شیوه فرزندپروری در والدین، چگونه ثابت قدم باشیم؟

بزرگترین مسبب و علت مشکلات انضباطی بچه ها، فرزندپروری بی ثبات و ناهماهنگ والدین است. اگر مقررات والدین هر روز به شیوه ای غیرقابل پیش بینی تغییر کند، یا اگر گاهی اِعمال بشود و گاهی نشود، آنگاه رفتار ناشایست کودکان را باید خطای والدین دانست.
آسان ترین راه و روش کودک برای یادگیری رفتار شایسته این است که آن رفتار برایش عادت شود و بدون فکر و تامل آن را انجام دهد. این آموزش را به شرطی می توانید انجام دهید که در آموزش و پرورش ثابت قدم باشید.
در زمینۀ انضباط، والدین از آن همه تنبیه و تشویق و توضیحات صبورانه فرسوده اند؛ البته اینها ابزار های مهم انضباط و رفتار شایستۀ کودکان اند. اما مهم ترین ابزار انضباطی، ثابت قدم بودن است.
هرچند هوشیارترین دیکتاتور دنیا باشید، یا خواستنی جایزه ها را در اختیار داشته باشید، یا از صبوری لازم نیز برخوردار باشید، با این همه اگر ثابت قدم نباشید نمی توانید رفتارهای شایسته ای در فرزندتان ایجاد کنید.
مهم نیست که برای تاثیرگذاری بر رفتار فرزندتان از پاداش دادن در مقابل هر عمل مناسب و یا متقاعد کردن او، کدامیک را به کار می برید، نکتۀ پر اهمیت این است که همواره و پیوسته مقررات و انتظاراتتان اِعمال شود.
اگر مقرات شما می گوید فرزند چهار ساله تان باید پس از بازی، اسباب بازی هایش را جمع کند و جای معینی بگذارد، اما فقط در شرایطی آن را اعمال کنید که حالات روحی شما اقتضا کند، در آن صورت نمی توانید انتظار داشته باشید که این کار را به طور منظم انجام بدهد.
او مواردی را شناسایی خواهد کرد که در شرایطی باشید که نظم و ترتیب از او بخواهید. بنابراین آن را به صورت اصل همیشگی نخواهد شناخت.
اگر می خواهید فرزندان پنج و شش ساله تان یکدیگر را کتک نزنند، باید پیوسته و همواره آنها را از دعوا منع کنید. اگر فقط وقتی سردرد دارید یا نزاعشان خیلی آزار دهنده است مانعشان شوید، تلاش شما بی تاثیر خواهد بود. اگر می خواهید آنها همواره از این رفتار خودداری کنند، باید هر بار که شروع به دعوا می کنند وارد شوید و اقدام کنید.
اگر انتظار دارید فرزند ده ساله تان هر روز به محض رسیدن به خانه، به شما در محل کارتان تلفن کند، به شرطی این انتظار شما را برآورده خواهد ساخت که در هیچ شرایطی حتی هفته ای یک بار هم نتواند از این مقررات سرباز زند.
اگر به فرزند دوازده ساله تان گفته اید می تواند روزی یک ساعت از اینترنت استفاده کند، نگذارید این مهلت بدون برنامۀ شما به تدریج افزایش یابد.
اگر به فرزند نوجوانتان که تازه گواهینامۀ رانندگی اش را گرفته گفته اید که مدت شش ماه نباید در جوار و کنار دوستانش رانندگی کند (و راستی چه فکر خوبی است، زیرا سرنشین های نوجوان احتمال تصادف رانندۀ بی تجربه را افزایش می دهند)، نباید دوستانش را که خودتان دوستشان دارید استثنا کنید، اما در مورد نوجوان غریبه بخواهید مقررات را اجرا کند.
چه بسیار پدر و مادری که بدون اینکه خودش آگاه باشد رفتارش متغیر و بی ثبات است. اگر در مورد مسائل انضباطی فرزند خود دچار مشکل می شوید، اولین کاری که باید انجام دهید این است که به عقب برگردید و از خود بپرسید آیا مشکل از بی ثباتی خودتان نیست؛ این امکان را قبل از سایر عوامل بررسی کنید.
پرورش ناهمگون و نایکنواخت کودکان علل فراوان دارد، ولی احتمالاً مهم ترین آنها فشارهای عصبی است. وقتی دستخوش فشار عصبی باشید (صرف نظر از منشاء آن) به سادگی از موازین فرزند پروری دور می شوید.
به ویژه وقتی تغییری عمده و مهم را از سر می گذرانید: مثلاً جدایی، طلاق، ازدواج مجدد، یا تغییر مکان مهم یا وقتی خانواده از نظر مالی گرفتار تنگنا است.
اگر خانوادۀ شما یکی از این تغییرات را از سر می گذراند برای اینکه در رفتار با فرزندان ثابت قدم بمانید باید تلاش مضاعف به کار ببرید.
مشاهدۀ تلاش بچه ها در اصلاح رفتار نادرست خود هنگامی که والدینشان برای اِعمال مقررات خود تلاش آگاهانه می کنند اعجاب آور است.
اگر به سختی می توانید فرزندتان را وادارید که از خواسته های شما پیروی کند، معمولاً طی فقط چند هفته می توان با پیاده کردن انضباط یکنواخت و روشن در محیط خانۀ خود، پیشرفت شگرفی ایجاد کرد.