جوش بدن در کودکان، خارش شناگران چیست؟

اگر بدن فرزندتان بعد از بازی در یک پهنهٔ آب شیرین یا آب شور پوشیده از جوش‌های قرمز شده اﺳت، احتمالاً به خارش شناگران که درماتیت ﺳﺮﮐﺮی نیزنامیده می‌شود مبتلا شده اﺳت. در این مطلب می‌توانید با خارش شناگر در بچه‌ها، دلایل، عوامل و درمان این خارش آشنا شوید.

خارش شناگران و دلایل آن در کودک
بدن کودکان، به ویژه خردسالان کوچک می‌تواند بعد از بازی در آب شیرین یا آب شور، پر از جوش‌های قرمز شود که به نام خارش شناگران شناخته می‌شود. این جوش‌ها واکنشی آلرژیک به لارو یا همان نوزاد یک کرم انگلی بسیار کوچک است که در برخی از پهنه‌های آبی وجود دارد. اگرچه این انگل روی بدن حلزون‌ها و پرندگانی مثل اردک، غاز، خروس و جوندگانی مثل موش صحرایی زندگی می‌کنند و نه انسان‌ها، اما لارو آن به داخل پوست انسان نقب می‌زند و سپس می‌میرد.
کودکان کوچک و خردسال بیشتر مستعد ابتلا به خارش شناگران هستند، زیرا آنها غالباً در آبهای کم‌عمقی که لاروها معمولاً در آنها یافت می‌شوند شنا می‌کنند. اهمچنین گر شما با کودکتان در آب‌های کم‌عمق بازی کنید، خود شما نیز بیشتر از افرادی که در آب‌های عمیق شنا می‌کنند مستعد ابتلا به آن هستید. همچنین اگرچه آلوده شدن به یک انگل ناخوشایند به نظر می‌رسد، اما هیچ آسیبی به کودک شما نمی‌رساند، چون لارو به لایهٔ اول پوست نفوذ می‌کند، اما نمی‌تواند از آن جلوتر برود و راش این انگل هم واگیردار نیست.

علائم خارش شناگر در کودک
کودک ممکن است پس از بودن در یک آب آلوده، احساس مورمور، سوزش یا خارش داشته باشد. سپس، حداکثر در عرض ۱۲ ساعت و اغلب در فاصلهٔ چند دقیقه، جوش‌های قرمز کوچکی روی پوستش ظاهر می‌شود که ممکن است در نهایت تاول بزنند. احتمالاً راش ناشی از این عارضه را فقط روی قسمتی از پوست کودک که توسط مایو پوشانده نشده بوده است، مشاهده خواهید کرد. راش و خارش بدون درمان رفع خواهد شد، اما ممکن است یک هفته طول بکشد.
اما چه نوع آبی آلوده به این انگل است؟ یا آیا خارش شناگران خطرناک است؟ اینها سؤالاتی است که والدین نگران در مورد این عارضه می‌پرسند. برای جواب و در رابطه با آب‌ها باید گفت، انگلی که باعث خارش شناگران می‌شود می‌تواند در آب‌های شیرین یا شور دریاچه‌ها، آب‌گیرها یا اقیانوس‌ها و در هر نقطه‌ای از جهان زندگی کند. این انگل در نقاط مختلف به صورت پراکنده‌ای ظاهر می‌شود، اما در نقاط خاصی و مناطق ساحلی مشکل‌ساز است.

درمان خارش شناگران در کودک
متأسفانه، کار زیادی نیست که بتوانید برای رفع سریع‌تر این بثورات انجام دهید، اما می‌توانید اقداماتی را برای کاهش خارش کودک و جلوگیری از خاراندن آن توسط او انجام دهید که برخی از آنها شامل موارد زیر است:
- برای تسکین خارش، جوش‌شیرین، نمک اپسوم یا سولفات دومنیزی ار به آب وان هنگام حمام کودک اضافه کنید.
- همچنین می‌توانید کمی لوسیون کالامین یا خمیر جوش‌شیرین و آب را به راش کودک بزنید.
- اضافه کردن محلول حمام بلغور جو دوسر کلوئیدی به وان حمام کودک هم مفید است ولی پیدا کردنش شاید ساده نباشد.
- از خاراندن پوست توسط فرزندتان ممانعت کنید، زیرا هرچه بیشتر راش را بخاراند، بیشتر احتمال دارد که پوستش را ببرد و باعث یک عفونت باکتریایی مانند زردزخم بشود.
- بازداشتن کودک از خاراندن پوستش کار دشواری است، به ویژه در طول شب، اما کوتاه نگه داشتن‌ ناخن‌های او به جلوگیری از مشکل کمک خواهد کرد.
- اگر کودکتان تحمل کند، پوشاندن دستکش یا جوراب‌های کوچک به دست‌هایش در جلوگیری از خاراندن پوست مؤثر خواهد بود.
- در طول روز هم مراقب کودک باشید تا مطمئن شوید که پوستش را نمی‌خراشد یعنی به شکلی حواسش را مدام پرت کنید.

زمان مراجعه به پزشک برای خارش شناگر در کودک
پزشک کودکتان ممکن است بخواهد از بروز راش مطلع شود و اگر شما پرسشی در مورد نوع راش داشته باشید یا اگر به نظر برسد که این حساسیت و راش عفونی شده است، باز هم پزشک باید به آن نگاه کند. علائم عفونت شامل ترشح، چرک، رگه‌های قرمز یا تب است. اگر راش واقعاً شدید باشد، پزشک ممکن است یک آنتی‌هیستامین یا داروهای دیگری را برای کاهش خارش تجویز کند.
اما آیا ممکن است کودکی این راش را بیش از یک بار بگیرد؟ باید گفت بله و در حقیقت، خارش شناگران یکی از عارضه‌هایی است که مانند راش پیچک سمی یک پاسخ ایمنی فزاینده ایجاد می‌کند، یعنی با هر بار قرارگیری در معرض محرک، واکنش سیستم ایمنی بدن کودک نسبت به آن قوی‌تر می‌شود، بنابراین اگر کودک شما یک بار دیگر در معرض عامل محرک قرار گیرد، احتمالاً التهاب و خارش آن بدتر و در بار سوم، از آن هم بیشتر خواهد بود.

پیشگیری از ابتلای کودک به خارش شناگران
به غیر از دور ماندن از آب‌های آلوده، راه قطعی و مطمئنی برای جلوگیری از ابتلا به این راش وجود ندارد، اما بعضی از والدین می‌گویند که مالیدن تند و سریع بدن کودک با حوله پس از بیرون آمدن از آب، به جلوگیری از آن کمک می‌کند. این ادعا منطقی است، زیرا لاروها در واقع زمانی شروع به نقب زدن می‌کنند که آب در حال تبخیر از روی پوست است و نه زمانی که کودک در آب غوطه‌ور است. به‌طورکلی، برخی از راه‌های پیشگیری از این عارضه می‌تواند شامل موراد زیر باشد:
- منطقهٔ شنای کودکان را با احتیاط انتخاب کنید.
- بعد از بیرون آمدن کودک از آب، بلافاصله بدنش را خشک کنید یا بهتر است با آب تمیز بشویید و سپس خشکش کنید.
- هنگام شنا به بدن کودک کرم ضدآفتابِ ضدآب بزنید.
- به کودکتان یاد بدهید جایی که اردک و غازها هستند شنا نکند، اما نه به شکلی که از پرنده‌ها بترسد یا بدش بیاید، بلکه مسئله را به شکلی زیباتر و منطقی برایش توضیح بدهید.
برای این مورد آخر می‌توانید مثلاً بگویید به دلیل تفاوت سلامت بدن پرندگان و ما، ممکن است ما و آنها یکدیگر را به شکلی بیمار کنیم، پس بهتر است تا از سلامت هر موجودی اطلاع کافی نداریم، به او زیاد دست نزنیم و بعد از دست زدن به او هم دست‌هایمتان را تمیز با آب گرم و صابون بشوییم، فقط مراقب باشید که این ویژگی کودکتان تبدیل به وسواس در کودک نشود، چون در هر حال، چگونگی رفتار بچه‌هایمان در آینده به شکل رفتار ما با آنها برمی‌گردد.
شما همچنین می‌توانید با مرکز بهداشت محلی خود تماس بگیرید تا در مورد شیوع این راش در منطقهٔ محل زندگی‌تان اطلاعات کسب کنید. اگر می‌دانید که منطقه‌ای که به آنجا سفر کرده‌اید یا در آن زندگی می‌کنید به این لاروها آلوده شده است، فرزندتان را فعلاً به ساحل نبرید تا از برزو این مشکل جلوگیری شود.