر می گویند اهمیت نمی دهم".

۳- دوستان وسواسی
شما چگونه آنها را توصیف می کنید: این گروه از دوستان بر روی چیزهایی مانند حشرات، امکان حیات در مریخ، باز و بسته کردن سبد چنگال ها و خیلی چیزهای بیهوده دیگر خیلی دقت دارند.
چگونه کودک شما آنها را توصیف می کند: "آنها اسباب بازی های خیلی تمیز دارند".
چگونه باید وضعیت را کنترل کنید: گلدفاین می گوید اغلب پدر و مادران می خواهند تا اختلالات روانی یا رفتار وسواس- فکری، اوتیسم یا سندرم آسپگر را در کودکان دیگر به هر قیمتی تشخیص دهند، بنابراین به نظر می رسد اختلال اصلی در خود این والدین است. او در منهتن کار می کند، جایی که هر شخص با یک درمانگر روانی در ارتباط است، اما این عادت ناپسند خیلی فراتر از محدوده این شهر است.
او می گوید: " این ادعاها سنگین هستند و حتی متخصصان آموزش دیده نیز در نحوه استفاده از آنها بسیار مراقب هستند". گلدفاین ادامه می دهد: " حتی در صورت وجود نیز این امراض مسری نبوده و هیچگاه ارتباط با بچه های دیگری که مبتلا به یکی از این امراض روانشناختی هستند، به فرزند شما آسیب نمی رساند. در حقیقت، برای آنها داشتن دوستان از انواع مختلف، خوب نیز هست".
لذا گلدفاین به ما یادآوری می کند که هنگامی که از دوستان فرزندانمان انتقاد می کنیم، آگاه باشیم که آنها واقعاً این سیگنال ها را دریافت می کنند. وقتی تصمیم می گیرید که چگونه با چنین کودک رفتار کنید، بازخوردهای آن در کودک شما تاثیر زیادی خواهد داشت.

۴- دوستی که دست از سر فرزند شما بر نمی دارد.
شما چگونه آنها را توصیف می کنید: او به نظر می رسد دریافتی کافی از فرزند شما نداشته و اقناع نمی شود.
فرزند شما چگونه آنها را توصیف می کند: "او من را خواهر خود می نامد".
چگونه باید وضعیت را کنترل کنید: تبریک می گوییم! بچه شما محبوب است. کودکان مدرسه ای کوچکتر، در تعاملات اجتماعی خود دچار تناقض هستند، بنابراین این رفتار چسبیدن به فرزند شما به احتمال زیاد نشانه ای از این است که فرزند شما دارای نوعی از جذابیت است که دیگران به سوی او کشش پیدا می کنند. گلدفاین می گوید : " در این مورد، من توصیه می کنم که روابط فرزندتان را دنبال کنید.

اگر به نظر می رسد که او از مشارکت با این بچه ها لذت می برد (هر چند که ممکن است این لذت محدود به نظر برسد)، اجازه دهید ارتباط با آنها را حفظ کند، اما اگر فرزند شما می گوید که می خواهد با بچه های دیگر وقت بگذارد و یا با رفتار نادرست خود نشانه های ناامید کننده ای از عدم رضایت از او را بروز می دهد، آنگاه با او درباره احساسات دیگران گفتگو کنید. شما می توانید بگویید : " خوب است به بقیه بگویید که می خواهید یک قرار بازی با کسی دیگر را نیز تجربه کنید. گلدفین می گوید شما می توانید درباره استراتژی ها نیز صحبت کنید : " اگر می خواهی به این دوستیت پایان دهی از یک روش محبت آمیز استفاده کن".

۵- دوستانی که ناسزا یاد می دهند
شما چگونه آنها را توصیف می کنید: بد دهان، بی ادب و مضر.
کودک شما چگونه آنها را توصیف می کند: " او چیزهای زیادی می داند".
چگونه باید این وضعیت را کنترل کنید: این دوست بچه، یک دشمن پنهانی پدر و مادر است، زیرا او وجود دارد که بی گناهی فرزند شما را سرقت کند. ادبیات فرزند شما به سرعت تغییر می کند و شما نیز آن را به سرعت حس خواهید کرد.
گلدفاین می گوید: " بنابراین، این وضعیت دیگری است که ارتباط برقرار کردن والدین با کودک در آن مهم است. اجازه دهید آنها بدانند که قبح ماجرا چقدر است و شما در مورد این شرایط چگونه احساس می کنید. همانطور که به طور بالقوه تاثیر منفی و نشانه های هشدار دهنده (رفتارهای خشن و قلدری) را حس کردید، خطوط قرمزتان را برای جلوگیری از خدشه دار شدن حریمتان وضع نمایید.
اگر این رفتارهای آزار دهنده کودکانه فراتر از حد تحمل نباشد، گلدفاین پیشنهاد می دهد که اوضاع را تحت کنترل و مدیریت خود نگه دارید. بعد از شنیدن صدای او که از این کلمات منفی استفاده می کند، توضیح دهید که آنها چه هستند و چرا ما از آنها استفاده نمی کنیم.
به هیچ وجه با اهمال خود اجازه ندهید چنین مکالماتی در حریمتان به رسمیت شناخته شود. او می گوید: " ممکن است اعمال چنین فشاری در برنامه شما نباشد، اما این فرصتی است که شما بتوانید از نو آغاز کرده و تصورات غلط را درباره آنچه که به فرزند شما گفته شده است تصحیح کنید. اینگونه همچنین شانس شما برای تأثیر بیشتر بر فرزندتان نسبت به آن همسالانش بیشتر است". البته این نکته نیز مهم است که نمی توان بچه را از در معرض خیلی چیزها قرار گرفتن، مصون داشت و منع زیاد تنها کنجکاوی بیشتر را به دنبال خواهد داشت.