بد غذایی کودک یک ساله، نشان دهد رئیس کیست!

گاهی کودک یکساله درباره ی آنچه میخورد ، بهانه گیر است. او ممکن است یک روز غذایی را دوست داشته باشد و روز دیگر از چشیدن آن امتناع ورزد.

گاهی کودک یکساله درباره ی آنچه میخورد ، بهانه گیر است. او ممکن است یک روز غذایی را دوست داشته باشد و روز دیگر از چشیدن آن امتناع ورزد. گاهی شیفته ی یک نوع غذا می شود و میل دارد چندین وعده فقط از آن مصرف کند.

واکنش او با تمایل به استقلال و جدا شدن از شما با ابراز عملی (( رئیس تو نیستی ، منم ! )) ارتباط زیادی دارد.

الگوهای غذا خوردن کودک اغلب با مخالفت شدید و سرکشی او تعیین می شود و هر چه والدین برای کنترل نوع و مقدار غذا بیشتر تلاش کنند کودک سرکشی بیشتری خواهد کرد.

این طغیان معمولا نسبت به پدر یا مادر یعنی کسی که بیشتر اوقات امور تغذیه او را بر عهده دارد به شدت ابراز میشود. برای کودک یکساله قفل کردن دهانش هنگامی که مادر میخواهد به او غذا بدهد و باز کردن دهانش مثل یک پرنده ی کوچک گرسنه برای پرستارش عملی غیرطبیعی نیست.

علت این عمل طفل با تجربه تر بودن پرستار نیست بلکه علت این است که کودک نیاز ندارد که به او نشان دهد رئیس کیست!

در ورای طغیان های ساده ی کودک یکساله برای امتناع از خوردن غذاهای معینی دلایلی وجود دارد. بیشتر کودکان از آزمایش غذاهای جدید لذت نمی برند اگرچه وقتی غذا را در بشقاب شما می بینند ممکن است به چشیدن مزه ی آن تمایل پیدا کنند.

تصور نکنید کودکتان غذایی را که یکبار نخورده است دیگر نخواهد خورد. بلکه اگر همان غذا چندین بار بدون هیچگونه فشاری به او عرضه شود احتمالا هفته ها از خوردن آن امتناع خواهد کرد ولی روز لقمه ای از آن خواهد خورد.

برای کودکتان ممکن است طعم و مزه ی غذایی بیش از سایر غذاها خوشایند باشد. برای طفل اجتناب از خوردن تمام غذاها به جز نوع یا طعم به خصوصی از غذا ، مانند ماست ، یا ترجیح دادن آب پرتقال از صافی ردشده چندان غیرعادی نیست.

هنگامی که ذائقه ی کودک حساس تر میشود درباره ی میل به چگونگی عرضه ی غذا سلیقه ی خاص خودش را پیدا میکند و تنوع و تغییر در آنچه به آن عادت دارد ممکن است موجب ناراحتی او بشود. مثلا بسیاری از کودکان یکساله غذاهای سفت و زبر را نمی خورند و بسیاری از آنها از خوردن غذای بسیار گرم یا بسیار سرد حتی اگر مورد علاقه شان هم باشد امتناع خواهند کرد.

تک غذایی نیز گونه ای از عادات غذایی است که با بهانه گیری همراه است و در بین خردسالان رواج دارد. کودک غذایی را که بسیار دوست دارد کشف می کند و میل دارد برای هر وعده همان غذا برای او تهیه شود. ممکن است متوجه شوید اگر یک میان وعده یا غذای اصلی از سایر غذاها را قبل از اینکه کودک بسیار گرسنه شود در اختیارش قرار دهید کمتر مشتاق غذای مورد نظرش خواهد بود.

جای نگرانی نیست اگر غذایی که او نسبت به خوردن آن حریص است ولی مغذی است به او بدهید مشکلی پیش نخواهد آمد. حتی اگر ممکن است تصور کنید کودکتان به مهد خواهد رفت و در آنجا به جز پوره ی سیب چیزی نخواهد خورد.این تک غذایی ها معمولا گذرا هستند.

یک استثنا در این مورد کودکی است که در طول روز هیچ غذایی به غیر از ۶۵۰cc شیر یا آب میوه نمیخورد. اگر کودکتان معده اش را با این مایعات پر کند دیگر میلی به غذاهای دیگر نخواهد داشت و در غذاخوردن بهانه گیر به نظر می آید در حالی که در حقیقت او اصلا احساس گرسنگی نمی کند.

اگر کودکتان فقط بیسکوییت یا شیرینی دوست دارد نمی توانید به او اجازه دهید آنها را جایگزین غذاهای اصلی کند. کودک یکساله اصلا نیازی به شیرینی ندارد سعی کنید این نوع غذا را در اختیار او قرار ندهید اگر شیرینی و بیسکوییت همیشه در منزل دارید باید محدودیت ثابت و محکمی برقرار و آن را به دقت رعایت کنید.

در صورت لزوم اگر تنها مقدار کمی شیرینی یا بیسکویت در اختیار او قرار دهید معده اش هنوز محل کافی برای غذاهای مقوی و مغذی خواهد داشت. در حقیقت بعضی متخصصین عدم مصرف دسر تا پایان غذا را توصیه نمی کنند چون این عمل به کودک خردسال می آموزد که غذاهای دسری بیش از سایر غذاها مهم هستند و بنابراین خواستنی ترند.

اگرچه بهانه گیری کودک در این مرحله قابل پیش بینی و عادی است اما مجبور نیستید با سعی در پیش بینی نوع غذایی که کودک در هر وعده میل خواهد داشت و یا نسبت به آن اشتهایی ندارد بر این امر فائق شوید.

اگر همیشه بشقاب غذای کودکتان را با خواسته های او تطبیق دهید به او خواهید آموخت بدغذا و بهانه گیر بودن از نظر شما اشکالی ندارد و خشنودی او وطیفه ی شماست!

بهترین روشی که میتوان اتخاذ نمود تدارک دیدن غذاهای مغذی است که می دانید کودک دوست دارد حتی اگر او بارها و بارها همان نوع غذا را ترجیح بدهد. اغلب کودکان ، نان ، برنج ، برشتوک و انواع ماکارونی را دوست دارند و آنها را با اشتها می خورند.

غذاهای جدیدی را که برای کودک یکساله مناسب و قابل استفاده هستند در اختیار او قرار دهید و اجازه دهید با سرعت مناسب و میل و رغبت خودش آنها را بچشد و امتحان کند.

وعده های غذایی و میان وعده های او را در زمان های مقرر در اختیار او بگذارید به طوری که مجبور نشود تا هنگام گرسنگی منتظر بماند و در هنگام صرف غذا سعی کنید میان وعده های غذایی را هنگامی در اختیار کودک قرار دهید که او برای صرف صبحانه و یا ناهار اشتهای بیشتری داشته باشد.

هنگامی غذا را در اختیار کودک قرار دهید که به کاری جز نشستن در کنار فرزندتان مجبور نباشید تا زمان صرف غذا را برای او خوشایند کنید. نیازی نیست که او را برای برداشتن لقمه های بیشتر یا سعی در خوردن بیش از مقدار مورد نیازش گول بزنید.

اگر او از خوردن تمام غذایی که در اختیارش قرار داده اید امتناع می ورزد دست از سر او بردارید. چنانچه واقعا گرسنه باشد دفعه ی بعد که غذا در دسترس او قرار داده شود آن را خواهد خورد.

منبع: کودک آنلاین