تربیت غلط کودکان، هفت راهکار اصلاح آن

اگر به یک کودک در خانه بی احترامی شده باشد، احتمالا او احساسات مشابهی را در مدرسه و جاهای دیگر نشان خواهد داد.

نتیجه ی تربیت غلط والدین بسیار جدی است و ممکن است عواقب طولانی مدت داشته باشد.در ادامه به چند مورد اشاره خواهیم نمود:

1. ارتباط نامناسب با سایر افراد

کودکان با سایرین همانطور برخورد می کنند که والدینشان با آنها برخورد کرده اند. اگر به یک کودک در خانه بی احترامی شده باشد، احتمالا او احساسات مشابهی را در مدرسه و جاهای دیگر نشان خواهد داد. این کودکان در نهایتِ بی علاقگی با دیگر انسان ها برخورد خواهند نمود.

۲. مشکل در ایجاد دوستی و رابطه ی طولانی

این مشکل ممکن است به دلیل اعتماد به نفس پایین یا رفتارهای پرخاشگرانه بوجود آید، که هر دو از سبک استبدادی والدین در تربیت کودک ناشی می شود. مطالعات نشان داده است که وقتی والدین با کودکان خود رابطه ی عاطفی برقرار نکنند، کودکان نمی توانند با سایر افراد جامعه نیز رابطه ی عاطفی برقرار کنند.

3. اضطراب و افسردگی

تحقیقات نشان داده است که کودکانی که والدینشان در زمان خردسالی با آنها رفتار مناسبی نداشته اند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به اضطراب و افسردگی هستند. "والدین بد" بودن برای فرزندان باعث می شود تا آنها نیز در آینده "والدین بدی" باشند.

۴. اختلالات روانشناختی

اگر شما بدرفتاری با فرزندتان را پیشه می کنید، ممکن است آنها در آینده با اختلالات شدید روانی مواجه شوند که ممکن است سالها درمان آن طول بکشد یا اصلا درمان نشود. چنین فرزندی زمانی که به سن بلوغ می رسد به یک فرد ناسازگار در جامعه تبدیل می شود . به مرور زمان منزوی تر شده و در نهایت از جامعه طرد می شود.

5. رفتارهای مجرمانه

برخی از والدین تنبیه بدنی را انتخاب میکنند و تصور می کنند راه دیگری برای تربیت کودکان بازیگوش وجود ندارد. اما، تکرار تنبیه بدنی فیزیکی موجب می شود که کودک تصور کند، هر گونه برخورد فیزیکی با سایر افراد طبیعی است. زمانی که او به سن بلوغ می رسد این باور به یک تمایل غیراخلاقی برای آسیب عمدی به افراد تبدیل می شود.

این عوارض روحی و روانی ممکن است شما را کاملا به وحشت انداخته باشد ولی هیچگاه برای تغییر سبک تربیت فرزندان دیر نیست. در ادامه راهکارهایی به شما پیشنهاد می گردد تا والدین بهتری برای فرزند خود باشید:

1. اصول تربیتی صحیح

شما فقط وظیفه ی نگهداری و حفاظت از کودک را ندارید بلکه موظفید تا درس های زندگی را به او بیاموزید. فراتر از نیازهای مادی او گام بردارید و با آنها یک رابطه ی احساسی برقرار کنید. تمرکزتان بر روی رابطه ای احساسی باشد که قابل کنترل است تا کودک رشد عقلی و روحی سالمی داشته باشد.

2. از فریاد زدن و تنبیه فیزیکی خودداری کنید

کودکان ممکن است در تمایل به شیطتنت و بازیگوشی سرسخت باشند و به احتمال زیاد شما صبر و شکیبایی تان را از دست می دهید. برخی والدین ممکن است این نوع تنبیه و برخوردها را در مقابل خویشاوندان و حتی غربیه ها انجام دهند که بعدا موجب پشیمانی می شود. اگر چه ممکن است بعدا از کودکان عذرخواهی کنند اما متاسفانه ضربه ی روحی که به کودک وارد شده قابل جبران نیست.

یاد بگیرید که چگونه در مقابل شیطنت های کودکتان رفتار معقول تری داشته باشید. برای مثال اگر کودک اسباب بازی خواهرش را شکست، برای او توضیح دهید که چرا رفتار او غلط است و او هرگز نباید به لوازم دیگران آسیب بزند.

3. دلایل دستورهای خود را بگویید

کودکان هدف دستوراتی که به آنها می دهید را نمی دانند به عنوان مثال : "شب ها باید زود به رختخواب بروی". به عنوان یک والدین وظیفه دارید تا دلایل انجام کارها را با زبان ساده برای آنها بازگو کنید. شما نباید در پاسخ به سوال او بگویید: "برای اینکه من می گویم! سوال نپرس فقط به رختخوابت برو!" کودکان به طور معمول تمایل دارند تا با مسائلی که درک نمی کنند مخالفت کنند.

4. قوانین را بعد از صحبت کردن با کودک تنظیم کنید

اگر می خواهید قوانین جدیدی را وضع کنید پیش از آن با کودکتان کمی صحبت کنید. به این ترتیب او کاملا درباره ی عملی که نباید انجام دهد توجیح می شود.از طرفی حرف زدن با کودک باعث می شود که عزت نفس او افزایش یابد و احساس مهم بودن پیدا کند. او درباره ی اشتباهش مسئولیت پذیرتر خواهد شد و از انجام کارهای خلاف قوانین وضع شده منصرف خواهد شد.

5. به کودک حق انتخاب بدهید

قبل از تصمیم گیری برای کودک به او چند گزینه پیشنهاد بدهید و نظر او را بپرسید. این عمل بیشتر برای نوجوانان کاربرد خواهد داشت زیرا در صورتی که نظر آنها را نپرسید احساس پوچی خواهند کرد. برای مثال، بجای نتیجه گیری سریع و بیان عبارت : "تو به یک شیوه ی آموزشی جدید احتیاج داری.فردا آن را تغییر خواهم داد." از عبارت : "به نظر من شیوه ی آموزشی فعلی برای تو مفید نیست، باید آن را فردا تغییر بدهیم؟" استفاده کنید. این عمل بهترین راهکار برای آموزش تصمیم گیری به کودکان است و به او مفهوم مسئولیت پذیر بودن را می آموزد.

6. هنگامی که صحبت می کنند، به آنها گوش دهید

والدین می بایست زمانی که فرزندشان صحبت میکند به او گوش دهند. این حرفها می تواند شامل اتفاقات روز نیز باشد که کاملا بی اهمیت هستند. اما نباید صحبت های او را قطع کنید و یا کار دیگری را برای قطع کردن صحبت های آنان به آنها محول کنید. به عنوان مثال: " من بعدا به صحبت های تو گوش میکنم؛ اما الان برو اتاقت را تمیز کن" . این رفتار باعث ناامیدی او می شود.

هنگامی که فرزندتان راستگو و صادق هستند آنها را تشویق کنید. زمانی که کودکان اجازه حرف زدن پیدا نمی کنند تا حقایق را بازگو کنند، در نهایت به دروغگویی رو می آورند.

7. الگوی مناسبی برای فرزندانتان باشید

رفتارها می توانند بسیار گیراتر از کلمات باشند و شاید بهترین راه برای اینکه کودکتان اهمیت چیزی را درک کند. کودکان عادات سالم را از والدینشان می آموزند و احتمال ترک عاداتی که والدین آنها انجام می دهند، خیلی کم است.

منبع: کودک تک