سوال پرسیدن زیاد کودکان، روش مدارا

کودکان موجودات کنجکاوی هستند و این را همه ما می‌دانیم؛ همچنین می‌دانیم که افزایش دانش و آگاهی کودکان از محیط اطرافشان و نیز اشتیاق وسیعشان برای یادگیری همه مسائل ممکن است گاهی از طریق یک پرسش ساده جلوه‌گر شود. کودکانی که مرتب می پرسند چرا ؟ و این پرسش‌ها تا جایی پیش می‌رود که مادر یا پدر دیگر کلافه می‌شود. پس راه چاره چیست؟
مادران می‌دانند که وقتی این پرسش ساده توسط کودک مورد سوء استفاده قرار بگیرد همه چیز را ناراحت‌کننده و زشت جلوه خواهد داد. اغلب اوقات این پرسش ساده تبدیل به یک ابزار جلب توجه یا بدتر از آن، یک ابزار وقت‌کشی در دست کودک بیش فعال دلبندتان می‌شود که مرتب توسط او مورد استفاده قرار می‌گیرد. حالت کتابی این پرسش و در عین حال طبیعت پویای آن می‌تواند مدام اعصاب ما را نشانه بگیرد تا زمانی که کاسه صبر و تحملمان سرریز می‌شود و انفجار عصبانیت ما حتمی است.
این سناریو در میان اکثر والدین بسیار شایع است. در این مطلب به شما کمک می‌کنیم تا کنترل و مدیریت مکالمه با کودک را در اختیار بگیرید و امید است که این عادت مزاحم را در نطفه خفه کنید.

در ابتدا تنها چیزی که به ذهنتان می‌رسد این است که به آن‌ها بگویید سوال پرسیدن را قطع کند و به جای قطع تک تک کلمات ادا شده توسط شما فقط و فقط گوش دهند. شما به شدت می‌خواهید داد و فریاد کنید و اخم‌هایتان در هم رفته است زیرا ساعت ۷:۲۰ صبح است و شما این انتظار را نداشتید که مجبور باشید قوانین جامعه و خدمات و تعاملات جاری در آن را مو به مو برای کسی که حتی نصف حرف‌های شما را هم نمی فهمد توضیح دهید. پس راهکار درست برخورد با این کودکانی که مرتب می پرسند چرا ، چیست؟ راهکار یک مادر موفق در این موضوع را در ادامه بخوانید.
من همین تازگی‌ها بین خودم و کودک ۳ ساله‌ام یک قانون تعیین کرده‌ام مبنی بر اینکه ما فقط و فقط به پرسش‌های کامل او پاسخ خواهیم داد. با این قانون کمتر از قبل حس می‌کنم که در میان پرسش‌های کودک خود گیر افتاده‌ام و بیشتر از قبل قادر هستم تا پاسخ‌های متقاعدکننده به پرسش‌های واقعی او بدهم. گاهی متوجه می‌شوم که او از فرط خستگی از پرسیدن بازایستاده است. مغز و اعصاب من کمتر از قبل به سمت عصبانیت و خستگی می‌رود. در نهایت به خاطر کار همسر مهربانم که تمام طول آن روز خسته‌کننده و بیمارگونه در کنار کودکمان بود احساس می‌کنم که اکنون شیوه صحبت کردن کودکم تغییر کرده است.
این مادر با شواهد داستان‌گونه زنجیره این پرسش‌های کودک را قطع می‌کند.
آن‌ها می‌پرسند: چرا
شما پاسخ می‌دهید: چرا چی؟
آن‌ها می پرسند: چرا به مدرسه می‌روم؟
شما پاسخ می‌دهید: رفتن به مدرسه برای رشد وپرورش تو مهم است.
کودک سخت به این فکر می‌کند که چگونه همین پاسخ شما را تبدیل به پرسش کند.
خودت در این مورد چه فکری می‌کنی؟
مهم‌ترین ایده او این بود که به جای پاسخ به پرسش کودک عبارت پرسشی «خودت در این مورد چه فکری می‌کنی؟» را به کودک تحویل دهیم. این عبارت پرسشی خلاقیت فکری و روش‌های حل مسائل را در ذهن کودک تقویت می‌کند و همینطور به آن‌ها فرصتی می‌دهد تا به نمایش دانسته‌های خود در این موضوع بپردازند.
او همچنین پیشنهاد می‌کند اگر کودکتان سعی در طفره رفتن از پاسخ دارد، به آن‌ها بیاموزید که به طور لفظی با خواسته شما موافقت کنند، سپس اطمینان حاصل کنید که به حرفتان گوش کرده‌اند و بعد اگر هنوز کنجکاو هستند می‌توانند مجددا سوال بپرسند.
شما می‌گویید: لطفا کفش‌هایت را بپوش.
آن‌ها می‌پرسند: چرا؟
شما می‌گویید:
-وقتی من از شما کمک می‌خواهم باید بگویید بله مامان/بله بابا/ باشه. بعد شما می‌توانید از من سوال کنید.
کودک شروع به پوشیدن کفش‌هایش می‌کند.
آن‌ها می‌پرسند: چرا؟
شما پاسخ می‌دهید: چرا چی؟
آن‌ها می‌پرسند: چرا باید کفش‌هایم را بپوشم؟
الف. پاسخ پرسش آن‌ها را بدهید.
ب. همین پرسش را شما از آن‌ها بکنید که چرا فکر می‌کنند باید کفش‌هایشان را بپوشند؟

خودتان همین را امتحان کنید و نتیجه را با ما در میان بگذارید. امیدوار هستیم که این کار به میزان بالایی در زمان و انرژی شما در مواجهه با کودکانی که مرتب می پرسند چرا صرفه‌جویی خواهد کرد. امیدواریم این پیشنهاد بتواند یک مشکل اعصاب خرد کن شما را حل کنند.