نحوه مراقبت از کودک، مقابل افراد پدوفیلیک

اختلال پدوفیلیک اختلالی است که در آن فرد علاقه ی زیادی به برقراری رابطه ی جنسی با کودک نابالغ که زیر ۱۳ سال است، دارد. از این رو تربیت جنسی در کودکان اهمیت زیادی دارد.افرادی که حقیقتاً مبتلا به این اختلال می باشند باید حداقل ۱۶ سال سن داشته باشند و ۵ سال از قربانی خود بزرگتر باشند.در واقع خصوصیت اصلی این اختلال جذب شدن به سوی کودک است.
اختلال پدوفیلیک با سوءاستفاده جنسی از کودک تفاوت دارد، زیرا کسی که با کودک عمل جنسی انجام می‌دهد اختلال پدوفیلیک که یک اختلال روانی است، ندارد بلکه به عنوان یک فرد مجرم، از فرصتی که تصادفی در اختیارش قرار گرفته، بلافاصله بهره می‌گیرد و به کودکی که صرفا در دسترسش قرار دارد، تجاوز یا از او سوءاستفاده جنسی می‌کند.
افراد مبتلا به اختلال پدوفیلیک به طور مستمر حداقل در یک دوره ۶ ماهه، از کودکان نابالغ یا تازه بالغ شده، در مقایسه با افرادی که از لحاظ فیزیکی کاملا بالغ‌اند، به یک اندازه یا بیشتر تحریک جنسی می‌شوند. فرد مبتلا به اختلال روانی پدوفیلیک طبق امیال جنسی خود رفتار کرده و یک کودک ناراضی را قربانی عمل خویش می‌کند یا دچار خیال‌پردازی‌هایی از این نوع می باشد. فرد بیمار پس از اقدام به عمل جنسی با کودک قربانی احساس پشیمانی ندارد. از آنجایی که عموما قربانیان افراد مبتلا به اختلال پدوفیلیک، کودکان هستند لزوم توجه والدین به تربیت جنسی کودک برای محافظت از کودک ضروری است.
اکثر افراد مبتلا به اختلال پدوفیلیک کودکان قربانی را به طرف خود جلب می‌کنند، آنها را تنها گیر می‌اندازند و معمولا هدف خود را به این ترتیب انجام می‌دهند:
۱- انتخاب یک کودک ساده و آسیب‌پذیر، که به‌راحتی ترغیب و تشویق شود، و بعد از سوءاستفاده، صدایش در نیاید.
۲- استفاده از مشوق‌های غیرجنسی، مثل خریدن اسباب بازی یا خوراکی یا زبان‌بازی در برخوردهای اولیه.
۳- گفتگوی تدریجی درباره موضوعات جنسی
۴- پیشرفت از نوازش‌های غیرجنسی به نوازش‌ها و لمس کردن‌های جنسی برای حساسیت‌زدایی و عادت دادن کودک به خود.
رفتاری که فرد مبتلا بعد از سوءاستفاده دارد این است که از اقتدار خود به عنوان یک بزرگسال استفاده می‌کند و کودک را به سکوت درباره رفتار مشترک، وادار می‌دارد.

کودک از حدود ۳سالگی باید با نقاط خصوصی بدنش آشنا شود. نیاز نیست نام آنها را بداند ، می توانید اینگونه در میان بگذارید که وقتی به استخر می‌روی قسمت‌هایی از بدنت که زیر مایو است نقاط خصوصی بدن تو است. به کودک آموزش دهید که هیچ‌کس به جز والدین و گاهی پزشک اجازه نگاه کردن و لمس کردن نقاط خصوصی بدن او را ندارد.
به ‌کودک‌ آموزش دهید که او هم هیچ‌وقت اجازه ندارد نقاط خصوصی بدن دیگران را تماشا یا لمس کند. به کودک آموزش دهید که اجازه ندارد خوراکی یا کادویی را بدون اطلاع والدین از دیگران بپذیرد. به کودک آموزش دهید اگر فردی زن یا مرد،غریبه یا آشنا (حتی یکی از بستگان، فامیل، پرستارش، معلم، راننده سرویسش یا هر شخص آشنای دیگری)، به او پیشنهاد رفتن به جاهای خلوت، نگاه کردن و لمس کردن نقاط خصوصی را داد، بگوید «نه»، و بلافاصله از آن شخص دور شود.
به کودک بگویید هر کسی که پیشنهادهای بالا را به تو بدهد آدم بسیار بدی است، حتی اگر با تو با مهربانی رفتار کند. به کودک آموزش دهید در صورتی که با پیشنهادهای بالا مواجه شد، حتماً به پدر و مادر اطلاع دهد و از تهدیدها هراسی نداشته باشد، به او اطمینان دهید که شما در هر صورت رازدار و حامی او می باشید.
اگر برای کودک اتفاقی افتاد لطفاً واکنش هیجانی نشان ندهید، آرامش خود را حفظ کنید و کودک را برای معاینات لازم به متخصص نشان دهید و برای رفتار صحیح دراین موارد و همچنین کاهش مشکلات روانی پس از سانحه، از روانپزشک و روانشناس کمک بگیرید. با تمام آموزش‌ها باز هم ممکن است کودک پس از قربانی شدن توسط یک بیمار جنسی، اتفاق را از ترس یا از روی نگرانی بازگو نکند، توجه داشته باشید که تغییرات رفتاری ناگهانی و بدون دلیل کودک را، جدی بگیرید. مثلا، تغییر ناگهانی در خلق و خوی کودک (گوشه‌گیر شدن و غمگینی)، تغییر در اشتهای کودک یا خواب (کابوس‌های شبانه یا ترس از خوابیدن در اتاقش در حالی که قبلا اینگونه نبوده)، اینکه کودک ناگهان اعلام می‌کند نمی‌خواهد به مدرسه برود، یا فلان شخص خاص را دیگر، نمی‌خواهد ببیند.
مشکلات جسمانی مثلا تغییر در راه رفتن یا نشستن کودک، وجود آثار ضربه کبودی یا جراحت را بر بدن کودک پیگیری کنید.همیشه سعی کنید خودتان وظیفه نگهداری و مراقبت را از کودکتان انجام دهید و تا حد امکان از واگذار کردن این مسولیت به دیگران امتناع کنید.اگر با چنین اتفاقی مواجه شدید، هیچگاه از ترس بی‌آبرویی از پیگیری قضیه کوتاه نیایید تا مانع درمان بیماران یا مجازات مجرمین نشوید.