اشتباهات تربیتی والدین، رایج ترین و موثرترین ها

شاید قبول این موضوع که گاه اشتباهات تربیتی والدین موجب بروز رفتارهای نامناسب در کودکان می شود، شما را به این فکر وا بدارد که به دنبال بهترین روش فرزندپروری باشید. در نظر گرفتن سن تربیت کودک و تغییراتی که لازم است در هر دوره ای در برخوردتان با او بدهید، بسیار حائز اهمیت است. اگر کودکتان از شما سرپیچی می‌کند یا رفتارهای ناهنجار از خود نشان می‌دهد؛ بهتر است بیاندیشید که چه اصولی را در تربیت کودک خود به کار بسته‌اید. کودکان به توجه و جهت‌گیری منظم نیاز دارند. بسیاری از والدین در تربیت فرزندان خود ناخواسته دچار اشتباهاتی می‌شوند و آسیب‌های رفتاری و اخلاقی به فرزندان خود وارد می‌کنند. با آگاهی از این اشتباهات می‌توانید تا جد زیادی از آن‌ها جلوگیری کنید. در ادامه مهم‌ترین و رایج‌ترین اشتباهات تربیتی والدین را شرح داده‌ایم.

تهدید کردن کودک
با تهدیدهای مداوم کودک خود، در ناخودآگاه او استرس نهفته‌ای را وارد می کنید. از طرفی زمانی که کودک را تهدید به تنبیه می‌کنید اما هیچ‌وقت عواقب کارش را به او نشان نمی‌دهید، کودک حرف‌های شما را باور نمی‌کند ‌و به او شهامت می‌دهید تا بار دیگر اشتباهش را تکرار کند. تهدید به تنبیه روشی نامناسب و بدون نتیجه در کنترل و مهار رفتار کودک است. زمانی که کار اشتباهی از او سر می‌زند تنبیهی متناسب با رفتار در نظر بگیرید و حتما آن را عملی کنید. برای اطلاع از روش های مناسب تنبیه کودکان کلیک کنید.

دوگانگی در تربیت فرزند
مهم است نسبت به اصول تربیتی فرزندتان با همسرتان هماهنگ باشید. زمانی که دو روش تربیتی را در پیش بگیرید کودک سردرگم می‌شود و احتمالا بدرفتاری او افزایش می‌یابد. اگر شما بسیار سخت‌گیر هستید و همسرتان بیش از حد سعل‌گیر؛ پس تعجب نکنید اگر فرزندتان ظرف غذایش را پرت می‌کند، وسایلش را زمین می‌ریزد و یا تکالیفش را انجام نمی‌دهد. در مورد تربیت فرزندتان با همسرتان صحبت کنید و به توافق برسید. مشاوره کودک به شما و همسرتان کمک می کند تا به یک وجه اشتراک برسید.

رشوه دادن به کودک از اشتباهات رایج
رشوه دادن به کودک همواره با شکست همراه است. روشی که در آن جهت انجام کار خوب و یا انجام ندادن کار بد پاداش داده می‌شود. کودک با این روش شرطی می‌شود که حتی برای انجام وظایفش نیز باید پاداش دریافت کند؛ این مسئله در آینده مشکل ساز خواهد شد. همچنین این مدل تربیتی باعث می‌شود کودک تنها برای به دست‌آوردن اهداف کوتاه‌مدت کاری را انجام دهد، اما به ندرت دست به کوشش و تلاش می‌زند.
رشوه دادن به کودک می‌فهماند که نسبت به توانایی‌های او شک دارید. پاداش‌هایی که به صورت رشوه به کودک داده می‌شوند اشکالات اخلاقی زیادی دارند. پاداش را بدون انتظار و زمانی که از قبل اعلام نکرده‌اید در اختیار کودک قرار دهید. جایزه باید نشانه‌ی قدردانی و تشکر والدین نسبت به شخصیت کودک باشد. برای اطلاع از روش های صحیح تشویق کودکان کلیک کنید.

فحاشی کردن و داد زدن تربیتی نامناسب
نسبت دادن القاب نادرست از جمله خنگ، کودن، احمق، بی‌عرضه و... به کودکان، آن‌ها را دچار مشکلات عاطفی و رفتاری می‌کند. کودکان نسبت به این مسئله بسیار حساس هستند. گاهی والدین این القاب را برای نشان دادن خشم خود به کار می‌برند اما تمام این اسامی کار را بدتر می‌کند. حتی بدون منظور و به شوخی نیز کودک خود را کودن خطاب نکنید. هر کودکی نیاز به امنیت روانی دارد و در وهله‌ی اول والدین باید این امنیت را برای کودک فراهم کنند. فحاشی، داد و فریاد، سرزنش مداوم، لجبازی، بددهنی، مشاجره امنیت روانی را از کودک می‌گیرد. در این صورت اضطراب در کودک بالا می‌رود، احترام بین والدین و فرزندان از بین می‌رود و اقتدار والدین برای کودکان فرو می‌ریزد؛ برای اطلاع از دیگر عوارض داد زدن سر کودک کلیک کنید.

تنبیه فیزیکی کودک
هر والدی خواسته یا ناخواسته کودک خود را حداقل برای یک‌بار کتک زده‌است. درک آثار تنبیه بدنی کودکان چندان دشواری نیست. کودکی که مدام از والدین خود کتک می‌خورد در برابر درد مقاوم می‌شود و همچنان به رفتارهای بد خود ادامه می‌دهد؛ چرا که دیگر حساسیتی نسبت به درد تنبیه ندارد. کتک زدن و تنبیه بدنی اثرات مخربی را بر روان کودک نیز به‌جا می‌گذارد. شما با تنبیه بدنی کودک‌تان باعث می‌شوید حس انتقام‌جویی و روحیه خصمانه در او پرورش یابد.
هر آنچه که شما در مورد فرزندتان اعمال می‌کنید آن‌ها نیز می‌آموزند و در آینده به طور ناخودآگاه نسبت به فرزندان خود اعمال می‌کنند. هر ضربه‌ای که به فرزندتان می‌زنید ارتباط صمیمی و احترام بین خود و کودکتان را از بین می‌برید. تنبیه بدنی به ویژه در جمع باعث تحقیر شخصیت کودک می‌شود. تنبیه باید متناسب با عمل کودک باشد برای مثال او را به مدت دو روز از دیدن برنامه تلویزیونی مورد علاقه‌اش منع کنید و یا اسباب بازی مورد علاقه‌اش را بدون دعوا و مشاجره برای یک روز از او بگیرید. تنبیه باید به صورتی باشد که هم تاثیرگذار باشد و هم موجب تحقیر کودک نشود.

نشان‌ دادن فیلم ترسناک به کودک
گاه والدینی را می‌بینیم که به کودک خود اجازه می‌دهند فیلم‌های ترسناک ببیند و از نظرشان شجاع بارمی‌آیند. کودکان نسبت به بزرگسالان درک کم‌تری نسبت به واقعیت دارند. به همین‌دلیل فیلم‌ ترسناک برای کودکان تاثیر عمیقی بر روان آن‌ها می‌گذارد. فیلم‌های ترسناک باعث می‌شود کودکان از آن‌ها تقلید کنند و به همسالان خود آسیب بزنند. بیشتر کابوس‌های شبانه‌ی کودکان و از خواب پریدن‌ها ریشه در مشاهده فیلم‌های ترسناک دارند. تنها ماندن کودکان در خانه بعد از دیدن این گونه فیلم ها به مشکلات می‌افزاید.
دیدن فیلم‌های ترسناک توسط کودکان، تخیلات هیجانی و ترسناک آن ها را پرورش می‌دهد. این تخیلات باعث افزایش اضطراب و استرس هم در کودکی و هم در بزرگسالی می‌شوند. سیستم بدن با این تخیلات دچار حالت تدافعی شده و انرژی ذهن و بدن به‌جای حرکت به سمت جلو و رشد، مدام صرف حل تعارضات ذهنی حال حاضر می‌شود.

والدینی که کارهای خوب کودک را نادیده می‌گیرند
هر کودکی نیاز دارد تا توسط والدین خود مورد تشویق قرار بگیرد. اگر تنها رفتارهای بد او را مورد توجه قرار دهید، او را سرزنش کنید و برای کارهای خوب‌اش اهمیتی قائل نباشید به احتمال زیاد کودک کارها و رفتارهای شایسته‌اش را در خود از بین می‌برد. پس رفتارهایی را که انتظار دارید کودک در آینده بیشتر از خود بروز دهد، مدام تشویق کنید.
به یاد داشته باشید که تشویق و پاداش شما نباید به صورت افراطی باشد. کودکان با یکدیگر تفاوت‌های بسیاری دارند. برخی کودکان به در آغوش گرفتن و تشویق و لمس بدنی نیاز بیشتری دارند و برخی با یک کلمه محبت‌آمیز و تعریف تشویق می‌شوند نیازهای کودک خود را بررسی کنید و قلق او را به دست آورید. تبعیض میان فرزندان را نیز در نظر بگیرید، نباید به خاطر این تفاوت ها در نیازها، تفاوتی میان آن ها بگذارید.

لوس کردن کودک از اشتباهات مدرن تربیتی
برخی والدین فرزندشان را به حال خود رها می‌گذارند؛ هرچه که می‌خواهد برایش فراهم می‌کنند و هیچ محدودیت ‌و قانونی در خانواده قائل نیستند. چنین والدینی باعث لوس شدن کودک خود و گاهی خودشیفتگی او می‌شوند. کودکی که در خانواده همه چیز به سرعت در اختیار او بوده زمانی که وارد مدرسه و اجتماع می‌شود، با ناامیدی و مشکلات زیادی رو‌به‌رو خواهد شد؛ چرا که در اجتماع همه در اختیار او نیستند و دیگر نیازهایش به سرعت برآورده نمی‌شوند.
چون تلاش کردن را در محیط خانواده آموزش ندیده دچار یاس و ناامیدی نسبت به توانایی‌های خود می‌شود و ممکن است هر رفتاری از خود بروز دهد. برای رفتارهای فرزند خود پاداش و تنبیه تعیین کنید و اجازه دهید کارهایش را خودش انجام دهد و هیچ وقت سریع تسلیم خواسته‌ی او نشوید.