رفتار اشتباه والدین، چند مورد شایع

شاید حتی خود آنها متوجه نشوند که در این شرایط چه رشوه‌هایی به فرزندشان می‌دهند تا اینکه شروع به تهدید کردن او می‌کنند، ولی معمولاً هیچ یک مثمرثمر نخواهد بود.
برخی از والدین حتی با وجود تجربه‌های بسیار در زمینه مراقبت از فرزندان، باز هم دچار اشتباهاتی می‌شوند. این مساله طبیعی است، چرا که حتی هشیارترین و دقیق‌ترین پدر و مادرها نیز ممکن است برخی چیزها را فراموش کنند. تمام آن چیزهایی را که برای نوزادتان نیاز دارید، بنویسید و بدون هدف به خرید نروید. اگر برای فرزند اول‌تان خرید می‌کنید، احتمالا نیاز بیشتری به خرید برخی وسایل دارید. گاهی اوقات هنگام خرید گیج و سردرگم می‌شوید و چیزهایی را می‌خرید که شاید هیچ گاه مورد استفاده قرار نگیرند. لباس‌های متعدد، سبد حمل، کری یر، صندلی غذا خوردن و....
شاید برخی افراط‌ها در خرید کردن در مورد فرزند اول کمی طبیعی به نظر برسد، اما این اشتباه را والدینی که برای دفعات دوم و سوم و .... صاحب فرزند می‌شوند نیز می‌کنند؛ در حالی که بسیاری از این وسایل را می‌توان از دیگران قرض گرفت. مثلاً فرزند خواهر یا دوست‌تان بزرگ شده است و دیگر استفاده‌ای از کالسکه‌اش نمی‌کند و شما می‌توانید از آن برای فرزند خردسال‌تان استفاده کنید. بسیاری از خریدهای مادر این گونه مواقع نه تنها هدر دادن مبالغ زیادی پول است، بلکه باید در فکر فضا و مکان کافی برای نگهداری آنها نیز بود. اگر در این زمنیه تجربه کافی ندارید، می‌توانید از یک مادر مجرب سوال و فهرستی از تمام چیزهایی که واقعا مورد استفاده قرار می‌گیرند، تهیه کنید و یا با توجه به موقعیتی که دارید خرید کنید، مثلاً اگر معمولاً از اتومبیل استفاده می‌کنید، نیاز مبرم به خرید کالسکه ندارید.

درست کردن حجم زیاد غذا برای خردسالانی با شکم‌های کوچک
شاید تقریبا تمام مادرها دچار این اشتباه شده‌اند، ولی در برخی از مادرها این کار به یک عادت تبدیل شده است. این بیشتر در مواقعی پیش می‌آید که مادر برای کودکش غذایی جداگانه تهیه می‌کند و به همین دلیل حجم آن غذا بیشتر از حد نیاز فرزندش می‌شود. معمولاً کودکانی که به همراه سایر افراد خانواده سر میز غذا می‌نشینند و از همان غذاها می‌خورند، چنین اشتباهاتی را برای والدین خود ایجاد نمی کنند. بسیاری از متخصصان معتقدند درست کردن غذای جداگانه برای کودکان باعث می‌شود که آنها در آینده اشتهای کمتری به غذا خوردن داشته باشند و حتی شاید زمانی که باید در کنار سایرین بنشینند و غذا بخورند، این کار را انجام ندهند و مادر مجبور شود غذای جداگانه‌ای برای آنها تهیه کند.

تلاش برای آرام کردن حتی یک کودک کج خلق و عصبانی
هیس هیس! دیگه بسه! نق نزن! خواهش می‌کنم! و ....
به نظر می‌رسد این مقاومت‌های کودک بدخلق و اصرار مادر و پدر برای آرام کردنش، مخصوصاً در جاهای شلوغ، تمامی ندارد و حتما شما نیز گاهی اوقات شاهد چنین صحنه‌هایی بوده‌اید، اما این تلاش برای آرام کردن کودک لجباز دو ساله تقریبا بی‌نتیجه است؛ بنابراین به همه والدین در چنین مواقعی توصیه می‌شود که از این تلاش بیهوده دست بردارند. شاید حتی خود آنها متوجه نشوند که در این شرایط چه رشوه‌هایی به فرزندشان می‌دهند تا اینکه شروع به تهدید کردن او می‌کنند، ولی معمولاً هیچ یک مثمرثمر نخواهد بود. در این حالت فقط باید یک کار اساسی انجام دهید: او را به حال خودش رها کنید. نه او را به جایی خلوت ببرید تا آرامش کنید و نه اینکه به او قول خرید چیز خاصی را بدهید. کودکان خردسال ناقلا می‌دانند که در جمع‌ها و شلوغی‌ها بهتر می‌توانند به خواسته‌های‌شان برسند. آنها متوجه شده‌اند که توجه شما به درخواست‌های آنها در چنین شرایطی تغییر می‌کند و شما با بدخلقی آنها دستپاچه می‌شوید و حتی برای آرام کردن به آنها باج می‌دهید.

توضیح دادن بیش از اندازه
کودک شما استحقاق این را دارد که به یک توضیح خوب و کامل در برابر درخواست‌ها و سوالاتش برسد. مثلاً وقتی که از شما می‌پرسد چرا باید حتماً زود بخوابد؟ از شما یک جواب قابل قبول می‌خواهد. بسیاری از توضیحات والدین به فرزندان‌شان اضافی و البته در اغلب مواقع خارج از محدوده درک آنها است. در واقع چند سال طول می‌کشد تا آنها به این مرحله برسند و بتوانند تمام توضیحات و حرف‌های شما را درک کنند. توضیح مفصل و طولانی برخی مواقع راه فراری است از نه گفتن به کودک. یعنی شما به کودک می‌خواهید نه بگویید ولی عذاب وجدان دارید و شروع به توضیح دادن‌های افراطی می‌کنید. ولی برای کودکان نیز لازم است که گاهی اوقات ناراحت ، ناامید و یا عصبانی شوند. وظیفه ما این است که به آنها کمک کنیم از این احساسات دوری نکنند، بلکه آنها را نیز حس کنند. پاسخ‌های کوتاه و مستقیم معمولاً برای کودکان زیر پنج سال کمتر استرس به دنبال دارد. بهتر است در این شرایط از جزئیات استفاده نکنید تا به هر نحوی که شده آنها را شاد و خوشحال نگه دارید، بلکه باید آنها را با سایر احساسات نیز آشنا سازید.

کودکان را بیش از حد مشغول و سرگرم نگه داشتن
کلاس فوتبال، بلافاصله کلاس موسیقی، کلاس زبان، نقاشی، هنر و کاردستی و .... بهتر است بگذارید در ساعاتی از روز استراحت کند و هر کاری که دوست دارد انجام دهد. بگذارید فرزندتان احساس آزادی کرده و با خلاقیت بازی کند، آنها در این سنین به این نحوه بازی کردن و سرگرمی بیشتر نیاز دارند، چرا که همین فعالیت‌ها و بازی‌های ساده و آزادانه «خود» آنها را می‌سازد. آموزش مهارت‌های اجتماعی مهم است، ولی احساس آرامش و راحتی نیز به همان اندازه اهمیت دارد.

جست‌وجو در اینترنت برای گرفتن اطلاعات پزشکی
بسیاری از افراد گاه در این دام افتاده‌اند. با چند کلیک ساده برای یافتن پاسخ علمی به سوالاتی که مربوط به سلامت فرزندتان است، گاه دچار اشتباهاتی بزرگ می‌شوید. اینترنت منبع اطلاع رسانی خوبی است، اما گاهی اوقات برخی از سایت‌های آن شما را فریب می‌دهند. ابتدا به یاد داشته باشید که بین یک دلیل محتمل و یک دلیل ممکن تفاوت بسیاری است و این تفاوت در سایت‌های پزشکی پنهان می‌ماند، البته در میان این سایت‌ها به تعدادی از آنها می‌توان اعتماد کرد.

دارو دادن به کودکان به صورت نادرست
در کابینت آشپزخانه تعداد زیادی دارو نگهداری می‌کنید. روی آنها برچسب کوچکی است که برخی اطلاعات ضروری را به شما می‌دهد. آخرین باری که به پزشک متخصص فرزندتان مراجعه کردید و کودک‌تان را وزن کردید، آن را یادداشت و ثبت نکردید و حالا دقیقا نمی‌دانید که وزن او چقدر است. فراموش کرده‌اید که استاندارد لازم از یک داروی خاص با توجه به وزن کودک‌تان، چقدر بوده است و به طور کلی نمی‌دانید باید چقدر به او دارو بدهید و به این ترتیب دچار اشتباه می‌شوید. این اشتباهات را بسیاری از والدین انجام داده‌اند. دستورالعمل‌ها فراموش می‌شوند، ولی می‌توان به برچسب آنها توجه کرد. برخی نکات و تذکرات روی آنها قید شده است و شما می‌توانید از آنها کمک بگیرید و در واقع جدی‌تر و ضروری‌تر دوباره با پزشک صحبت کنید و نظر او را جویا شوید.