حمایت از تحصیل کودکان، پنج هدف مهم والدین

ما سال تحصیلی جدید را با دفترچه های نو همراه با صفحات سفید و تمیز شروع می کنیم.

ما سال تحصیلی جدید را با دفترچه های نو همراه با صفحات سفید و تمیز شروع می کنیم. بچه ها صبح ها زودتر از خواب بیدار می شوند. سعی میکنیم صبح قبل از اینکه زنگ مدرسه نواخته شود بچه ها را به مدرسه برسانیم و...

اما کم کم داستان های همیشگی شروع می شوند بچه ها شب دیر می خوابند و صبح دیر از خواب بیداری می شوند. کودک دفترش را در مدرسه جا می گذارد و باید با هزار زحمت از یکی از همکلاسی هایش تکالیفش را بپرسد. هر شب ساعت ها وقت صرف بگو مگو و کشمکش بر سر انجام تکالیف می شود درس خواندن ها به شب امتحان می افتد و روی هم رفته به نظر می رسد که به جای پیشرفت در حال پسرفت هستیم.

چگونه میتوانیم سال تحصیلی متفاوتی داشته باشیم؟ چگونه میتوانیم رویای تغییر مثبت را به واقعیت تبدیل کنیم؟ شروع سال تحصیلی برای بچه ها و والدین با دشواری همراه است . از آنجا که هر تغییری میتواند تنش زا ، نگران کننده و آزار دهنده باشد برای بچه ها هم سازگاری با شرایط جدید معلمان ناآشنا و برنامه روزانه فشرده سال تحصیلی نیز مشکل خواهد بود.

بچه ها هنگام خستگی پرخاشگر می شوند با خواهر و برادر خود نزاع میکنند و گاهی ممکن است در خود فروروند. برای والدین هم دشوار است در شرایطی که احساس می کنند اوضاع نامناسب است آرام بمانند و عصبانی نشوند. به جای تسلیم شدن در برابر شرایط موجود بیایید به اهداف دست یافتنی فکر کنیم. اگر با برنامه پیش برویم میتوانیم هنگام کمک به کودکانمان در جهت موفقیت احساس ناامیدی و شکست نکنیم.

1- چشم هایتان را باز نگه دارید:

گاهی که احساس می کنیم کودکمان مشکلی دارد آشفته و نگران می شویم. درست است که امروزه بیشتر ما والدین بسیار پرمشغله هستیم اما کودکی که در خود فرو رفته و اخلاقش تغییر کرده است میخواهد چیزی را به ما بفهماند. برای ما بسیار ساده است که این اطلاعات را نادیده بگیریم و تنها وقتی متوجه موضوع شویم که اوضاع کاملا بحرانی شده است. بعد که به گذشته رجوع میکنیم می بینیم که نشانه ها موجود بودند ولی به قدری مشغول کار خودمان بودیم که به این نشانه ها توجه نکردیم.

اجازه ندهید مشکلات کودکتان بزرگ و حاد شوند. چشمانتان را باز نگه دارید و ببینید که آیا کودکتان غمگین است ، در خود فرو رفته ، از دیگران فاصله میگیرد و یا عصبانی تر از حد معمول است و... تا شما متوجه موضوع شوید نیمی از سال سپری شده و یک مشکل کوچک بدل به معضلی بزرگ شده است که حل آن نیاز به صرف وقت بسیار و تحقیق و تفحص فراوان خواهد داشت و اینکه این وضعیت بسیار آزار دهنده خواهد بود.

۲- ایجاد یک رابطه متقابل با معلمان:

قبل از آنکه کودکتان دچار افت تحصیلی شود به دیدار معلمش بروید بسیاری از والدین معلمان را در تقابل با خود می بینند و فراموش میکنند که ما همه سعی داریم شرایطی را فراهم کنیم تا کودک به نحواحسن رشد کند و تعالی یابد. اگر فکر میکنید کودک مشکلی دارد. بهتر است به دیدار معلم او بروید وسعی کنید با هماهنگی یکدیگر مشکل را حل کنید. قبل از آنکه شکایت خود را نزد مدیر ببرید سعی کنید خودتان مشکل او را حل کنید.

اگر مشکل خاصی در خانه به وجود آمده است منتظر نشوید تا معلم از روی ضعف عملکرد کلاسی و نمرات پایین کودک به آن مشکل پی ببرد و خود مشکل را با معلم در میان بگذارید.

3- سعی کنید مهارت های اجتماعی فرزند خود را ارتقا بخشید:

در سال جدید به فرزند خود کمک کنید تا نه تنها از لحاظ علمی بلکه به لحاظ اجتماعی هم آمادگی لازم را پیدا کند. هدف از رفتن به مدرسه تنها گرفتن نمره بیست نیست بلکه هدف از آن میتواند یادگیری مهارت سازگاری و کنار آمدن با دیگران و ارتقای دوستی ها باشد.

اگر کودک در فضای مدرسه احساس شادی کند به راحتی میتواند بر روی درس هایش تمرکز کرده و پیشرفت کند. چنین کودکی میخواهد که جزئی از مدرسه باشد اما اگر باور کسی صرفا این باشد که مدرسه جای درس خواندن است و نه آموختن مهارت های زندگی اجتماعی متاسفانه باید بگوییم که سخت در اشتباه است.

۴- برای بالابردن سطح اعتماد به نفس فرزند خود تلاش کنید:

وقتی کودک احساس کند که مهارت هایی را آموخته و میتواند روی پای خود بایستد به توانایی خود اعتماد می کند. شما باید مراقب پیشرفت اعتماد به نفس او باشید. کودکان هر ساله باید بتوانند از اینکه مهارت تازه ای را آموخته اند و مطابق با سنشان مسئولیت های جدیدی به آنها محول شده بر خود ببالند.

5- با فرزند خود سخن بگویید:

کودکان نباید از صحبت کردن با والدین ترسی داشته باشند هر قدر موضوع جدی تر باشد و هر قدر خراب کاری او بزرگ باشد کودک نباید نگران این مسئله باشد که والدینش از او متنفر می شوند و یا در را به روی او می بندند. عشق ما باید بی قید و شرط باشد.

درست است که گاهی ممکن است او را تنبیه کنیم و یا از دست او ناراحت شویم اما او باید بداند که ما همیشه در کنار او خواهیم بود و به او عشق می ورزیم. ما والدین او هستیم و اگر او نتواند عشق ما را باور کند پس عشق چه کسی را میتواند باور کند.

منبع: کودک آنلاین