کنترل شیطنت کودک، وقتی در مکان‌های عمومی هستید
از یک کودک سه‌ساله توقع نداشته باشید که یک ساعت تمام، صبورانه در صف یک رستوران منتظر بماند، بی‌آنکه وسیله‌ای برای سرگرمی در دست داشته باشد.
کودکان شلوغ را هیچ جا نمی‌توانید ببرید! اگرچه ممکن است این گونه کودکان، در منزل رفتار خوبی داشته باشند ولی در مکان‌های عمومی به شیطان‌های کوچکی تبدیل می‌شوند که امان از شما می‌برند و نمی‌گذارند به کارتان برسید.
معمولاً مشکل این است که این‌گونه کودکان آموخته‌اند که تنبیه رفتار نادرست در خارج از منزل با تنبیه همان کار در منزل تفاوت دارد و حتی ممکن است در خارج خانه از تنبیه و پیامد خبری نباشد.
علت این امر هم واضح است. ممکن است شما ترجیح دهید که در جمع، کودک را تنبیه نکنید یا اینکه به کودک بگویید تنبیه خواهد شد ولی زمان این تنبیه خیلی دور باشد (بعداً تو خونه باهات کاردارم).
در اینجا راه‌هایی پیشنهادشده است که به شما کمک می‌کند، وقتی با کودک به بیرون از منزل می‌روید اوقات دل‌چسب‌تری داشته باشید.
بیش‌ازحد توقع نداشته باشید.
از یک کودک سه‌ساله توقع نداشته باشید که یک ساعت تمام، صبورانه در صف یک رستوران منتظر بماند، بی‌آنکه وسیله‌ای برای سرگرمی در دست داشته باشد. حتی به مخیله‌تان راه ندهید که کودک دوساله بتواند یک سخنرانی را تحمل کند. از خود بپرسید، آیا درست است کودکتان را هرروز با خود به خرید ببرید؟
- دربارۀ کارتان بیندیشید. کودک را در وضعیتی قرار ندهید که نتواند تحمل کند. برای کودک توضیح دهید قرار است کجا بروید، چه بکنید و این کار چقدر طول خواهد کشید. بکوشید هر طور که امکان دارد بیرون رفتن از منزل را برای کودک لذت‌بخش کنید.
- رفتار مثبت را تحسین کنید. اغلب، والدین در مورد زمان‌هایی که کودکشان رفتار خوبی دارد حرف نمی‌زنند و فقط زمان‌هایی را می‌بینند که کودک، دردسر ایجاد می‌کند. به یاد داشته باشید که باید حواستان به زمان‌هایی که کودک سزاوار تحسین است، باشد و در این زمان‌ها بی‌درنگ کودک را تحسین کنید.
از ایجاد دردسر پیشگیری کنید.
کمی پیشگیری می‌تواند جلوی ایجاد بسیاری از مشکلات را بگیرد.
- از پیش برنامه‌ریزی کنید. یک اسباب‌بازی و یا وسیلۀ سرگرم‌کننده همراه داشته باشید تا در صورت لزوم، آن را به کودک بدهید. می‌توانید از کودک بخواهید یکی از اسباب‌بازی‌هایش را که دوست دارد، با خود بیاورد.
- کودک را از برنامه آگاه کنید. برای کودک توضیح دهید که کجا می‌روید و می‌خواهید چه بکنید؟ بگذارید او بداند باید انتظار چه چیزی را داشته باشد.
- توقعات خود را به کودک بگویید. کودک را به‌روشنی از توقعات خودآگاه سازید و کاملاً واضح به او بگویید که چه باید بکند. همچنین او را از پیامدهای احتمالی عدم همکاری‌اش آگاه سازید.
- از دیگران کمک بگیرید. گاهی نزدیکان شما باعث تشدید ناآرامی کودک می‌شوند. با آن‌ها صحبت کنید. مثلاً به پدرتان بگویید: پدر، علی از بودن با شما لذت می‌برد ولی شما او را به هوا پرتاب می‌کنید و نمی‌دانید وقتی با من تنها می‌شود چقدر اذیت می‌کند. لطفاً از این به بعد با او بازی‌های آرام‌تری بکنید.
- اگر می‌خواهید برای مدتی از کودکتان دور شوید، برنامه‌ای را پایه‌ریزی کنید. مثلاً اگر قرار است کودکتان در منزل مادربزرگش بماند قوانین را برای او بازگو کنید. علی، من به مادربزرگ گفته‌ام که تو می‌توانی تا ساعت هفت و نیم بازی کنی. بعد از او باید برای خواب آماده بشی و بعدازاینکه مادربزرگ برات قصه خوند، بخوابی. اگر مادربزرگ از تو راضی باشد صبح می تونی برنامۀ کودک رو ببینی.
پی گیر باشید.
نباید رفتارهای کودک را بدون پیامد بگذارید، چه مثبت باشد چه منفی. در مکان‌های عمومی هم باید از این قانون تبعیت کنید. البته شما می‌توانید پیامدی را برای مکان‌های عمومی انتخاب کنید که اجرای آن واقعاً ممکن باشد. هدف نهایی شما این است که با یک حرکت کوچک و یا یک نجوا به کودک بفهمانید که کار بدی کرده و باید منتظر پیامد آن باشد. گاهی یک نگاه هم می‌تواند پیام شما را به کودک برساند، ولی تا رسیدن به این هدف می‌توانید از کمک‌های زیر بهره بگیرید:
- از اخراج موقت استفاده کنید. اگر برای شام به رستوران رفته‌اید و هرچه به کودک می‌گویید چنگالت را پرت نکن، او توجه نمی‌کند، به او اخطار کنید: رضا اگر به این کارت ادامه بدی باید بری و داخل ماشین بنشینی. و در صورت لزوم او را از جایش بلند کنید و از رستوران خارج کنید؛ حتی اگر درراه جیغ کشید. البته شما شرمنده خواهید شد ولی بدانید که اگر همین حالا واکنش نشان بدهید در آینده مشکلات کمتری خواهید داشت. در ماشین به او بگویید: هر وقت آروم شدی و دیدی می تونی جیغ نکشی بگو تا باهم برگردیم سر میز شام.
قاطع باشید و تردید نکنید. ممکن است بیندیشید آیا این کار فایده‌ای هم دارد؟ ولی بدانید که اگر درست عمل کنید، دفعه بعد ممکن است با یک اشارۀ کوچک، بتوانید کودک را ساکت کنید.
- به‌عنوان پیامد رفتار بد در مکان‌های عمومی، اجازه یکی از کارهایی را که کودک دوست دارد انجام دهد، از او بگیرید و سر حرف خود بایستید. هیچ‌گاه کودک را به چیزی که نمی‌توانید به آن عمل کنید، تهدید نکنید. اگر تولد پدربزرگ است و شما چندین مهمان دعوت کرده‌اید و جیمی در لباس پوشیدن همکاری نمی‌کند و لجبازی می‌کند، او را تهدید نکنید که: اصلاً مهمانی رو به هم می‌زنم. چون این کاری نیست که شما بتوانید انجام دهید و لزومی هم ندارد.
منبع:
کودک آنلاین
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼