لجبازی کودک دو ساله، چند راه مقابله

با لجبازی کودکان دو ساله چگونه برخورد کنیم؟ وقتی بچه ی دو ساله تان روز را با جیغ زدن شروع می کند" نه خودم انجامش می دهم" وقتی برای او شیر در سرلاکش می ریزیم، فریاد می زند. بعد هم نمی خواهد هیچ کدام از اسباب بازی هایی را که بیرون ریخته را جمع کند. سپس زمانی که هر کاری که از عهده تان بر می آید برایش انجام دادید، ممکن است بدخلقی کند چون وقتی که زمان ترک زمین بازی می شود، به او و دوستان اش دارد خوش می گذرد.
مقابله با لجبازی کودکان دو ساله ، یکی از سختی های بزرگ کردن بچه است. (بی دلیل به آن "دوره ای وحشتناک" نمی گویند). وقتی فرزندتان فریاد می زند "نه" یا خودش را به زمین می اندازد، لگد می اندازد و فریاد می زند، برای شما چیز خوش آیندی نیست اما این ها عکس العمل ها برای کودکان این سنین عادی است.
شاید به برادر کوچک ترش توجه بیشتری نسبت به او می شود یا شاید از این که باید همه چیز را به خواست شما انجام دهد را دوست ندارد. درست است که رفتار چالشی او همیشه مناسب نیست اما در این سنین انتظار می رود.
ممکن است همه چیز زمانی تمام شود که چند تار موی سفید دارید، اما این دوران را بدون مشکل، با سعی در درک کردن فرزندتان می گذرانید - و عکس العمل هایش را با احتیاط کنترل می کنید.

زمانی که فرزندتان فریاد می زند و گریه می کند که نمی خواهد زمین بازی را ترک کند، او را بغل کنید و به او بگویید که می دانید به خانه رفتن در حالی که دارد به او خوش می گذرد چقدر سخت است. این گونه به او نشان دهید که به جای این که شما هم بخشی از مشکل اش باشید، در واقع در کنار او هستید.
سعی کنید عصبانی نشوید(حتی اگر در برابر والدین دیگر شرمنده شوید). مهربان باشید اما خیلی محکم به او حالی کنید جایی را که لازم است ترک کند باید این کار را بکند.
محدودیتی برایش قرار دهید
کودکان کوچک نیاز به محدودیت دارند و حتی خودشان آن را می خواهند، بنابراین حد و مرزی تعیین کنید و مطمئن شوید که کودک دو ساله تان آن ها را می داند. با دقت به آن ها توضیح دهید :"ما نباید دعوا کنیم. اگر عصبانی هستی، با حرف زدن به دنیل بگو که اسباب بازی ات را پس دهد" یا "یادت باشد که همیشه در پارکینگ ماشین باید دست مرا بگیری".
اگر کودک شما با پایبندی به قوانین، مشکلی دارد (همانطور که هر بچه دو ساله ای با آن مشکل دارد)، سعی کنید راه حلی پیدا کنید. اگر برادر کوچک ترش را به خاطر این که احساس می کند به او توجهی نمی شود، بزند، به عنوان مثال بگذارید تا با شما به برادرش غذا دهد و او را حمام کند و بعد راهی پیدا کنید تا زمانی خاص را با او بگذرانید. اگر به خاطر ترس از تاریکی از تخت اش بیرون می آید، به او یک چراغ قوه دهید تا با خودش در تخت نگه دارد.
رفتار های خوب را تقویت کنید
به جای توجه کردن به فرزندتان در زمانی که کار اشتباهی می کند، سعی کنید زمانی که کار درستی انجام می دهد پیش او بروید و بگویید "ممنونم - خیلی کار خوب و مفیدی بود".
حتی اگر زمانی که درگیر کارهای عجیب و غریب و نا مطلوب می شود و دلتان می خواهد با او دعوای لفظی کنید، جلوی زبان تان را بگیرید. در واقع، فریاد زدن بیشتر باعث زیاد شدن رفتار های منفی می شود. حتی اگر نزدیک است که کنترل تان را از دست دهید، آرام باشید و مانند مثال های گفته شده رفتار کنید.
به یاد داشته باشید که ادب کردن فرزندتان به این معنا نیست که او را کنترل کنید، به این معنا است که به او یاد دهید او خودش را کنترل کند. تنبیه ممکن است باعث شود فرزندتان درست رفتار کند، اما فقط به خاطر این است که می ترسد. بهتر است که فرزند دوساله تان رفتاری درست را، به این خاطر که خودش آن را می خواهد انجام دهد - چون در روز به او خوش می گذرد و یا احساس خوبی پیدا می کند.
به فرزند دو ساله تان قدرت اختیار دهید
برایش فرصت هایی را فراهم کنید که بتواند خودش تصمیم بگیرد تا چیزی را که به تنهایی کشف می کند، را در فضایی کنترل شده امتحان کند. به جای آن که بخواهید شلوار جینی که شما می خواهید را انتخاب کند، بگذارید از بین دو شلواری که شما تائید می کنید، یکی را انتخاب کند. از او بپرسید که برای شام نخودفرنگی می خورد یا لوبیا سبز و در زمان خواب کدام یک از دو کتابی که نشان اش می دهید را ترجیح می دهد.
راه دیگری که به کنترل کردن فرزندتان کمک می کند این است که به جای آن که به او بگویید چه کاری را انجام ندهد، به او بگویید چه کاری را انجام دهد. به جای آن که بگویید "نه، در خانه توپ بازی نکن"، بگویید "بریم بیرون با هم توپ بازی کنیم". اگر برای میان وعده بستنی قیفی می خواهد، به او بگویید که می تواند بین یک تکه پنیر یا موز یکی را انتخاب کند.
راه مبارزه را انتخاب کنید
اگر کودک دو ساله آگاه از مد شما می خواهد که پیراهن راه راه با شلوار خال خالی صورتی بپوشد، چه اهمیتی دارد؟ اگر بخواهد مربا و نان تست برای ناهار و اسپاگتی برای صبحانه بخورد، چه ضرری برایش دارد؟ گاهی از دیدگاهی دیگر نگاه کردن آسان تر است - به عنوان مثال وقتی در راه خانه بر چاله های گلی پا می گذارد، یا زمانی که عروسک اش را به جای این که مرتب در قفسه ها بگذارد، زیر تخت می اندازد اشکالی ندارد.
درباره ی سن و دوره ای که در آن است، واقع بین باشید

وقتی در موقعیتی هستید که نیاز است کودک را گول بزنید، از چیزی استفاده کنید که حواس اش را پرت کنید تا از برخورد با او دوری کنید. به عنوان مثال زمانی که فرزندتان در خانه مادربزرگ اش وسیله ی تزئینی ظریفی را پیدا می کند، سریع او را به سمت پنجره ببرید و پرنده هایی که در باغچه هستند را به او نشان دهید.
در آخر، به دنیای منحصر به فرد فرزند دو ساله تان که در آن زندگی می کند، احترام بگذارید، خصوصا از راهی که او زمان را درک می کند (یا نمی کند). بنابراین به جای آن که انتظار داشته باشید موقع رفتن به خانه به سرعت از بازی کردن دست بکشد و بلند شود، به او چند دقیقه زمان دهید و در عوض کردن لباس هایش به او کمک کنید.
هیچ تضمینی وجود ندارد که فرزندتان بدون شکایت کردن، دست از بازی کردن بردارد. در حقیقت بیشتر احتمال دارد که فریاد زدن او مو به تن سیخ کند. اما تا زمانی که شما صبور و ثابت قدم باشید، بالاخره فرزندتان متوجه می شود که سرپیچی کردن راهی برای رسیدن به چیزی که می خواهد نیست.