مقایسه بچه ها با هم، می دونید دارید چیکار می کنید؟

گهگاه والدین به یکی از فرزندان توجه بیشتری میکنند که این تبعیض میتواند روی خلق و خو و شخصیت ، نگاه ، موفقیت و یا ضعف فرزند اثر بگذارد.

طبیعی است که فرزندان یک خانواده در زندگی با یکدیگر رقابتهایی میکنند. والدین گاهی اوقات می توانند با رفتار شخصی خود سبب افزایش این رقابت ها گردند؛ گرچه اگر به آنها این موضوع گفته شود سریعا منکر آن خواهند شد.

راه دیگری که سبب میشود والدین رقابت میان فرزندان را افزایش دهند این است که صفات خاصی را به آنها نسبت دهند.به طور مثال اگر مادر یکی از فرزندانش را به عنوان پسر باهوشم خطاب کند دیگران احساس میکنند که فرزند دیگر کودن است.این عمل سبب میشود که میان فرزندان حسادت و تنفر ایجاد گردد.

بیشتر بچه ها وقتی درحال خودشناسی و آشنایی نقش خاصشان در خانواده هستند خود را با یکدیگر مقایسه میکنند.در این میان والدین بی خبر و یا ناآگاه با مقایسه ی فرزندان با یکدیگر این عمل را تشدید میکنند.نکته ای که در اینجا قابل ذکر است این است که : ((فرزندان را با هم مقایسه نکنید)).

والدین باید به جای مقایسه ی فرزندان با یکدیگر ((برادرت همیشه کت خود را آویزان میکندچرا تو اینکار را نمیکنی؟)) رفتار درست را به او بیاموزند بگویند عزیزم ، تو باید اینکار را انجام دهی.((من ناراحت میشوم وقتی میبینم کت تو کف زمین افتاده لطفا آن را روی جالباسی آویزان کن)).

مقایسه به دو صورت امکان پذیر است : مثبت و منفی.مثالی که در بالا ذکر شد مقایسه ی منفی بود که به هیچ وجه درست نمیباشد.باید به خاطر داشت که مقایسه ی مثبت گونه هم اصلا بجا و درست نیست.مثلا والدین به جای اینکه فرزند خود را با خواهر یا برادرش مقایسه ی مثبت گونه کنند و بگویند: ((تو نسبت به خواهرت بهتر انشا مینویسی))باید تنها رفتار شایسته ی او را تحسین کنند.مثلا بگویند: (( تو خیلی خوب می نویسی من واقعا به تو افتخار میکنم.))

هر فرزندی با دیگری متفاوت است و مهم است که به صورت متفاوتی با آنها برخورد شود.وقتی که والدین هرفرزندی را به گونه ی متفاوتی می نگرند و با دیگری مقایسه نمیکنند، این عمل سبب ایجاد حالت و حال و هوایی پر از درک و فهم و لذت میگردد که در مقایسه میان فرزندان چنین فضایی هرگز ایجاد نمیگردد.

خانواده هایی که نگران فرزندان و تربیت آنها هستند براین باورند که هیچ چیز در زندگی برای همیشه ادامه پیدا نخواهد کرد.پس رقابت میان فرزندان هم در بیشتر موارد مستمر نخواهد بود.

ارتباطات عوض میشود و همان طور که افراد بالغ میشوند روابط آنها نیز متحول شده و تکامل می یابد و در این میان خواهر و برادرها یادمیگیرند که رفتار بهتری باهم داشته باشندو اختلافشان را فرو نشانند و تفاوت های یکدیگر را پذیرا باشند.

بیشتر بچه هایی که در دوران کودکی همدیگر را تحمل نمیکنند و مرتبا با هم دعوا میکنند سرانجام در دوران بلوغ و بزرگسالی دوستان خوبی برای یکدیگر میگردند.

والدینی که کشمکش ها و رقابت های فرزندان خود را کنترل میکنند و به آنها مهارت هایی را می آموزند که روابط بهتری با هم برقرار کنند ، در واقع نقش خود را به عنوان پدر و مادر به بهترین وجه انجام داده اند.

منبع: کودک آنلاین