گلودرد ویروسی کودکان، نیاز به آنتی بیوتیک دارد؟

در بسیاری از موارد علت زمینه‌ای گلودرد‌ها بیماری‌های ویروسی مختلف هستند که بدون نیاز به هیچ‌گونه آنتی‌بیوتیک باید سیر طبیعی خود را طی کنند، شایع‌ترین این موارد در اینجا ذکر شده‌اند:
ناحیه حلق و گلو در کودکان به‌دنبال عفونت‌های ویروسی و میکروبی مختلف به‌کرات دچار درد و التهاب می‌شود، گاهی شدت درد به‌قدری زیاد است که مانع خوردن و آشامیدن کودک شده و خواب راحت از او سلب می‌گردد.
در بسیاری از موارد علت زمینه‌ای گلودرد‌ها بیماری‌های ویروسی مختلف هستند که بدون نیاز به هیچ‌گونه آنتی‌بیوتیک باید سیر طبیعی خود را طی کنند، شایع‌ترین این موارد عبارتند از:
گلودرد‌های ناشی از ویروس‌های سرماخوردگی و مشابه آن
درگلودرد‌های ناشی از ویروس‌های سرماخوردگی و مشابه آن که ۱ تا ۲ روز قبل از پیدایش علائم دیگر بیماری همچون سرفه، عطسه، احتقان چشم‌ها و بینی، آبریزش بینی و ... پدیدار شده، گلو و حلق به شدت ملتهب و قرمز رنگ بوده و گرچه بسیار آزار‌دهنده بوده و در خواب و خوراک کودک اشکال ایجاد می‌کند، اما حقیقتا نیاز به هیچ‌گونه درمان آنتی‌بیوتیکی ندارد، گرچه برخی از داروهای مسکن و یا ضد التهاب، نوشیدن مایعات گرم و یا عسل و آبلیمو برای تسکین درد کمک کننده است؛ قرص‌های مکیدنی به‌صورت آبنبات سرد نیز در سال‌های اخیر وارد بازار شده است، اما باید توجه نمود مصرف آن در کودکان به‌خصوص سنین کم با توجه به خطر خفگی به هیچ‌وجه توصیه نمی‌گردد.

گلودرد‌های میکروبی
گلودرد‌های میکروبی که سر دسته آنها آنژین استرپتوکوکی است، گروه دیگری از علل گلودردها است که معمولا (نه همیشه) در سنین بالای ۵ سال بوجود آمده، معمولا همراه با علایم دیگر سرماخوردگی مثل سرفه، عطسه یا آبریزش نبوده، کودک تب داشته و اغلب بی‌حال می‌باشد، از آنجایی‌که این گروه از گلو درد‌ها ممکن است در آینده به تب روماتیسمی و عوارض خطرناک ناشی از آن منتهی شود، حتما به درمان اختصاصی آنتی‌بیوتیکی مناسب نیاز دارد؛ والدین باید در مورد اهمیت درمان به موقع و مناسب و مدت کافی کاملا آگاه و هوشیار باشند.

برخی از بیماری‌ها
از علل دیگر گلودرد که معمولا شیوع کمتری دارند، می‌توان به بیماری‌هایی مثل بیماری دست، پا و دهان (که در سال‌های اخیر بسیار شایع گشته است)، هرپانژینا، تب‌خال دهانی و منونوکلئوز عفونی اشاره کرد که هر کدام نمای اختصاصی خود را داشته و تشخیص بالینی و درمان آن بر عهده پزشک کودک شما است.