توانایی های ذهنی کودکان، پی سی بی و تاثیر آن چیست؟

دی اکسین یک فرآوردۀ سمی است که از طریق فرآیندهای صنعتی تولید می شود، مثل سوزاندن زباله های شهری و بیمارستانی، ماده ای که برای سفید کردن کاغذ به کار می رود. دی اکسین عمدتاً از راه مواد غذایی وارد بدن می شود. دی اکسین کارکرد غدد درون ریز را مختل می کند.
مطالعاتی نیز که بر روی حیوان ها انجام شده اند نشان می دهند که دی اکسین تولید هورمون های مختلف را مختل می کند. به همین دلیل، جامعۀ علمی به شدت نگران آثار مخرب دی اسین است. آثار مخرب دی اکسین در هورمون ها آنقدر شدید است که می تواند به رشد مغز آسیب جدی بزند.
دی اکسین وقتی مانند جیوه در هوا منتشر شود می تواند از راه ذرات معلق در هوا، حتی تا هزاران کیلومتر دورتر، پخش شود. سرانجام این ذرات معلق روی مزارع و آب ها می نشینند و از این راه وارد مواد غذایی می شوند.
پی سی از راه پوست جذب می شود، مثلاً از راه تماس پوست با خاک آلوده اما عمدتاً از راه مصرف مواد غذایی وارد بدن انسان ها می شود. از طرف دیگر، دی اکسین به سادگی از راه پوست جذب نمی شود اما از راه مواد غذایی وارد بدن می شود.
با وجود این، استفاده از محصولاتی که در آنها آثار دی اکسین وجود دارد نگران کننده است، مثل پوشک که بسیاری از کودکان در سه سال اول زندگی استفاده می کنند و نوار بهداشتی که زنان استفاده می کنند.
وقتی که پی سی بی وارد بدن می شود، در چربی بدن ذخیره می شود و همان جا می ماند و به تدریج انباشته می شود. به همین دلیل، افراد مسن میزان بیشتری پی سی بی دارند. متاسفانه هیچ راهی برای رهایی از این مادۀ سمی وجود ندارد. تنها کاری که می توانیم بکنیم این است که نگذاریم وارد بدن ما شود.

شیر مادر حاوی پی سی بی است
به دلیل اینکه پی سی بی و دی اکسین در چربی ذخیره می شوند و از راه چربی انتقال می یابند، نه تنها از مادر به جنین منتقل می شوند، بلکه در دورۀ کودکی نیز از راه شیر مادر به کودک انتقال می یابند.
وقتی که این مواد سمی در بافت چربی مثل پستان انباشته شدند، کودک شیرخوار در آغاز زندگی اش با مقدار زیادی مواد سمی روبه رو می شود که در بافت چربی پستان مادرش انباشته شده است.
میمون هایی که در دورۀ جنینی در معرض دی اکسین قرار گرفته بودند بعدها دچار ناتوانی یادگیری شدید شدند. بچه میمون هایی که از تولد تا ۵ ماهگی از شیر انسان که حاوی پی سی بی بود تغذیه کرده بودند دچار ناتوانی یادگیری شدند و اختلال های رفتاری نشان دادند.
دکتر آرنولد شیکتر که پزشک برجسته و مشاور سازمان بهداشت جهانی است می گوید: کودک شیرخوار به طور متوسط فقط ظرف شش ماه از طریق شیر مادر حداکثر مقدار مجاز دی اکسین در تمام عمر را وارد بدن خود می کند، زیرا دی اکسین در شیر مادر که بسیار پر چرب است انباشته می شود.
دکتر شیکتر معتقد است که حتی مقدار بسیار جزئی از این مادۀ سمی ممکن است در رشد طبیعی مغز اختلال ایجاد کند. همچنین اعتقاد دارد که می توان با خوردن غذاهای کم چرب، مثل میوه ها و سبزیجات و پرهیز از غذاهای چرب از پی سی بی و دی اکسین اجتناب کرد زیرا این دو مادۀ سمی در غذاهای چرب انباشته می شوند.
نتایج پژوهش های آنها نشان می دهد که همۀ غذاهای چرب حاوی دی اکسین هستند که فراتر از حد مجاز است. سبزیجات و میوه ها نیز حاوی دی اکسین هستند اما مقدار دی اکسین آنها بسیار کمتر از دی اکسین موجود در غذاهای چرب است.
پژوهشی که در سال ۲۰۰۱ انجام شد نشان داد بزرگسالانی که میزان پی سی بی در خون آنها بالا بود مشکلات یادگیری و رفتاری بیشتری داشتند.
مزایای تغذیه با شیر مادر هنوز بیشتر از خطر پی سی بی و دی اکسین موجود در آن است. عناصر سودمند زیادی در شیر مادر وجود دارد، مثل پروتئین های تقویت کنندۀ سیستم ایمنی که حتی در بهترین شیرخشک ها هم نیز وجود ندارند.
با وجود این، بهتر است تا جایی که امکان دارد در معرض این مواد سمی قرار نگیریم. محدود کردن مصرف ماهی راه مناسبی برای کاهش دی اکسین، پی سی بی و جیوه در بدن کودکان است.
پوشک های بدون دی اکسین کمی گران هستند اما در بیشتر فروشگاه ها عرضه می شوند. اگر واقعاً دوست دار محیط زیست هستید به جای پوشک از کهنه استفاده کنید، زیرا کودک در معرض دی اکسین قرار نمی گیرد و محیط زیست نیز آلوده نمی شود.