تکنولوژی برای کودکان، چطور ترکشان دهیم؟

در دنیای برنامه ریزی شده و الکترونیکی امروزه، دیدن این که بسیاری از کودکان از سنین کم از دوره ابتدایی، توانایی مشغول کردن و سرگرم کردن خودشان را بدون کمک بزرگسالان و تکنولوژی ندارند، ناراحت کننده است. از طرفی بچه ها به قدری به تکنولوژی نزدیک شده اند که دور کردن آن ها از آن کار بسیار سختی است اما در این مطلب راه هایی برای این کار معرفی شده است.
بچه های کوچک از بازی های آزاد بدون ساختار، چیز های زیادی می آموزند. این یک مهارت واقعی است که باید از دوران ابتدایی تا بعد ها پرورش داده و تشویق شود.
فرهنگ ما تا حدودی به مهارت های علمی ارزشمند و مشارکت در فعالیت های سازمان یافته تبدیل شده است. یک روانشناس می گوید: من دائما والدین کودکان ۱۸ ماهه تا ۲ ساله ای را دارم که خواهان کمک در آموزش خواندن به کودکانشان هستند… در حالی که باید به آنها برای بازی کردن بچه هایشان کمک کرد! چرا؟!

تاثیر تلویزیون بر کودکان
واشنگتن پست در سال ۲۰۱۶ گزارش داد که "کمبود بازی بر رشد احساسی تاثیر می گذارد و ممکن است منجر به افزایش اضطراب، افسردگی و دیگر بیماری های ذهنی در کودکان شود. پیتر گری، استاد محقق در دانشگاه بوستون نوشته است: "با محروم کردن کودکان از فرصت هایی که خودشان می توانند بدون نظارت و کنترل مستقیم والدین بازی کنند، آن ها را از فرصت یادگیری آن که چگونه زندگی شان را کنترل کنند، محروم می کنیم."
در واقع کارشناسان می گویند که از اواسط دهه ۵۰ تا کنون، کاهش قابل ملاحظه ای صورت گرفته است. این روانشناس می گوید: من در اواخر قرن ۶۰ و قرن ۷۰ بزرگ شده ام و بازی کردن بخش جدایی ناپذیر زندگی من به عنوان یک کودک از دوران نوپایی تا ۱۳ سالگی و بیشتر بوده است. بله، ما تلویزیون نگاه می کردیم و در بعضی تیم های ورزشی بازی می کردیم اما بیشتر مشغول بازی بودیم.
اسباب بازی های زیادی نداشتیم که صحبت کنند یا نور و آهنگ برای سرگرم کردن داشته باشند… از تخیلات مان استفاده می کردیم! کودکانی از نسل من زمانی که بعد از مدرسه به خانه می آمدند، بلافاصله به بیرون برای بازی می رفتند. روز برفی؟ در برف برای بازی بیرون می رفتند. آخر هفته؟ بیرون می رفتند و تا غروب بازی می کردند.
امروزه اطراف محله را که نگاه می کنم، به ندرت کودکانی را می بینم، که تنها و یا چند نفری در حال بازی ساده ای هستند.
در روز های برفی، کودکان مدرسه ای با ایکس-باکس و آی پد هایشان مشغول می شوند. پس چگونه می توانیم در جامعه ی وابسته به دستگاه های تکنولوژی، بازی کردن را رشد دهیم و چه راه هایی برای دور کردن بچه ها از تکنولوژی وجود دارد؟

فرزندان تان را از تکنولوژی دور کنید
راه ها و قوانینی را برای کل خانواده و بچه ها تشکیل دهید که شامل محدودیت و دور کردن در استفاده از لوازم تکنولوژی می شود.
-در طول کارهای روزانه مانند زمان غذا خوردن، هر گونه لوازم تکنولوژی (تلویزیون، بازی های ویدئویی، آی پد و تلفن همراه) را خاموش کنید.
-الگوی خوبی باشید. اگر دائما در سایت ها و شبکه های اجتماعی باشید و یا سریال ها را تماشا کنید، انتظار نداشته باشید که فرزند تان زمان استفاده از لوازم تکنولوژی را درک کند.
-اجازه ندهید که کودکان ۱۲ ساله یا کوچکتر، از بازی های ویدئویی، تبلت یا تلفن همراه در اتاق در بسته استفاده کنند.
-استفاده از لوازم تکنولوژی را به عنوان جایزه، برای آرام کردن و یا خواباندن فرزند تان در نظر نگیرید (که در نهایت به ضرر خودتان تمام می شود).
می توانید راهنمایی های آکادمی پزشکی اطفال آمریکا را درباره ی زمان استفاده از دستگاه های تکنولوژی برای کودکان در همه ی سنین در سایت شان پیدا کنید و از اینکه چه مقدار زمان کم برای آن توصیه می شود، تعجب کنید!

توانایی ها و علایق فرزند تان را پرورش دهید
آیا فرزند تان در مهارت های حرکتی شدید، خوب است؟ او را به ورزش های جسمی و با فعالیت مرتبط با بازی تشویق کنید. آیا فرزند تان در موارد حرکتی آرام تر، بهتر است؟ او را به بازی با لگو، مدل ساختمان سازی، یادگیری دوخت و دوز، نقاشی و هنر تشویق کنید. آیا فرزندتان در تصور کردن و تخیلات خوب است؟ او را به بازی با لباس ها و دوستان خیالی تشویق کنید.

برای فرزند تان بیش از اندازه برنامه ریزی نکنید
برخی از والدین این روز ها به دلیل ترس از این که فرزند شان از بقیه کودکان عقب نماند، از زمانی که آن ها شروع به حرکت و صحبت کردن می کنند، آن ها را در کلاس های ورزشی، رقص و موسیقی سازمان دهی شده ثبت نام می کنند. کلاس های ورزش، رقص و موسیقی سازمان دهی شده برای کودکان بسیار عالی هستند، فقط تعداد چیز هایی را که فرزند تان در آن ها شرکت می کنند را محدود کنید و سطح علاقه و اشتیاق آن ها را آزمایش کنید.
بسیاری از کودکان بعد از مدرسه به کلاس فوتبال، کلاس موسیقی می روند، تکالیف شان را انجام می دهند و بعد به رختخواب برای خواب می روند و هیچ زمانی برای بازی و استراحت و کودک بودن، باقی نمی ماند. مرتبا از فرزند تان بپرسید که از کلاس ها و ورزش اش لذت می برد یا نه و اگر تنها برای رضایت شما در کلاس ها شرکت می کند، وقت آن است که در این کار تجدید نظر کنید.

در بازی کودک تان دخالت نکنید و او را کنترل نکنید
همیشه اجازه دهید فرزند تان بازی را کنترل کند. سعی نکنید که در بازی دستور دهید و بازی کودک را تغییر دهید. حتی اگر شما به عنوان یک بزرگسال بازی را متفاوت ببینید، هیچ راه اشتباهی در بازی کردن نیست. از فرزند تان بپرسید که "من هم می توانم بازی کنم؟"، اگر گفت "نه"، به خواسته اش احترام بگذارید، اما اگر گفت "بله"، با اشتیاق مشغول شوید و سعی نکنید که رئیسِ بازی شان باشید.

سعی کنید به خاطر بسپارید که این همانند دوباره کودک بودن است
تا به حال گفته ی جرج برنارد شاو را شنیده اید که می گوید:" چون بزرگ شده ایم از بازی کردن دست بر نمی داریم، چون از بازی کردن دست بر می داریم بزرگ شده ایم."؟ این اساسا درست است. بایستید و برای ۱۵ دقیقه به کودک نوپایی در پارک، زمین بازی یا استخر نگاه کنید.
شادی فراوان و مهار نشدنی آنان در کشف چیزهای جدید و درگیر شدن با جهان شان را ببینید. بازی کردن همیشه باید خود به خودی، سرگرم کننده و چیزی باشد که ما می خواهیم انجام دهیم!
بازی کردن همه ی این مهارت ها و حتی مهارت های بیشتری را رشد می دهد:
خلاقیت
حل مشکلات
تفکر انتقادی
مهارت های زبانی
مهارت های اجتماعی با همسن و سالان مانند نوبت گرفتن و همکاری و حل مسائل گروهی
ایجاد اعتماد به نفس و عزت نفس
مهارت های حرکتی شدید و آرام
کاهش ترس
تقویت تخیل
به فرزند تان القا می کند که ایده هایی جدید و راه های منحصر به فرد برای انجام کار ها را کشف کند.
بنابراین لطفا بگذارید کودکان بازی کنند!!