مادر خوب بودن، چطور ممکن میشود؟

این روزا یک نوع رقابتی بین مادرا شکل گرفته و خیلی از مادرا شاید حس کنن که از تعریف یک مادر خوب دور هستن. البته همه مادر ها از جون و دل مایه میذارن برای بچه هاشون و نهایت تلاششون اینه که بهترین کار رو انجام بدن، اما این رقابت مداوم با مادرای دیگه کار رو براشون سخت می کنه. یازده ویژگی یک مادر چیه ؟ خوب در واقع مادر خوبی بودن خیلی هم کار سختی نیست، اگه براش وقت بگذارید و روی موارد پایه ای تمرکز کنید. ما در این مقاله یک سری از این ویژگی های پایه ای رو لیست کردیم. امیدواریم که کمکتون بکنه.

چطور میتونیم مادر بهتری باشیم؟
حمایتگر باشید
اولین و مهم ترین چیز از یازده ویژگی یک مادر خوب اینه که قبول کنید شما مرکز کهکشان نیستین. کودکتون میتونه متفاوت از شما فکر کنه و شما باید بهش اجازه بدین که تصمیماتش رو خودش بگیره. تا همینجا هم تمام تصمیماتش رو شما براش گرفتین. مثلا این که چی بپوشه یا کدوم مدرسه بره یا چی بخوره، پس برای رشد خودش مفیده که راهی پیدا کنه تا بتونه توانایی ها و شخصیتش رو از طریق موسیقی ای که گوش میده یا رشته تحصیلیش نشون بده. به فرزندتون کمک کنید آرزوهاش رو دنبال کنه و شما ازش حمایت کنید. فراموش نکنین: یک مادر خوب ، لزوما نقش نجات دهنده‌ (نجات او از راه های بد و تصیمات اشتباه) رو برای فرزندش بازی نمی کنه.
صبور باشید
همه مادر ها تجربه دارن در این زمینه. یک وقت هایی هست که مادر بودن واقعا به چالش تبدیل میشه برای شما، اما مهمه که آروم و صبور باشین و برای فرزندتون به خوبی توضیح بدین که چرا دوست ندارین کاری رو انجام بده یا چرا به نظرتون کاری که داره می کنه براش خطر داره. این ها قطعا از اینکه عصبانی بشید و سرش داد بزنید موثر تره.
علایق کودکتان را بشناسید
دونستن علایق فرزندتون کمک میکنه که بتونید اون رو بهتر و بیشتر حمایت کنید. از اینکه ازش سوال بپرسید، نترسید. تشویق گر باشید اما مراقب باشید که به کودکتون فشار وارد نکنید. به رفتار او دقت کنید و اگه دیدید با دخالت شما عصبانی میشه، و در واقع داره از حمایتگری شما برداشت اشتباهی میکنه، عقب نشینی کنید. بعضی وقت ها بهتره به فرزندتون فرصت بدید تا او به سمت شما بیاد تا اینکه مجبورش کنید در مورد ناراحتیش با شما صحبت کنه.
قوانین بگذارید
تو این بخش از یازده ویژگی یک مادر خوب برای فرزندتون هنوز تا خیلی بزرگ نشده قوانین و محدودین نگذارید. این باعث میشه توانایی او در سنجیدن این که چه کار باید بکنه وقتی شما نیستید که کمکش کنید، کم بشه. کنترل گری رو کنار بذارید چون نتیجه نمیده. شما باید همیشه بدونید که فرزندتون کجاست، با کیه یا چیکار می کنه تا بدونید قوانین شما در حال اجرا شدنه یا نه. این نشدنیه و باعث میشه کودکتون به شما دروغ بگه. به جای اینکه در ریزترین کارهای او دخالت کنید، تشویقش کنید تا خودش، خودش رو مدیریت کنه و قوانینی برای خودش تعیین کنه. فراموش نکنین: یک مادر خوب ، لزوما تک تک جزئیات زندگی فرزندش رو کنترل نمی کنه.
ثابت قدم باشید
اگر قوانینی که گذاشتید رو فقط بعضی مواقع اجرا می کنید یا دائما دستورالعمل هایی که خودتون بهش گفتید رو تغییر میدید، طبیعتا باعث گیج شدن فرزند میشه. در نتیجه اگر کودک رفتار درستی نداره، شما فقط میتونید خودتون رو مقصر بدونید. خیلی مهمه که دلیل قوانین و درخواست ها رو به کودکتون توضیح بدید، چون زمانی که او بدونه چرا این قوانین براش وضع شدن، کمتر اون ها رو به چالش میکشه. حتما تلاش کنید که در روال روزمره تون، بر قوانین و ارزش هاتون پایبند بمونید.
به کودکتان احترام بگذارید
بهترین راه برای به دست آوردن احترام، احترام گذاشتنه. به همون اندازه ای که به هر فرد دیگری در خیابان احترام میگذارین، به کودک خودتون هم احترام بگذارید. با کودکتون مودبانه صحبت کنید و به نظرشون احترام بگذارید. با اون ها با مهربانی رفتار کنین و وقتی که صحبت می کنن بهشون توجه کنید. سعی کنید یک مسئله رو به یک دعوای دائمی تبدیل نکنید. مثلا اگر فرزندتون مدام هله هوله میخوره و موقع غذا، میلی نداره، سر میز غذا با او دعوا نکنید. به جاش آیتم های غذایی که مغذی نیستن (همون هله هوله ها) رو از جلوی چشم او بردارین یا کلا از رژیم خودتون هم خارج کنین و فرزندتون رو به خوردن غذایی که شما میپزید تشویق کنید.
از معذرت خواهی نترسید
اگر اشتباه کردید، اشکالی نداره. فقط مهمه که به این موضوع اعتراف کنید. این باعث میشه کودک یاد بگیره که اشتباه کردن اشکالی نداره و باید در صورت اشتباه معذرت خواهی کنه. اما اگر به جای عذرخواهی عصبانی بشید و حالت تدافعی بگیرید، این فقط باعث میشه یه الگوی رفتاری نادرست رو تو ذهن کودکتون بگذارید. آروم باشید و به کودک توضیح بدید کجا اشتباه کردید و برای اتفاقی که افتاده معذرت خواهی کنید. فراموش نکنین: یک مادر خوب ، بی نقص نیست.
سعی نکنید بی نقص باشید
کار احمقانه ایه. زندگی غیر قابل پیشبینیه و این باعث میشه اشتیاق برای بی نقص بودن زندگی شما رو به جهنم تبدیل کنه. اگر بخواید کنترل کامل داشته باشید روی کودکتون ممکنه او احساس خفگی کنه. مهمه که یاد بگیرید از عهده هر مشکلی که زندگی جلوی پاتون میگذاره بر بیاید. شاید بعضی وقت ها خونه کثیف باشه یا شما وقت کافی نداشته باشید که آشپزی کنید. این دلیل نمیشه که شما مادر بدی باشید. همه چیز همیشه امکان نداره در بهترین حالت باشه، پس خودتون رو بی خودی عذاب ندید.
به کودکتان گوش دهید
خیلی آسونه که فکر کنید خیلی بیشتر از کودک میدونید و حرف های اون چیزی به شما اضافه نمی کنه پس ناخودآگاه به حرف هاش گوش نمیدید. خیلی وقت ها کودکان ما مشکلاتشون رو به ما میگن و ما سریعا راه حل بهشون میدیم. اما بعضی وقت ها بهتره فقط بشینید و گوش کنید و اجازه بدید که خودش مشکلش رو حل کنه. اجازه بدید کودک حس کنه درک شده و حس کنه شما از او حمایت می کنید. فراموش نکنین: یک مادر خوب ، میتونه با گوش دادن به فرزندش، با او ارتباط برقرار کنه.
استقلال را در کودکتان رشد دهید
اگر بخواهید تمام مشکلات کودکتون رو خودتون حل کنید یا به او کمک کنید و راه حل بدید، توانایی کودکتون رو در حل مسئله از بین میبرید. به جای این کار ها، تشویقش کنید که خودش به روش خودش عمل کنه. دائما ازش حمایت کنید و اون رو به جلو هل بدید و توانایی های فرزندتون رو ببینید. کودک هم زمانی که بتونه کاری رو با موفقیت به پایان برسونه، حس بسیار خوب توانایی رو میگیره و باعث میشه بهتر بتونه کار های خودش رو انجام بده و مستقل باشه.
هدایت به جای تنبیه
برای فرزندتون خیلی مهمه که شما رو راضی و خوشحال کنه، پس این که شما مدام ازش انتقاد کنید، از نظر احساسی خیلی براش سنگینه. به جای مجازات کردن فرزندتون، روی این تمرکز کنید که رفتارش رو تغییر جهت بدید. این باعث میشه که قوانین و ارزش های شما زیر سوال نره و در عین حال، رابطه شما هم با او صدمه نخوره. با تنبیه زیاد، فقط کودکی رو میسازید که مدام میخواد قوانین و محدودیت ها رو بشکنه.
در آخر: افراط نکنید
نه. بذارید همینجا این موضوع رو ببندیم. امکان نداره فرزند شما با عشق ورزیدن زیادی لوس بشه. مشکل اینجاست که شما عشق ورزیدن رو با باج دادن به او اشتباه میگیرید. به جای تمرکز روی دارایی های مادی، یا تلاش برای لوس نکردن کودک، به او توجه کنید و نتایجش رو ببینید.