مقایسه کردن کودکان، چه تاثیراتی دارد؟

مقایسه کردن کودکان معمولا به قصد تحریک کردن کودک برای بهتر شدن عملکرد اش صورت می گیرد. اما این کار یک تاثیر برعکس بر روی کودک می گذارد طوری که کودک احساس حقارت می کند چون به خود باوری او آسیب وارد می شود. روحیه رقابتی در کودک بسیار خوب است اما به آن ها یاد دهید که بهتر بودن آن ها از بقیه می تواند گاهی اوقات مضر هم باشد. چون درمان آسیب های احساسی عمیق که به فرد وارد می شود دشوار است. و منجر به خشونت، خصومت و رنجش و خشم در فرد می شود. تمامی این خصوصیت ها در رشد تدریجی دانش آموز مضر هستند. این همان دلیلی است که چرا والدین باید خیلی محتاط باشند.

چرا والدین بچه هایشان را با بچه های دیگر مقایسه می کنند؟
هر پدر مادری آرزوی این را دارد تا موفقیت های بچه اش را در تمامی زمینه ها ببیند اما کمی بعد متوجه می شوند با مقایسه کردن کودکان هیچ گاه به این آرزو دست نمی یابند. این یک تمرین رایج برای والدین است تا هر تلاشی بکنند تا تکیه گاهی برای عملکرد کودک شان باشند. آن ها احساس می کنند که این تکیه گاه بودن باعث می شود کودک مهارت های یادگیری اش را افزایش دهد اما در عوض باعث اعتماد به سقف کودک می شود.

تنها دلیلی که والدین بچه هایشان را با بقیه مقایسه می کنند این است تا روحیه رقابتی را در کودک شان تحریک کنند. آن ها حس می کنند این راه درستی است تا توانایی ها و استعداد پنهان کودک شان را بیدار کنند تا از دیگران پیشی بگیرند. مقایسه کردن کودکان تنها راهی نیست که بتوان عملکرد بچه ها را به بهترین سمت سوق داد. آن ها باید بفهمند که هر شخصی برای خودش منحصر به فرد است و به او توانایی های خاصی هدیه داده شده است. علاقه و استعداد آن ها در زمینه های مختلف شکوفا می شود. اگر والدین به طور مداوم رنجش و ناراحتی خود را بابت عملکرد ضعیف فرزندشان بیان کنند، شکست خواهند خورد و اعتماد به نفس کودک را از بین می برند. نکات دیگری که والدین باید بدانند در قسمت زیر آمده است:
۱٫هر بچه ای منحصر به فرد است و باید به صورت منحصر به فرد فکر کند
والدین باید زمانی را برای گوش دادن به بچه ها اختصاص دهند. به عنوان انسانی خاص همینکه یاد می گیرند تا در مورد علاقه مندی ها و چیزهایی که دوست ندارند صحبت کنند آن ها فقط باید راهنمایی شوند نه اینکه تحت تاثیر افکار و عقاید والدین شان قرار بگیرند. باید به بچه ها اجازه داده شود خودشان فکر کنند و به طریقی که خود می خواهند تصمیم بگیرند که این چیزی است که آن ها چطور مهارت های اعتماد، احترام و عشق را در خود افزایش می دهند.
۲٫بچه ها اشیا تزئینی نیستند
نباید والدین با بچه ها همانند اشیا و لوازم برخورد کنند. نمی شود با آن ها به عنوان شی برای نمایش دادن در روابط اجتماعی برخورد کرد. با تنظیم اهداف غیرواقعی، آن ها بچه هایشان را استثمار می کنند و برایشان ناامیدی به بار می آورند و زندگی بچه هایشان را نابود می کنند. باید با آن ها با احترام و به عنوان شخصی مستقل برخورد شود و نیاز دارند تا درک شوند و دوست داشته شوند.
۳٫ تحصیل یک التفات خاص نیست اما حق کودک است
بعضی از والدین فکر می کنند اینکه اگر بچه شان را به یک مدرسه گران و خوب بفرستند در حق بچه اشان لطف کرده اند. کسب تحصیل حق کودک است و این مسئولیت والدین است تا شرایط تحصیل را برای بچه ها فراهم کنند. والدین باید بفهمند که هدف اولیه بهترین تحصیل این است تا یک فرد مسئول و خود باور بسازند نه اینکه آن ها را فقط برای به دست آوردن شغل و پول ترغیب کنیم.

تاثیرات منفی مقایسه کردن کودکان
حتی زمانی که والدین می خواهند از مقایسه کردن کودک دست بردارند اما در نهایت باز هم این کار را می کنند. به نظر می رسد این یک رفتار انسانی غیر قابل اجتناب است و والدین لازم است تا از این تمایل اجتناب بورزند. بچه ها واکنش خوبی نسبت به محدودیت های منفی و مقایسه کردن با دیگران نخواهند داشت. و این کار بیشتر آن ها را پایین می کشد. تاثیرات منفی مقایسه کردن در قسمت زیر آورده شده است:
۱٫افزایش رقابت بین خواهر برادرها
اگر شما به عنوان والدین بچه تان را با خواهر برادر کوچک ترش مقایسه کنید این کار باعث افزایش چشم و هم چشمی می شود و ممکن است بچه شما شروع به سر به سر گذاشتن، دعوا کردن یا حتی آسیب زدن به کودک دیگرتان کند و با او با خشونت رفتار کند.
۲٫شروع به کناره گیری کردن می کند
وقتی بچه ای با خواهر برادر، دوستان یا عمو زاده خاله زاده هایش مقایسه می شود احساس بی اعتبار بودن می کند و سعی می کند تا از شما فاصله بگیرد. حتی ممکن است بعد ها هنگامی که بزرگ می شود منجر به مشکلات رشدی یا رفتاری در او شود.
۳٫ باعث سرکوب شدن استعداد هایش می شود
وقتی از استعداد کودک قدردانی نشود و به طور دائم با دیگران مقایسه شود استعداد او شکوفا نخواهد شد و به مرور استعداد و توانایی های بالقوه خود را از دست خواهد داد.
۴٫ باعث گرایش به بی خیالی می شود.
اگر بچه ای متوجه شود دیگران بیشتر از او توسط والدین اش ستوده می شوند او احساس نادیده گرفته شدن می کند و بعد از آن هیچ گاه تلاش نمی کند تا رضایت آن ها را جلب کند.
۵٫ از روابط اجتماعی دوری می کند
اگر بچه ی شما به طور دائم توسط شما شماتت شود و مورد تمسخر قرار بگیرد به مرور زمان در حضور شما از بودن در جمع دوری می کند.
۶٫ باعث کم شدن خود ارزشی اش می شود
وقتی بچه ای با دیگران مقایسه می شود اعتماد به نفس اش خرد می شود. اگر احساس اینکه "من برای هیچ کاری خوب نیستم" در او شکل بگیرد باعث بدتر شدن عملکرد او حتی در آینده می شود.
۷٫ خود باوری او نابود می شود
وقتی بچه ای باور کند که او به اندازه ی کافی برای عملکرد خوب داشتن توانا نیست رشد او مختل می شود. او همیشه فکر خواهد کرد که او هیچ گاه قادر نخواهد بود تا انتظارات والدین اش را برآورده کند.
۸٫ باعث استرس می شود
به عنوان والدین شما نباید بچه ی خود را تحت فشار بگذارید تا احساس کنند باری بر دوش شما هستند. اگر چیزی او را آزار می دهد با صحبت کردن با او دنبال راه حل باشید.

انتقاد منفی یک عامل زیان آور برای رشد و بهبود کودک است. راه های خاصی برای مقایسه مثبت وجود دارد که در قسمت زیر برایتان آورده ایم:
۱٫دادن حمایت و عشق بی قید و شرط
قدردانی از کودک در جمع روحیه کودک را افزایش خواهد داد. کودک باید مورد احترام قرار بگیرد و کلی عشق و حمایت از خانواده اش دریافت کند.
۲٫ انتظارات واقع گرایانه داشته باشید
این اشتباه را نکنید که اهداف دور از واقعیت برای بچه تان داشته باشید. همیشه سعی کنید تا استعدادهای بالقوه ذاتی بچه تان را کشف کنید و به او کمک کنید تا در آن زمینه پیشرفت کنند.
۳٫ از نقاط قوت او قدردانی کنید
هر کاری که بچه شما به خوبی انجام دهد باید سخاوتمندانه مورد تقدیر قرار بگیرد. قدردانی کردن به کودک کمک خواهد کرد تا اعتماد به نفس مواجهه با دنیا را به دست بیاورند.
۴٫به کودک تان کمک کنید تا با ضعف هایش مقابله کند
اگر در مورد نقاط ضعف کودک خود آگاه هستید باید او را حمایت کنید و به او کمک کنید تا بتواند از عهده ی آن ها بر بیاید. البته این کار آسان نیست و می تواند از طریق حمایت و انگیزش بی قید و شرط شما به دست بیاید.
۵٫مقایسه نکنید، بلکه او را محک بزنید
اگر به جای انتقاد کردن با روش های واقعی او را محک بزنید او عملکرد اش را بهتر خواهد کرد. در این مرحله اعتماد به نفس و خود ارزشی بیشترین اهمیت را دارند.
رفتار مقایسه کردن و رقابت کردن بیشتر در میان والدین به نسبت بچه ها رایج تر است. فشار ناروا به خاطر عملکرد کودک باعث پسرفت کودک می شود و نتایج منفی خواهد داشت. شما نباید لذت زندگی کردن را از بچه تان بگیرید و باید به او فضای کافی برای رشد بدهید تا ارزش های خود را اثبات کند. هیچ کسی در همه ی زمینه های ورزشی یا آکادمیک دارای عملکرد کامل و عالی نیست. بنابراین تنها چیزی که کمک کننده است یک مقایسه مثبت است.