کودکم در مهد نمی ماند، چاره چیست؟
کودک سه ساله ای دارم حدود یک هفته است که مهد میبرم ، متاسفانه اصلا باهاش کنار نیومده.
سوال مخاطب نی‌نی‌بان: کودک سه ساله ای دارم حدود یک هفته است که مهد میبرم ، متاسفانه اصلا باهاش کنار نیومده و اونجا به سختی از من جدا میشه و تمام مدتی که اونجاست در حال گریه کردنهو اصلا بازی نمیکنه و همش بیان میکنه که نمیخوام برم مهد و اونجا گرسنه بشم یا خوابم بیاد تو نیستی چیکار کنم و یا اینکه تو بری دلم برات تنگ میشه سوالم این هست بنظر شما آیا باید به مهد بردن ادامه بدم یا این باعث ایجاد اضطراب در کودک هست؟ و اینکه چه راهی رو برای رفتن پیشنهاد میدین؟
پاسخ دکتر پرویز رزاقی، روانشناس خانواده و عضو هیات علمی دانشگاه تربیت مدرس:
دوست عزیز اگر شما خانه دار هستید بهتر است از فرزندتان در خانه نگهداری کنید ولی اگر شاغل هستید باید تکنیک هایی را رعایت کنید:
- فضای داخل مهدکودک طوری باشد که کودک آنجا را دوست داشته باشد.
- ارتباط مربیان مهدکودک با کودکان به گونه ای باشد که اضطراب ها را از آنان دور کنند به طوری که باعث ایجاد امنیت شوند تا کودکان به راحتی بازی کنند و به مهدکودک عادت کنند.
- مادر در خانه میزان حمایت های خود را کمتر کند تا نقش اثر وابستگی اش کمتر شود، خدمات کمتری را برای کودک انجام دهد و مسؤلیت های فرزندش را تا جایی که مقدور است به دیگران مانند همسرش بدهد و خودش را از فرزندش آرام آرام دور کند تا جایی که باعث اضطراب کودک نشود، هدف مادر باید اینجا ایجاد استقلال و توانمندی در فرزندش باشد و اگر کودک دچار دلهره و نگرانی شد مادر خود را به او نزدیک کند و پس از بدست آوردن امنیت روانی و کاهش اضطراب مجدد آرام آرام فرزندش را به سمت استقلال طلبی و بازی های بدون مادر هدایت کند.
- اگر کودک در منزل در حال انجام بازی های تنهایی با اسباب بازی هایش است مادر باید میزان دخالت خود را کمتر کند، بنابراین مادر باید حضور خود را در کنار فرزند کمتر کند و او را به سمت رفتارهای مستقل سوق دهد.
هر چه اینگونه رفتارها بیشتر شود میزان سازگاری فرزند در مهدکودک راحت تر و آسان تر خواهد بود.
- فضای داخل مهدکودک طوری باشد که کودک آنجا را دوست داشته باشد.
- ارتباط مربیان مهدکودک با کودکان به گونه ای باشد که اضطراب ها را از آنان دور کنند به طوری که باعث ایجاد امنیت شوند تا کودکان به راحتی بازی کنند و به مهدکودک عادت کنند.
- مادر در خانه میزان حمایت های خود را کمتر کند تا نقش اثر وابستگی اش کمتر شود، خدمات کمتری را برای کودک انجام دهد و مسؤلیت های فرزندش را تا جایی که مقدور است به دیگران مانند همسرش بدهد و خودش را از فرزندش آرام آرام دور کند تا جایی که باعث اضطراب کودک نشود، هدف مادر باید اینجا ایجاد استقلال و توانمندی در فرزندش باشد و اگر کودک دچار دلهره و نگرانی شد مادر خود را به او نزدیک کند و پس از بدست آوردن امنیت روانی و کاهش اضطراب مجدد آرام آرام فرزندش را به سمت استقلال طلبی و بازی های بدون مادر هدایت کند.
- اگر کودک در منزل در حال انجام بازی های تنهایی با اسباب بازی هایش است مادر باید میزان دخالت خود را کمتر کند، بنابراین مادر باید حضور خود را در کنار فرزند کمتر کند و او را به سمت رفتارهای مستقل سوق دهد.
هر چه اینگونه رفتارها بیشتر شود میزان سازگاری فرزند در مهدکودک راحت تر و آسان تر خواهد بود.
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼